Gir içeri,kapı açık.

Komut beynime işlendikten sonra kapıyı açtım.Robotların duyguları olmadıkları doğruydu.Ama onun unuttuğu birşey vardı.Hatıralar..Anılar..Unutsak bile yaşanmamıs sayılmazlar.Herzaman bilinçaltımızın derinliklerinde çağırılmayı beklerler.Benim bu anıyı hatırlamam tamamen bir tesadüftü.Onun yaptığı duygularımı yok etmiş olabilirdi ama hala neyin doğru olduğuna karar verebiliyordum.Hissetmeyi çok isterdim.En azından sadece şimdilik bir defaya mahsus.Bu sayede kafasına bir kurşun sıkmak çözümüm olmaz.Belki bagırır cagırır rahatlardım.
İçeri girdim.Küçük rutubetli bir odada tam karşımdaki neredeyse odayı kaplayan pis havadan rengi solmus yatakta yatıyor ve bana acıyan gözlerle bakıyordu.Yüzünü hareket ettirecek hali yoktu.Yanına elimdeki tek kurşunu olan silahımla gidiyordum.Hissetmiyordum.Lanet olsun.
Silahımı kafasına dayadım.Beynim geri sayıma geçti.3..2..1..ve durdu.Nedenini anlamamıstım.İnsanların eski zamanlarda görüntüsü bozulan tüplü televizyonlara yaptıları gibi başıma 2 kez vurdum.O sırada gözlerini kapadı ve kansız elleriyle silahımın namlusunu tutarak kalbine getirdi.

'Bunu hakediyorum.Ama sen haketmiyorsun.Senin birini öldürmene izin veremem.Hemde anneni...'

Boğazı dügümlenmisti.Gözleri yaşardı.İnce parmaklarını silahımın namlusundan tetigine kaydırdı.Bir an gözlerimin içine baktı.Büyülü gibiydi.Hiç birsey diyemedim.Neden diyemedim.Son gücüyle bana elveda der gibi gülümsedi ve tetiği çekti.
Donup kalmıştım.Elleri göğsünün üstüne düştü,hiç kan akmadı.Lanet duygusuz kadın bir insan bu kadar kötü olabilirmi?!Hala gülümsüyordu utanmaz!Silahımı göğsünün üstüne bırakarak evden dışarı çıktım.Bardaktan boşalırcasına bir yağmur yağmaya başlamıştı.İnsanların gözleri üstümdeydi.Kimdim ben?
13 yaşımdayken annem tarafından uyutulup bir lab.a getirildim.Üstümde deneyler yapıldı.İlk cyborg denemeleriymiş.Yani beni yarı insan yarı robot yapacaklarmış.Onlara yalvarıp yakardığımı hatırlıyorum.Bir an annemin koluna yapışıp onu çok sevdiğimi beni kurtarmasını söyledim.Annem beni her gördüğünde ağlamamak için kendini tutardı.En sonunda bir adam gelip anneme işlemin başarılı olduğunu söyledi.Artık bir robottum.O günden sonra bir daha annemi görmedim.Yıllarımı yıllar önce yıkılma emri verilmis bir evde gecirdim.Acıkmıyor,hissetmiyor ve hicbirseye ihtiyac duymuyordum.Bu sırada üstü pislik içinde bir tinerci geldi.yanıma oturdu ve 'Duygular bir insanın düşmanıdır evlat.İnsanın basına ne gelirse duygularına kulak verdigi icin gelir.Duygular onun icini yiyip bitirir.Ama baska bir yönden insanı insan yapan duygularıdır.Bizi diger varlıklardan ayıran budur.Sürekli duygu aclıgımızı gidermek isteriz.'
Elindeki bir sise sıvıyı bana verdi ve icmemi söyledikten sonra gitti.

İçmem gereksizdi ama içmem gerekiyordu.İçtim...Sıradan bir suydu.Adamı bir yerden hatırlıyordum.Akşama dogru anılarım birbir hafızama dolmaya basladı.Beynim patlayacak gibiydi.Bu kadar bilgi cok fazlaydı ve ilk defa o gün annemin beni deney faresi yaptıgı zamanı hatırladım.Ozaman tinercinin kim oldugunuda hatırladım,o anneme islemin tamam oldugunu soyleyen adamdı.Garip bir sekilde birseyler hissettigimi sandım.Beynim ister istemez komutlar vermeye basladı.Annemi öldürmeliydim ve ertesi gün bunu yaptımda.Daha sonra o tinerciyide buldum.Amacım beni robot yapan bütün profesörleri tek tek öldürmekti.Doktor bana yalvardı.Zaman zaman benim onlara yalvardıgım zamanlar aklıma geliyordu.Ona'Bunları hatırlayacagımı bile bile neden bana o sıvıyı verdin.Neydi o?'dedim.O sıvının kaybettigim insan hislerimi birkac aya geri getirecek bir karısım oldugunu soyledi.Bunu annem beni cyborg yaptıkları gün hazırlamıs.Nedenini sordum ve ölecegini anladıgından tereddüt etmeden anlattı.Annem bir bilim insanıydı.Yinede benimle ilgilendigi günler cok oluyordu.Ama hastaydı ve hastalıgının tedavisi yoktu.Ölecegini biliyordu ve bu hastalık kan bagıyla bulasan bir hastalık oldugundan benim icin bir tedavi bulmalıydı.Sürekli arastırmalar yaptı ve sonunda aklına bir fikir geldi.Beni cyborg yapacak ve sonra tekrar insanlıgımı kazandıracak sıvıyı enjekte ederek tedaviyi tamamlayacaktı.Beni cyborg yaptı ama hastalıgına yenik dustu.O tinerciye bana sıvıyı icirmesini soyleyerek kücük kulubesinde ölümünü beklemeye basladı.Ama lanet profesör cyborg arastırmasını devam ettirmek amacıyla sıvıyı bana vermedi.Ama beni bulamamıstı.Bugun beni bulana kadar iflas etti ve arastırmanın hicbir amacı kalmamıstı.Sıvıyı bana vererek vicdanını rahatlatacagını düsündü.

Hikayeyi dinledikten sonra nasıl bir hata yaptıgımı düsündüm.Beynim komut vermeye devam ediyordu ve hic durmuyordu.'Profesörü öldür'Komutu uygulamam lazımdı ve onu bogazlayarak öldürdüm.Gecenin karanlıgında amacsız ilerlerken gözümden dökülen bir damla yaş bana bir mesaj veriyordu.Macera bitmedi.Daha yeni baslıyor.