yyyeeeheeeeğğğğyyyy! (nası bi baırma bu ya ) 3. bölüm
***
Büyük bir şatoydu. Çoğu insana korkutucu gelebilirdi. Burda anahtar kelime insan. Ben insan değilim. Hatta vampirlere göre bile cesur sayılırım.
Sarı otların arasından geçerek büyük bir taş kapıya vardık.
***
‘’Seni görmek ne güzel Orihime…’’ dedi James Lestrange elimi dudaklarına götürürken. Şaşırmıştım. En soylu vampirlerden biriydi. Hafifçe gülümsedim.
Asla soylu bir havam olmamıştı. Süslü püslü elbiselerden nefret ederdim. Şuanda üstümde yıpranmış kısa bir şort, dizaltı bağcıklı biraz erkeksi siyah botlar ve straplez bir bluzun üstünde dizlerime kadar gelen kapüşonlu montumu giyiyordum. Boynumda ise siyah bir kurdeleyle bağlı bir haç duruyordu. Hristiyan olduğumdan falan değil, aslında ateistim, ama bu haç beni geçmişime bağlayan tek şey.
Uzun masanın bir ucunda Lord oturuyordu, kimse onun gercek ismini bilmez, kimsenin de umrunda olduğunu sanmıyorum, eh en azından benim değil…
‘’Bugün çok önemli bir konuyu tartışmak için toplandık sevgili çocuklarım.’’ Bize her zaman çocuklarım derdi.
‘’Soyumuzu kurutmaya çalışan gizli bir örgüt kuruluyor.’’ Dedi salondaki çoğu kişinin nefesini tutmasına (yanımda oturan mavi-siyah saçlı gerizekalı da bunlara dahildi) neden olarak. Bense önceden konuşmaya ilgisiz bir şekilde parlak tırnaklarımı incelemeye galmış gümüş rengi gözlerimi sakince Lorda çevirdim. Eh, gizli olma kısmında pek başarılı olamamışlar, diye düşündüm.
‘’Kendilerine Vampir avcıları diyorlar...''
Vay yaratıcı isim.
''...Ve inanılmaz güçlüler çocuklarım… bizi kan içmeye mahkum eden laneti ve güçlerimizi veren tanrı onlara da bizi öldürmek için güçler bahşetmiş.’’
Haha tanrı. Hiç güleceğim yoktu.
‘’Ne tür güçler Lordum?’’ Dedim sakinliğimi koruyarak. Konuşurken pencereden devasa salona giren ayışığı normalden uzun köpek dişlerime yansıyıp onları olduklarından da beyaz gösteriyordu.
‘’Zaman zekanın pırıltısını söndürememiş Orihime. İki yüz seksen dokuz yıldır her zaman en zor durumlarda bile en sakin sen oldun değil mi?’’
Cevap vermeden Lordun gölgeler içindeki siluetine baktım. Hiçbir zaman gerçek formunu göstermemişti.
‘’Hepsinin kendine özgü silahları ve yetenekleri var… siz kadar hızlı olmasalarda çoğu siz kadar güçlü…’’
Bu beni bile şaşırtmıştı.
‘’Bizim kadar güçlü insanlar?! Bu imkansız!’’ dedi Adam nerdeyse yerinden kalkarak.
‘’Otur yerine baka!’’
‘’Sen ve senin japonca kelimelerin…’’ dedi gözlerini devirerek. Ama yine de oturdu.
‘’Silahları gümüşten yapılma ve her silah sadece secilmiş bir kişiyle uyumlu. Silahları yoketmek inanılmaz derecede zor, sadece ben ve safkanlar bunu başarabiliyor.’’ Gümüş bizim zayıf yönümüzdür.
‘’Ama merak etmeyin, silahı yok edemeseniz de kullanan kişiyi yok ederseniz silahı başka kimse kullanamaz!’’
Burda biraz ürkütücü bir kahkaha attı.
Ve ciddileşti, ki bu beni kahkahasından daha cok korkuttu cünkü coğu ciddi durumda bile neşeli biri ciddileşirse kesin ölümcül bir durum vardır mantığını kurdum. Ne yazık ki haklıydım.
‘’Artık karanlıkta saklanmaya son vermeniz lazım cocuklarım…’’
Güneşe cıkmak bizi öldürmüyordu ama başımız ağrıyordu ve kendimizi hasta hissediyorduk! Eğer Lord bunlara rağmen güneşe çıkmamızı istiyorsa iyi bir sebebi olsa iyi olurdu!
‘’Sakin ol Orihime.’’ Dedi James Lestrange elini elimin üstüne koyarak. Nasıl unuturum! O da bir safkan vampirdi ve dolayısıyla özel gücü vardı! ve bu özel gücte benim şansıma düşünce okumaydı. Genelde düşüncelerimi saklamakta iyiydim ama o anlık unutmuştum…
‘’Özür dilerim.’’ Dedim elimi kibarca elinin altından cekip kucağıma koyarak.
Aslında asla kibar olmamıştım ama bir safkana kaba davranırsam ne olacağı belli olmazdı.
‘’Vampir avcıları kimliklerini saklıyor, ve onları teker teker bulup yoketmeniz icin sosyalleşip onları tanımanız gerek. Ayrıca siz avlanırken size saldırmaya da kalkabilirler, ki bu kimliklerini acığa vuracağı icin aptal bir hamle olur ancak, insanlar zaten aptal yaratıklar, muhtemelen işinizi kolaylaştırırlar. Vampir avcıları her ne kadar tanrının sectikleri olsalar ve doğaüstü güclere sahip olsalarda… Onlar hala insan.’’
Bu noktada sadistik sayılabilecek bir gülümsemenin yüzüme yayılmasına engel olamadım. Dedikleri benim görüşlerime o kadar benziyordu ki!
Tam herkes kalkmaya hazırlanırken birden Lordun sesiyle durduk.
‘’Vücut yaşları okul cağında olan vampirler öğrenci ve öğretmen vampir avcılarını da yokedebilmek icin okula gidecek.’’ Dedi beni ve bircok kişiyi daha şok ederek.
***
evet cliffhanger :9
ee nasıl =)

