Hooooo v.v İlk bölüme hayran kaldım Kedicik. (Özellikle neresine hayran kaldığımı tahmin etmişsindir öhm =D ) Yazın açılışını senin hikayenle yapıyorum haydi bakalım. Acil olarak yeni bölüm talep edilir efenim.. =D

inanmıyorumm şok oldumm yada körrr oldumm nasıl görmemdimm bunca zaman T_T girmessen görmessin tabii

xunlai diyecek söz bulamıyorumm sen varya muhteşemsin.Dikkatimi çekiyor her yazdığında daha iyi bir hal alıyorsun.Her seferinde farklı ve değişik fikirlerle yazıyorsunn hayranım sana

ne diyeyimm muhteşem olmuşşş.Umarım buranın durgunluğuna iyi gelir çünkü bu günlerde çok sessiz buralar

neyse yeni bölümü merakla bekliyorum üstadım

Çok ama çok teşekkür ederim hepinize ^^ uyrunuz yeni ve başarısız bölümüm;


İkinci Bölüm; At Surat Ölürken



Bir hafta sonra, o gece sarayın seyisi, çocukların yerli deyimiyle At Surat çok rahatsızlandı. Her ne kadar sarayın çalışan halkı onun zatüre veya benzeri bir hastalık yüzünden durmadan kustuğunu ve ateşinin yükseldiğin düşünse de gerçeği bilen sadece iki kişi vardı. Bunlardan biri de At Surat’tı. Bir kadın, yüzünü göremediği, siyah saçlı bir kadın ona “Hoşça kal At Surat, ölüyorsun sonunda, benim ellerimden” demişti.
Yaşayan bedeniyle cehennemdeydi . O kadın onu yakıyordu. Yüzünü görmese bile kanlı ellerini görebiliyordu. Ve o eller… iğrençti. O eller ona dokunuyor, onu yakıyordu. Ölmek istiyordu, At Surat. Nitekim ölmeyeceğini, acı çekeceğini çoktan anlamıştı. Anlamadığı tek şey neden olduğuydu?


Anlamamakta haklıydı At Surat. O herkesi sever, herkese iyi davranırdı. Fakir çocuklara az maaşıyla şekerler alır, yaşlıların dırdırını zevkle dinlerdi. Lakabı At Surat olsa bile-ki artık gerçek adını hatırlayan çok kişi yoktu- çok yakışıklıydı. Peşinde bir sürü kız olsa bile o kimseyi kırmazdı.
Herkes severdi onu. Herkes… Onu öldüren kişi her kimse, o bile At Surat’a acımıştı. Ona acı çektire çektire güneşin o güzel doğuşunu göstermiş, son nefesini verirken sevdiklerinin yanı başında olduğunu fark ettirmiş ve bu onu biraz olsun teselli etmişti. Sevdiği herkes? En sevdiği olan Liliam dışında herkes. Aşkları gerçek bir trajediye dönüşmüştü…

Ne kadar da acı.

Liliam… O zaten her zaman çok geç kalırdı.
At Suratlı, gözlerinin önünde sevgilisinin güzel siması, dudaklarında onun adıyla öldü.

çoooooooooook güzel bayıldım hele su son yazdığın bölüm çok acıklı geldi bana ama kısa olmuş nasıl devam edicek merak ediyorum yeni bölümü merak bekliyorum ve şuna dıkkat ettim çoğu hikayenin karakter özellikleri psikolojik sorunlu oluyo nedeni varmı merak ediyorum

Çok teşekkür ederim *-*

Çok sevindim ^^

Neden mi hımm... Bilmiyorum, piskopat karakterleri seviyorum. Bu okuduğu kitaplarda ve izleidğim animelerde de böyle =) Belki de onları anladığım için onalra şefkat gösteriyorumdur.
Eee karakterimin kötü yanlarını çok abaratarak yansıtmaktan zevk alıyor da olabilirim ^_^

zaten bunu yansıtmanda çok güzel ve yazdığındada güzel şeyler ortaya koyabiliyosun hen zaten yazdığın ff'da psikolijik şeyler olmadan pek güzel olcağğına inanmıyorum ben ve biş daha biraz daha uzun yazabilirmisin okuduğumda hem bitiyo nasıl başladım nsl bitti anlamiyom oda senin anlatım güzelliğinden kaynaklanıyor ve bölümler kısa olunca çok merakta koluyo insan ve tekra soyluyorum çok güzel bir bölüm olmuş ve ayrıca ne tarz bişi olcak onu sormak istiyorum

*-* Nana çok teşekkür ederim=) Mutlu oldum şimdi ^_^

Bir sonraki bölüm daha uzun olacak *-* Ama çok ta uzun olsun istemiyorum U_U Yorulmasın gözleriniz *-*

Tarz olarak hımm, dramatik ve birazcık gotik (becerebilirsem ki pek olmuyor ^_^") bir masal olsun istiyorum =)

huuuuuuuuuuuuuuuuuu.....önünde eğiliyorum...saygı,sevgi artık verebileceğim ne varsa.......öl,eri,süblimleş diyecek kadar güzeldi de girdiği gibi çıktı at surat hikayeye,ilerde tekrar görecez dimeeeee şaka şaka soruyorum gidici mi yoksa geri gelcekmi at surat?

Çok teşekkür ederim Klutz -^_^- okuduğun ve yorumladığın için.

At surat U_U gitti bi kere. Ama adı yaşayacak XD