Çok şükür içim rahatladı. Şimdi bu deli kız kalkar da ' ilham gelmiyoo' diyecek diye diken üstündeydim. Neyseki yazı yazma modundaymış. Heleki bu kadar komik, eğlenceli aynı zamanda kafamızı kurcalayan bi hikaye böle daha yolun başında bırakılmazdı!

evet şu an aktif şekilde yazıyorum ama okuldan dolayı girme problemlerim olabilir ama her girdiğimde bir şekilde size yazacağım bu arada takipçi olduğuna çok sevindim

Biliyorsun animeyi izlemedim ama karakterleri biliyorum. Ve bu bile ilgimi çekmeye yetityor. Üstelik bu kadar akıcı ve eğlenceli bölümler yazacaksan takipçin olurum!!!!!

Uf ya geciktima ma olsun. Çookk güzel olmuş canım. dewam demiycem çünkü sen ne zaman yeni bölüm koyacağını biliyorsun.

süper ya speer ama bn vergil funiim trishin ne yeteneii var bu arada vücut güzel yüz ffive para edmezzzzzzzzzzzz

Eylül 1. olarak LADy'mi koymamışsın helal olsun bişe demıyorum sana
2. olarak hikaye cok güzel olmuş devamını beklıyorum

temam bu hikayede lady yok diye tüm alem beni linç edecek ama bnm planlarıma lady konsepti olmuyodu ama söz bu hikayeyi en iyi şekilde yazmaya çalışacam

yeni bölüüüm

Yağmur o kadar çok yağıyordu ki etraf su damlacıklarından oluşmuş gibiydi ; sudan başka birşey gözükmüyordu. Böyle ıslak bir akşamda Dante ve Trish Enzo'nun dediği yere gitmek için hızlıca --sanki koşar gibi-- oraya doğru gitmeye koyuldular.

-----
Kısa ve ıslak bir maratondan sonra Enzo'yla dar bir sokağın köşesinde buluşmuşlardı.Enzo soğuktan suratı kızarmıştı ve kahve saçları suratına tutkalla yapıştırılmış gibi gözüküyordu...
''Enzo!! Seni gördüğüme , daha doğrusu bu yağmurda sürüklenip gitmemene sevindim.'' dedi Trish siyah gözlüğünün üstünden bakarak.
''Evet...Neyse burada fazla zaman kaybetmeyelim...İşte müşteri şurada.'' dedi Enzo parmağıyla bir evi göstererek.Gerçi bu yere ev demeye bin şahit isterdi ; resmen bir saray yavrusuydu. Beyaz-gri karışımı heybetli duvarları ve büyük çatısıyla bakana iç çektiriyordu ; gerçekten çok büyük bir yerdi. Etrafı ise demirden yapılmış kıvrımlı ve hafif ürkünç yarasa motiflerine sahip çitlerle çevrilmişti.
Buranın bahçesi ise bahçeye değil de daha çok botanik parka benziyordu ; rengarenk çiçekler ve sarmaşıklar etrafta cirit atıyordu. Böyle bir ''saray yavrusu'' karşısında Dante baya gürültülü bir ıslık çaldı.
''Anlaşılan burada oturan baya yeşilli ha Trish?'' dedi Dante dalga geçerek.Trish ise onu onaylarcasına iç çekti...Bir an önce buradan kurtulmak istiyordu ; yağmurun altında kaldıkça saçları bozuluyordu çünkü.
''Eh madem öyle... Hadi bitirelim şu işi'' dedi Dante ve herkes o ''küçük saray'' a doğru yola koyuldu...

Kapıdan içeri girdiklerinde gözleri yuvalarından fırlamıştı ; burası resmen bir saraydı. Her taraftan sanat fışkırıyordu ; heykeller , resimler her tarafı kaplamıştı...Sarı ve saten duvarlar tüm heybetiyle yukarıya yükseliyordu... Altın kaplamalı kenarları ve yüzeyi deri olan koltuklar burada oturanın gerçekten zengin birisi olduğunu gösteriyordu. Böyle mükemmel bir yerde insan ister istemez donakalıyordu.
''Merhaba , Dante'' dedi yabancı bir ses.Ve karanlıktaki siyah siluet birden gün yüzüne çıktığında herkes bayağı şaşırmıştı. Adamın sapsarı , uzun saçları omuzlarını kaplıyordu ; gerçekten upuzun saçları vardı. Kocaman gözlükleri , siyah paltosu ve çizmeleriyle tam bir kont gibiydi. Sert bir simyası vardı ama ona rağmen aniden yumuşayarak onlara gülümsedi...

''Buyrun oturun.'' dedi adam gizemli bir sesle...Dante ve Trish kendilerine en yakın koltuğu bulup oturdular ve Dante alışkanlıklarını burada da sürdürerek ayaklarını hemen önündeki cilalı masaya uzattı.Trish ise onun boğazına sarılmamak için kendini zor tutmuştu.
Adam sanki bu saygısızlığı hiç görmemişçesine cebinden bir kağıt çıkardı ve aynı gizemli tonunu koruyarak Dante'ye ''İşte öldürmen gereken bu'' dedi. Ve fotoğrafı ince parmaklarıyla Dante'nin önüne sürdü. Dante hiç rahatlığını bozmayarak fotoğrafı yavaşça aldı ve düşünceli bir surat ifadesiyle incelemeye başladı.
Fotoğrafta 16-17 yaşılarında bir genç kız vardı ; çok sevimli bir surata sahipti.Kahverengi-sarı karışımı bronz gibi parıldayan saçları onu çok güzel gösteriyordu....Ama çekildiğinden haberi yokmuş gibiydi ; boş bakıyordu...Şirin ve tatlıydı ; günahsız ve masumdu. Kimsenin onun bir iblis olacağı aklına gelmezdi...

''Adı Lui. Onu uzun süreden beri takip ediyordum yaklaşık birkaç hafta...Şüpheli hareketleri vardı...Bir gün ara sokakların birinde bir iblisle konuşurken gördüm.'' dedi adam gizemliliğini devam ettirerek.
''Peki bu kızı nerde gördün?'' dedi Dante alaylı ve soğuk sesiyle...Bir yandan da bu işi hemen bitirip pizza yemek istiyordu ; bu sefer Trish'i dinlemeyip en büyük jumbo boy alacaktı...Adam tam cevap vermek için ağzını açacaktı ki Dante onun sözünü kesti ve ''Boşver ben bulurum...''dedi.Trish gülmesini tutmaya çalışırken boğuluyordu az daha...

----
''Afedersin ama Dante , o kızı nasıl bulmayı düşünüyorsun? Gelişmiş yön duygularınla mı?''dedi Trish azarlarcasına...Kısa bir görüşmeden sonra bu malikaneden ayrılmışlardı ve karanlık bir sokakta yürüyorlardı... Trish bir yandan Dante'ye böm böm bakarak ne söyleyeceğini merak ederken diğer yandan yağmurun dinmesine seviniyordu çünkü saçları yağmurdan yeterince bozulmuştu...
Dante Trish'e sadece merak-etme-sen bakışı atarak ne düşündüğünü kısaca gösterdi...Trish ise çatallı bir sesle iç çekmekle yetindi...
''Tamam senin bir planın var anlaşılan...'' dedi Trish pes etmiş bir ifadeyle....

HEEEYY VERGIL BENİM ONA GÖREEEEEEEE!!!!!!!!
şimdiden kendimi belli ediim dedim
bn zaten daa önceden biliodum ama
çok güzel olmuş yinede