Rhea-chan *-*

Diyalogların, kelime seçimlerin ve en önemlisi anlatımında kullandığın sözcüklerin beni gerçekten çok etkiledi. Bazıları bu tür konuları ele aldıklarında, dandik diyalogları sağolsun, hikaye o kadar yapay bir havaya bürünüyor ki

Ama sen gayet ustaca bir şekilde bunu da aşmayı başarmışsın ^.^

Bu arada hikayende esinlediğin animeler olduğunu düşünmeme neden olan bazı şeyler oldu ^^ (Bu arada, bir anime sitesinde yazılan Fan Fiction'larda kim animelerden etkilenmiyor ki )

Mesela şu Safkan Sınıfı Vampir olayı bana Vampire Knight'ı hatırlattı. Lord da otoritesi bakımından hafif Kaname'yi anımsatıyor. Oradaki Vampirlerde güneşten ölmüyorlar ama çok hoşlandıklarını da söyleyemem ^.^

Kendilerine Vampir Avcısı adını veren, bir grup Tanrı tarafından seçilmiş kişilerinde, D.Gray-Man'deki Black Order grubuna benzediğini düşünüyorum ^.^ Onlarında da sadece kişiye uyumlu Innocence'ler vardı ki, burada da kişiye özgü silahlar varmış ^.^

Bu şekilde düşünmemi sakın yanlış algılama, detaylara önem veririm ve bu şekilde olunca da aklımda tutmam daha kolay oluyor ^.^

Bu arada, benimki yine bir tür öneri, Rhea-chan bölümlerin arasında biraz boşluklar bırakırsan, daha çok yorum alma imkanın olabilir ve biz okuyucuların da eski bölümleri hazımsayabiliriz ^.^Tabii, bu sadece bir öneriydi, bu şekilde koyarsan da saygıyla karşılarım ^^

Şimdilik söyleyebileceğim şey, Orihime Fan olabilir ^^ İlgi çekici bir karakter, devamını bekliyorum ^.^ (Her ne kadar isim seçiminden dolayı aklıma Bleach'deki akıl fukurası Orihime gelse de onu düşünmemeye gayret ediyorum ) Bu arada 16 yaşındaki kızımızın, okulda ne gibi maceralar geçireceğini merakla bekliyorum *-*

