Eski bir hikaye buldum bilgisayarımda. Bitmemiş. Baktım hala hatırlıyorum hem buraya koyayım hem de bitireyim dedim. Burası da çok durgun bu günlerde T__________T yorum gelir mi bilmem


Kusursuz bir tanrıçaydı o. Güzelliği ve zarafetiyle, kendisini gören zavallı insanların gözyaşlarını dondururdu. Buzların, suların kraliçesiydi o. Dostları vardı, dürüst ve sevgi dolu. Düşmanları vardı onurlu ve güçlü. Mutluydu o.
Çok eskiden.
Yalnız, üzgün, güzel ve zayıf o, şimdi. Eskilerden hatıra olarak kalmış, o buzdan güzelliği.
Neden mi kaybetti kendi kusursuzluğunu, kusursuz yaşamını?
Eritti çirkinlikler onun gücünü. Kirletti dostlarını-düşmanlarını. Hapsetti onu koyu bir karanlığa.
Emdi onun buzdan gururunu.
O, savaşı kaybetti. Yenilgisi kabul edilemezdi. Kendi güzelliğine ve gururuna yenilmişti. Nefret dolu ateşler onu esir aldı.
***

Saatlerce hareketsiz duran, porselen bebek kadar güzel olan kadın kapının tıkırtısını duyunca umutla kafasını kaldırdı. Sıkıcı hayatının tek heyecanı, eğlencesi gelmişti. Kalbinin umutsuzluk ve nefretle donmasını engelleyen tek varlıktı kapının paslı mandalını çeviren.

Kalbi heyecan ve sevgiyle küt küt atıyordu. Ama sevgilisi Ateş Pençe' yi görünce tabii ki de Hiçbir duygusunu belli etmedi. Tıpkı bir kraliçe gibi kibirle baktı ona.
Ateş Pençe'nin açık pembe dudakları zevkle kıvrıldı. Yüz yıldır tutsak olan Mavi Alev eskisi gibi gururlu ve kibirliydi. Bu onu her ne kadar eğlendirse de kız için daha da çok endişelenmesine sebep oluyordu.
Ona sarıldı.
-Bebeğim.
Sesi öylesine dokunaklı ve içtendi ki...
Kız soğuk dudaklarını çocuğun sıcak boynuna yapıştırdı. Kendisini hızla geri çekti. Elinin tersiyle çocuğun pürüzsüz yanağını tokatladı.
-Bir daha ama bir daha iki gün gelmemezlik edersen eğer, seni-seni...
-Sadece bir gün oldu ama.
Kız oldukça sert çıkışmıştı. Gün ışığını görmeden geçirdiği günler onu fazlasıyla saldırgan yapıyordu.
-Beni aptal yerine koyma, alçak yalancı! Işık göremiyorum diye bir dakikanın altmış saniye olduğunu, bir saatin altmış dakika olduğunu ve de bir günün yirmi dört saat olduğunu unuttuğumu sanma sakın! Saymayı da bildiğime göre kaç gün olduğunu gayet iyi biliyorum!
Ateş Pençe ona daha sıkı sarıldı. Onu mutlu etmek istiyordu.
-Bu seferki çok daha zor.
Dedi, kızın soğuk ellerine küçük demirden bir zekâ oyunu sıkıştırırken. Ondan Birkaç adım uzaklaştı.
Kız teşekkür etti. Her zamanki gibi kibirliydi sesi, ancak yolunda gitmeyen bir şeyler vardı.
-Ne oldu?
Mavi Alev ona cevap vermek isterdi, nitekim veremezdi. Nerede görülmüştü bir kraliçenin hayıflandığı? Hangi kraliçe söyleyebilirdi ki, ölümünü hissettiğini ondan korktuğunu? Her ne kadar yaşamaktan bıkmış olsa da görüyordu ya o Ateş Pençesini, krallığını yerle bir eden Ateş Pençe' sini Ona yaşamak için güç veriyordu sonsuz sevgisi.
Zayıf meşalenin ışığı ölümüne sevdiği kraliçenin gözlerindeki mutsuzluğu görmesine yetiyor hatta artıyordu bile.
Önceden sevinirdi ona zekâ oyunları getirdiğinde. Şimdi ise…Demek ki bir vakit gelecekti, paslı mandalın tıkırtısıyla da sevinmeyecekti tutsak Mavi Alev .