işte geldi !
4.bölüm : Günüm zehir oldu !
Sabah bir mektup aldım açtım içini Lauren Hills ve Michael Hills yazıyordu.Yani annem ve babamdan gelmiş…Sonunda bir ışık geldi onlardan.Okumaya koyuldum ve mektupta 15 gün sonra görüşürüz diye yazı görünce şok oldum.Ah Tanrım bunlar kaç gün daha kalmayı düşünüyorlar Los Angeles’ da acaba ? 15 gün dediklerine göre gerçektende 15 gün sonra gelecekler miydi ? Ah Tanrım beklemekten nefret ediyorum !
Mektubu kütüphaneye bir kitabın arasına koyduktan sonra onlara bir şey olmaması için dua ettim.Umarım gerçektende bir belaya uğramadan gelirler eve.
Kahvaltı yaparken telefon çaldı açtım arayan Ashley idi ağlayarak :
-Mary sen misin?
-Evet Ashley ne oldu ?
-Biraz sonra ben geleceğim size
-Noldu canım neden ağlıyorsun ?
-Evde anlatırım…
-Tamam.
Telefonu kapattım.İşin yoksa Ashley’i bekle…Off off tüm günüm zehir olacak heralde…Ben de tam onu beklerken kahve hazırladım.Acaba niye ağlıyordu ? Yoksa…Yoksa…George’a mı bir şey oldu ? Aman Tanrım !!!

…Derken Ashley geldi.Yüzü oldukça solgun görünüyordu.Baktı ve sarıldı bana.Ben ise ne olduğunu merak ediyordum.Noldu Ashley cevap ver ! Yüzüme uzun uzun bakarak:
-George…
-Eee
Duraksadı…Yine sarıldı bana.Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu ben ise :
-Noldu Ashley ? Cevap versene !
-George öldü…
Dondum kaldım.Halbuki ben öleceğini tahmin etmiyordum.Ameliyat ile geçer diye biliyordum.
Ama ameliyat olmadan son nefesini vermiş!
-Dur bakalım Ashley ! İstersen bugün bizde kal ? Olmaz mı ?
Cevap vermedi…Ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu :
-Bende onun yanına gitmek istiyorum !
-Saçmalama Ashley Tanrı aşkına ! Ölmek de nerden çıktı !
-Ama dayanamıyorum artık bir daha onu göremeyeceğim anlamıyormusun !!! GÖREMEYECEĞİM !!!

Aslında haklıydı söyledikleriyle.Kim dayanır ki
Böyle bir acıya.Ah bir de sevgili istiyordum.Eğer bende bu duruma düşseydim bende ölmek isterdim.O yüzden fazla acele etmemem gerekirdi.Ashley de böyle olmuştu.George ile birbirlerini sevdiler.Çıktılar ve…
Gerçekten de çok zor…

Telefon çaldı…Ashley’i yerine otutturdum.Telefona baktım…Arayan abim Ken’di.
-Naber Mary ?
-İyiyim Ken. Fakat şu an işim var sonra arasan ?
Offf bir sen eksiktin Ken haa.Ah Tanrım nerden buluyor beni böyle insanlar ve dedi yine :
-Noldu ya.Nerdeyse 6 aydır telefon açamıyordum.Şimdi açayım dedin ona da kızıyorsun.
-Ama diyorum ya işim var diye.
-Tamam neyse bye o zaman…
Telefonu yüzüme kapattı salak şey.Amaan kendi bilir napayım onu dinleyecek halim yoktu.
Ashley ise hala ağlıyordu.Offf bence çok tuhaf George’un ölmesi.Tam da ameliyat olmadan…
DEVAM EDECEK…