Güzel olmuş ^_^

Bu arada ben senin yaşını sormuştum ama U_U

Bana öyle geliyor ki; Orihime Adam' a karşı anaç bir sevgi besliyor sanki..." Aptaldır, saftır ama benim ev hayvanım sonuçta " Gibi bir hava sezinledim kızda. Çok mu yanıldım gene

Bu arada şu vampir lordu hakkında düşüncelerimi söylemeden edemeyeceğim... O çok aptal bir adam Şaşkoloz dangalak XD


Demiş... Ama herşeyi aptallığa bağlaması, o kişinin pek te başka bir olanağı düşünemeyeceği manasına geliyor benim için. Bunun sebebi büyük ihtimalle kibirdir tabiki de ama kibir insnaı aptallaştırır, insan dedim ama vampiri de aptallaştırır U_U . Lordu sevmedim sonu da belli zaten, böyle adam kaybeder şansı hiç yok... (Ehem kızma sakın galeyena geldim)

Anladığım kadarıyla Orihime güçlü, ve azcık taş kalpli bir vampir... Ve konunun vampir-avcı aşkı olacağını çıtlatmıştın... Bu durumda Orihime bile aşık olabiliyorsa, Adam gibi duygularını açığa vuran, James Lestrange gibi cazibeye karşı koyamayan vampirlerin halini düşünemşyorum. Gerçi James kimseye aşık olmaz ama yakın bir anda kalbine silahı yiyebilir gibime geliyor. U_U vampirlerin işi zor. İnsanların arasına karışmak, onları ruhsal açıdan çok zorlayacağa benziyor. ( Diğer vampirlerin de piskolojisine değinirsin değil mi *-* )

Gün ışığı ve vampirler... Benim hassas noktam. Gün ışığına çıkan vampirlere tahammül edemiyorum. Ama anladığım kadarıyla toplantı salonuna çağrılanlar, en güçlü vampirler, yaşamış olanlar. Güçlü vampirler, çok güçlü vampirler gün ışığına çıka tabiki U_U ona laf edemem. Yeni vampir olmuşların da gün ışığı durumu konusunda bilgilendirilmeyi talep ediyorum. ( Kolay kolay bitmeyecektir taleplerim ) Ve içimden "onlar çıkamasın gün ışığına" diye dua ediyorum.

Tamam kızma çok karışmayacağım.

Ayy çok yoruldum^^ ama bir şey daha söylemeden gidersem olmaz XD



Bu tür detayalarına bayılıyorum. Okurken aklımda canlanıyor ya, bir den daha karizmatik bir havaya bürünüyor her şey

Gene güzel bir bölüm olmuş *-* Devamnı bekliyorum ancak bölümleri koyma zamanlaması hakkında çok sevgili Maron' a katılıyorum ^_^ yeni okuyucular da gelmeyebilir. Biraz beklemezssen U_U tabii hemen okumak benim için daha iyi oluyor da yorum sayın kısıtlı kalsın da istemem. U_U

evt vk ve dgmden ilham aldım baya XD
yorumun için teşekkürler, vay be, daha önce yazı stilime böle gsl bi yorumalmamıştım (benim annem de yok abi... size abla diebilirmiyi-ehem-nese *emrah moddan çıkış*)
bölümleri yazdığım gibi koyuyorum pek üstünde oynayamadan. mesela bu bölümde bi hata yapmışım.
zaten ilk bölümde orihime nin düşünce okuyabildiini ima etmiştim şimdi jamesciğimizin de düşün okuyabildiğini söyledim, olmadı.
o yüzden şöyle bi matık; vampirlerin hepsi İNSANLARIN düşüncelerini okuyabilio göz teması kurabildiklerinde (vampirlerinkini hicbi sekilde okuyamıolar), ama James göz teması kurmadan da hem vampirlerin hem insanların düşüncelerini okuyabilio.
eh nese bu mantık hatasını da düzelttikten sonra;
evet kızın lise maceralarına dönmez umarım olay baya ekşın falan da olcak yani sırf anime klasiği lise muabetleri deil (umarım)

teşekkürler
ben 13 yaşındayım
ya sen herşeyi çcok cabuk tespit ediosun ya ben onu daha sonra belli etcektim güya XDXD cidden yine doğru bildin
Evet kibir bi zayıf noktadır ben de bunu kullanmazsam olmaz

evet bu daha çok güçlü vampirlerin gittiği bi toplantı niteliğindeydi. yeni vampir olanlar kendilerini vampire dönüştürenlerin yanında bi süre eğitime falan tabi tutulduğu icin gelemio
tamam ya seni mi kırcam güneşe de cıkamıolar
orihimeyi cok güzel anlatmışsın bu arada güclü sayılır ama diğer vampirlere göre aşırı bi gücü yok.
tamam bundan sonra bölümler arasında biraz daha boşluk bırakmaya calışırım o zaman hem daha uzun hemde daha özenli bölümler sizi bekliyo
bu arada pardon flood olmuş ama bi mesajda iki alıntı işini hiçbi zaman becerememiş bi insanım

Yosssh,
Bu sitedeki yetenekli ffciler sayesinde fantastik türü seveceğim sanırım =D Gerçekten fantastik edebiyata yatkınlık doğuştan olan birşey bence bu yetenek sonradan öğrenilmezz hayıır =D (mesela ben asla öğrenemem v.v) Hikayeye gelelim vesselam,

Betimlemelerdeki sadelik ve birinci şahıs anlatım bayıldığım iki unsurdur. Ve buradan da anlaşıldığı gibi bayıldım =D (Mavi-siyah saçlı vampir fan bu arada v.v) Orihime-chan'ın vakur ve yer yer hırçın tavırları bana Kedi'nin hikayelerindeki asi baş karakterleri çağrıştırdı ki gerçekten böyle baş karakterleri seviyorum 'kuul' oluyorlar v.v Bir de Orihime ismini duyunca hissettiğim ürpermeyi (bkz:bleach...) senin ff sonlandıracak hissediyorum.

Kedi'nin yorumlarından birinde 'güneşe çıkan vampirlere gıcığım (ya da onun gibi bişiydi unuttum =__=)' olayına ehm, bende katılıyorum. Yani vampirlerin güneşe çıkamayan, karanlık, kuytularda ordan burdan pörtleyen, 'birazdan güneş doğacak alfonso şatomuza tüyelim' (xD) tarzı tipler olduğunu benimsedim hep =D Ama sen kafanda nasıl şekillendirdiysen öyle devam tabii.

Çok sağlam bir anlatımın var dediğim gibi. Sonraki bölümde görüşmek üzere v.v ....

not: shounenci bir çocuk olaraktan sıkı aksiyonlar bekliyorum bu arada v.v

*sevinç gözyaşları (ve ç'yi yazarken klavye tuşunu nerdeyse kırmak zorunda kalmak yüzünden kaynaklanan sinirli ifade XD)*
heyoo anlatımımı beğenenler varmış ya <<<hala sevinç gözyaşları bak...XD
hahaha şatomuza tüyelim olayı iyiymiş XD ama bunlarda güneşteyken huysuz falan oluyolar başları falan ağrıdığı için (bkz: annesinin başı ağrırkenki huysuzluklarından psikolojisi bozulmuş kız,aka:ben) ve şapkalarla falan dolaşcaklar muhtemelen hani azrail kapşonlu şeyini takınca yüzü ve gözleri gözükmüyo ya? bunlardada aynı hava olcak yani XD
haha tabiiki shounen fanı olaraktan bol bol aksiyon koymaya çalışcam ama olmadığı bölümlerde de olay örgüsünü geliştirmeye, karakterleri ve aralarındaki ilişkileri falan anlatmaya çalışçam... yani her bölümde dövüş beklemeyin
yorumlarınız&önerilerini için tekrar teşekkürler XD ilk kez bi fic icin bu kadar gsl ve uzun yorumlar alıyorum

off bekledim, bekledim daha yorum gelsin die gelmedi (evet biliyorum yorum manyağıyım XD) bende bölümler arasında boşluk bırakma sözünü biyere kadar tutabildim
vuu 3. bölüm
*************************************************************
‘’Ve işte burdayız!’’ dedi Adam her zamanki gibi hastalıklı derecede neşeli ruh haliyle.
Büyük sayılabilecek bir okul binasının önünde duruyorduk. İkimiz de Lord’un kalmamızı emrettiği bir evde kalıyorduk (ev ve okul bulmayı nasıl becerdiğini sorduğumda bağlantılarım var dedi… garip adam…)
Benim üstüm gri kısa bir okul eteği (lanet japon lise üniformaları... hepsinin etekleri kısacık!) beyaz bir gömlek, gri bir süveter ve kırmızı bir kravat vardı… Gördüğüm en sevimsiz okul üniforması… Eh, pek fazla okul üniforması gördüğümden değil… 1736 yılındaki okul üniformalarını hatırlamıyorum. Adam’ın üstünde ise benim üniformanın erkeklere özgü versiyonu vardı. Yolda kravatını bollaştıra bollaştıra en sonunda çözdüğünü farkettim.
‘’Aptal!’’ deyip kravatını tekrar bağlamaya başladım.
‘’İlgi çekmeye mi çalışıyorsun? Buraya havalı görünmeye gelmedik.’’ diye azarlamaya devam ettim.
‘’Orihime-cha~n! Her zaman bu kadar ciddi olmak zorunda mısın?’’
‘’Kes sesini Adam. Haydi sınıfa gidelim. İlk günümüzde senin kravatın yüzünden geç kalırsak yemin ederim-APTAL!’’ dedim Adam sınıfa gitmek için sadece vampirlerin koşabileceği bir hızda koşmaya başlayınca. Kolundan tutup hemen onu durdurdum.
‘’Kimlik gizlemek birşeyler hatırlattı mı Adam? Tüm beynini bir yokla bakalım, iki saniye falan sürer ne de olsa.’’ Diye tısladım.
‘’Baya korkutucusun.’’
‘’Sevimli görünmek gibi bir niyetim yok zaten,’’ dedim güneşin inanılmaz rahatsız ettiği ve gündüz normalden de parlak gözüken gözlerimi uzakta bir noktaya dikerek. Ben her zaman gözlerimde ayışığının yansımasına alışmıştım, günışığı kesinlikle berbattı…
‘’Biran önce şu lanet binaya girelim,’’ dedim her zaman giydiğim siyah botlarımla yemyeşil çimenleri ezip okul kapısına yol alırken.
‘’Saçların atkuyruğu yapınca da çok güzel gözüküyor Hime-cha~n.’’
Kravatımla aynı renk koyu kırmızı kurdeleye dokunmaya kalkınca elini tokatladım.
‘’Urusai!’’
‘’Ama kulakların kızardı~’’
Bir gün bu veleti öldüreceğim. Ona velet dediğimde fiziksel yaşının 17 olduğunu –benden bir yaş büyük- ve benim onun anca omzuna geldiğini hatırlatıyor. O yüzden olabildiğince acı verici bir ölüm şekli düşünüyorum…
*************************************************************
‘’Sınıf! Bu yeni öğrenci Orihime Akamatsu.’’
Sınıftaki her öğrenciyle birkaç saniyelik göz teması kurup düşüncelerine göz attım.
Aman tanrım ne kadar güzel!
Saçının rengi nasıl böyle? Acaba boyamış mı? Ama çok parlak!
Hayatımda gördüğüm en güzel gözleri var!
Peh. Bütün yorumlar temelde aynı şeylerdi.
Adam benden bir üst sınıftaydı. Ah bana kim bilir nasıl hava atacaktı… Düşünmek bile istemiyorum.
Öğretmenimiz kahverengi kıvırcık saçlı ve simsiyah gözlü zayıf bir kadındı. Dersimiz matematikti. Sırama oturup bir ders programından sınraki derse gözattım. İngilizce. Şu an Tokyo'daki bir okulda olduğumuza göre ingilizce dersi çok zor olmasa gerekti. Benim bildiğim diller Japonca, İngilizce ve Fransızca’ydı. İki yüz seksen dokuz yıl boyunca seyahat edince baya bir dil öğrenmiştim haliyle.
Geceyi merakla bekliyordum. Karnım açtı.
*************************************************************
Zil çaldı! Sonunda! Ama bu daha birinci dersin bitişiydi. Çoğu öğrenci yanıma yanaştı. Lanet olsun…Hiçbir zaman sosyal tiplerden olmamıştım.
‘’Yo! Hime!’’
Adam’ı göreceğime mutlu olacağım hiçbir zaman aklıma gelmezdi sanırım.
‘’Niye burdasın baka?’’
‘’Kalbimi kırıyorsun ama…’’
Gümüş rengi ince kaşlarımdan birini kaldırıp ona sabırsız bir bakış attım.
‘’Arkadaş edinmiş misin diye bakmaya geldim. Ben gelmesem sen yine asosyal takılacaksın… Değerimi bil!’’
‘’Eerm…’’ Etrafımdaki insanlardan utangaç görünüşlü bir kız konuşmaya başladı.
‘’Siz sevgili misiniz?’’
Onu yakasından tuttum ve kız koyu kahverengi gözlerini açıp bana korkuyla bakarken duvara tüm gücümle fırlattım. Kız, duvarda yere düşen karpuz misali parçalanıp herkesin yüzüne kan sıçrattı. Ben ve Adam da kızın kanı ziyan olmasın diye duvardaki kandan otlanıp bir daha geri gelmemek üzere okuldan çıkıp normal, insanlarla takılmak ve gündüz dışarıya çıkmak zorunda olmadığımız yaşamımıza geri döndük.
Hayır, ne yazık ki hiçbiri olmadı.
Kıza öyle bir bakış attım ki sustu.
‘’Saçın boyalı mı?’’
‘’…’’
‘’Hime-chan bakışlarınla öldürüyorsun cidden. Çocuk tırstı yani...’’
‘’İyi, cevap vereyim, hayır boya değil.’’ İnsanken beyaza yakın açık sarı saçlarım vampire döndüğümde gümüşi beyaz olmuştu.
‘’Albino musun?’’
Hımm… Aşırı soluk ten ve gümüşi beyaz saç onlara bunu düşündürmüş olabilirdi.
‘’Alacakaranlığı okudun mu?’’
‘’O ne?’’
Etrafımı saran gruptaki kızlar bana şok olmuş bakışlar attı.
‘’Bilmiyor musun? Çok güzel-’’
‘’-Edward var işte vampir-’’
‘’-Böyle altın sarısı gözleri var filmde ihihihi-’’
‘’-Bide güneşte parlıyor öyle yakışıklı ki-’’
Sabırla birbirlerinin sözünü keserek anlatmalarını dinledim. Konuşmaktan nefes nefese kaldıkları bir sessizlik oldu.
‘’Bitti mi?’’
Birkaç kişi yorgun yorgun başlarını salladı.
‘’Şimdi bu çocuk vampir ve acıkınca gözleri siyah oluyor öyle mi?’’ Yorgun birkaç baş sallama.
‘’Güneşin altında ışıldıyor?’’ Onayladılar.
‘’Hayvan kanı içerek yaşıyor?’’ Onayladılar.
‘’Ve bir insandan çocuğu oluyor?...’’ Onayladılar.
Adam ve benim onlara manasız manasız baktığı rahatsız edici derecede uzun bir sessizlik oldu. sonra birden ikimiz de gülmeye başladık.
Alacakaranlık fanları bize garip bakışlar attılar.
‘’Ah…’’ pek sık böyle gülmezdim. Aslında genel olarak pek fazla gülmezdim. Gözlerimden akan yaşı sildim.
‘’Ah evet baya gerçekçiymiş.’’ Dedim gülmekten yorgun bir şekilde.
*************************************************************
‘’Okul berbat bir yer.’’ Dedim Tokyo’nun karanlık sokaklarında yürürken. Saat gece yarısına yakındı.
‘’İyimser olmalısın Hime-chan-’’
Konuşmayı bıraktı.
On metre kadar ilerde otuzlu yaşlarında zengin olduklarını tahmin ettiğim bir çift yürüyordu.
‘’Erkeği mi kadını mı istersin?’’ dedim dudaklarımı yalayarak.
‘’Aslında erkek daha iyi gözüküyor ama… Ben kadını alıyım.’’ Dedi düşünceli bir şekilde elini çenesine koyarak.
‘’İşte gidiyoruz.’’ Dedim gümüş rengi duman bulutunu arkamda bırakarak.
İkimiz aynı anda çiftin beş metre kadar önünde belirdik.
‘’Yo!’’ dedi Adam dikkatlerini çekmek için.
‘’Ne istiyordunuz?’’
Adam gölgeler içindeki yüzümüze kendini beğenmiş bir bakış attı.
‘’Kanını.’’ Dedi Adam soğuk soğuk. Avlanırken kişiliğimiz biraz değişir… Daha sadistik, daha saldırgan…
Avımız çekingen bir kahkaha attı.
‘’Haha, çocuk, cidden komiksin sen… daha kaç yaşındasın ki?...’’
‘’Aralıkta iki yüz elli altı olacağım.’’ Dedi Adam sesi hala keskin ve soğuk.
‘’Bak çocuk kime bulaştığını hiç bilmiyorsun! Biz Naito ailesiyiz, kim olduğumuzu biliyor musun ki-’’
‘’Ah kapa çeneni.’’ Dedim gölgelerin arasından çıkıp.
‘’Hep aynı sorular.’’ Dedim. Ben onlara doğru yürürken botlarım gri kaldırım taşlarının üstündeki tonları kırmızı dan yeşile kadar değişen kurumuş ağaç yapraklarını ezerek Gecenin sessizliğinde bana melodi gibi gelen sesler çıkarıyordu.
‘’Sen kimsin?’’ dedim bezgin bezgin kurbanlarımın konuşmalarını taklit ederek. Aramızda üç metre kalmıştı.
‘’Neden bunları yapıyorsun?’’ diye devam ettim.
İki metre kaldı.
Gerilemeye başlamışlardı.
‘’Yoksa…’’ Kanını içtiğim insanların acımasız ama gerçeğe uygun taklitlerine devam ettim.
Adam neler olduğunu farketmeden boynunun dibinde belirmiştim bile.
‘’…Sen vampir misin?’’ sorunun devamını kulağına fısıldadıktan sonra dişlerimi boynuna geçirdim.
*************************************************************
Orihime’nin yaptıklarını hayranlıkla izledim. Kurbanlarıyla oynamada her zaman bir numara olmuştu. Bazen beni bile ürkütüyordu.
Kadın, kocasına yapılanları görünce keskin bir çığlık attı. Orihime’nin ise umrunda değildi gözlerini kapamış, adamın onu uzaklaştırma çabalarına rağmen dişleri hala herifin boynunda, karnını doyuruyordu.
Kadın koşabildiği kadar hızla uzaklaşmaya başladı.
Sabırsız sabırsız iç çektim.
‘’Kaçabilirsin ama kurtulamazsı~n.’’ Diye şarkı söyledim. Korkunca daha yoğun ve daha güzel kokuyorlar.
Kadının önünde belirmiştim bile. Çeneme anca geliyordu. O hızla koşarken göğsüme çarpıp geriye fırladı. Ben yerimde sakin sakin durup kadının gözlerinde yaşlarla sürünerek gerilemesini seyrettim.
‘’L-lütfen…!’’
‘’Çok geç.’’ Dedim sakince güçlü parmaklarımı boynuna dolayıp bir hareketle boynunu kırarak.
*************************************************************
İşim bittikten sonra cesedi yere atıp dudağımdaki kanı yaladım.
‘’Haydi gidelim Adam.’’ dedim yüzüme gelen bir tutam ipeksi, gümüş rengi saçı kulağımın arkasına atarak.
*************************************************************
hizashi, sırf senin için adam'ın bakış açısından da bi kesit koydum
gittikçe daha da canileşiyorum gibi bi his var içimde... pıfft kimin umrunda
nese böyle işte...
önerilerinizi ve yorumlarınızı bekliorum