Ayyyy çok teşekkür ederim yarın ilk iş koyacağım dewamını senin için bende senin yazına bayıldım yorumu da yapıyorum şimdi.Tekrar teşekkürler.

Hikaye pek tutulmadı,ama olsun. Her ilk süper olacak diye bişi yok, ben kademe kademe çıkacağım.Zaten hem sitede, hem fan ficde yeniyim.Bu kadar talep olmasına bile sevindim. Uchiha_Avenger, mrv_lp, xunlai ve mangaka_sym’ye destek ve yorumları için teşekkürler... Bununla beraber okuyan, yorum yazmayanlar olduysa onlara da çok teşekkür ediyorum. Beğenmeyenler varsa onlara da çok teşekkür ediyorum. Sonuçta herkes bir yazıyı beğenecek diye bir kural yok. Ama yorum yapıp, hatalarımı belirtirlerse sevinirim. Ve SON Bölüm...
***********************************************************

Sevgi böyle bir şey işte. Güzde olduğu gibi, kışta da vermedim yapraklarımı. Sararmıştı gövdem, eskisi gibi kokmuyordum belki artık, ama bir dikenim bile kopmamıştı. Neye yarardı ki? Eskisinden de yalnızdım. Tüm sevdiklerim gözümün önünde ölmüştü. Onlar için direnirken, ölümlerini seyretmiştim. Soğuktan ve ağlamaktan kızarmıştı soluk benzim. Öyle ki kristali andırıyordu üzerimde donmuş gözyaşlarım. Hepsi gitmişti. Gözlerimin önünde çürümüşlerdi. Bekli de kibirlerinin, kendini beğenmişliklerinin cezasıydı, ölmek ve terk edilmek. Kabul etmiyordum, etmeyecektim de. Bana yaptıklarının farkında bile değildim. “Yaşayacaklar!” diyor, onlar için ağlıyordum. Dilimde bir nakarat, sevdikleri kuşları çağırıyordum. Beni sevmeseler de olurdu. Ben alışmıştım böyle yaşamaya. Ama onlar sevgisiz yapamaz diyordum. Kendini beğenmeyi, çıkarcılığı ve kibirliliği sevgi sanıyordum. Şimdi sevilmediğime şükrediyorum.
Kar yağıyordu çisil çisil, tane tane. Üzerime kondular. Şaşkındılar, ben de öyleydim. Onlar ilk kez bir gül görüyor, bense ilk kez kar taneleri görüyordum. Ama bir ilk daha vardı; ilk kez gördüğüm kar tanelerini, ilk gören güldüm ben. Gözyaşlarımla ve soğuktan kızarmış, soluk benzime hayran kalmışlardı. Ve bir, belki bin ilk daha yaşandı. İlk birileri beni içten içten övüyor, içten okşuyor, içten gülüyor ve içten seviyordu. Ama ben sevilmeyi hak etmiyordum. Sevilmediğim için direnmiş ve sevdiklerimin ölümünü seyretmiştim. Hikâyemi anlattım soğuk ama sıcak sevgili varlıklara. Sonra daha da hayran kaldılar bana. Onların haksızlıklarını, sevgi sandığım duygularını anlattılar bana...
İşte o zaman farkına vardım her şeyin. Bir ilk daha başarıp, seven ve sevilen ilk gül olduğumu anladım. Hani biz sanarız ya, sevgi güzel ve sıcaktır diye. Güzel olduğu doğru. Ama benim için sıcakta değil, soğukta var oldu sevgi. Soğukla, kar taneleriyle sevginin karşılığını aldım. Umutlarım, çabalarım karşılığını veriyordu. Bana acıyanlara ben acıyordum bu kez. Ama bu onların kibirli acımaları gibi değil de, yine ümitle sevgiyleydi. Ve bir dilek tuttum çabalarımın karşılığında. Bu bahar, kalplerinde sevgi ile uyansınlar...
Mart aylarının başları, kış ve baharın tam ortasıydı. Önüne katıp götürüyordu rüzgâr kar tanelerini. Giden kar tanelerini uğurluyor, ilk sevgililerimden ayrılıyordum. Özlemle veda ediyordum onlara. Ve yine kendi yalnızlığıma dönüyordum. Ama bu kez daha mutlu ve daha umutluydum... Biricik kar tanelerim her gittikleri yerde beni anlatmış, sevgiyi bilen kuşlara. Kuşlarda sevgiyi tadan, kışı ilk gören gülü tanıyacağız diye, baharda yanıma gelmeye söz vermişler...
Bahar yine eski neşesiyle geri geldi. Ölen kibirli çiçekler, tekrar açtılar gözlerini. Eskisi gibi yine kendilerini övmeye başladılar. Henüz tomurcuğum açmadığı için, yine acıyarak baktılar bana. Ama bir değişiklik vardı. İlk kez açan çiçekler onlar gibi değildi. Gülümsüyorlardı bana. Ve onlar ilk, gerçek bahar dostlarım oldu. Bana acıyarak bakan çiçeklerden ses seda yoktu. Kuşları gelmişti. Ama onlarla bile ilgilenmiyorlardı. Kıskançlıktan baharda, köklerine kadar kurudular. Çürümüş yaprakları rüzgârda savruldu. Sevgilileri bu hallerini görünce bu kez bana geldiler. Yüz vermedim o kibirli kuşlara. Seslerini beğenmedim. Onların da sonu farklı olmadı çiçeklerden. Birer birer öldüler. Sonra ilk kuş arkadaşlarım, kar tanelerimin beni anlattıkları geldi. Onların da gelişi ile eski kuruluğumu, hüznümü attım üzerimden. Ve tomurcuğum kan kırmızı bir güle döndü. Sevenlerimin hepsi, sevgi dolu tebessümler verdiler bana. Ve adımı armağan ettiler “Dört Mevsim Sevgi Gülü”. Kötü günler sona ermişti. Hüzünlü umutlar mutluluğa, gözyaşları damla damla sevgiye dönüşmüştü. Baharlar kibirli neşesini sevgi dolu mutluluklara bırakmıştı. Çiçekler artık gerçek sevgi ile açıyor, kuşlar gerçek sevgi ile şakıyordu. Dileğim gerçek olmuştu.
Şimdi geçmişe bakıyorum da; ne kötüymüş o günler. Baharlar sevgisiz nasıl başlıyormuş? Ama bitti o baharlar. Yerini güzel mevsimlere bıraktı. Güzler bile neşeli artık. Sevgi ile uykuya dalıyoruz ve kışın uyanmaya başladığımızda “Günaydın” diyoruz birbirimize. Dört Mevsim Sevgi Gülü olmak değil de, Sevgi Gülü olmanın mutluluğuna varıyorum şimdi. Artık çiçekler, böcekler, kuşlar ve çayırlar gerçek sevgi ile her mevsim hayat sürüyor. Ve adım gibi biliyorum ki; Dört Mevsim Sevgi, sonsuza kadar sürecek...

$ON
Bu bölüm biraz uzun oldu, mazur görün.
*************************************************************
Bu yazıyı bana okumayı ve yazmayı sevdiren sevgili Türkçe Öğretmenim Selda Uygun'a ithaf ediyorum...

hikayene yorum yazıcam yazıcam hep erteliyorum... kusuruma bakma. bence çok hoş bir hikaye... bu hikayen bitmiş olsa bile başka hikayelere başlamalısın. anlatım tarzın güzel...

gerçketende mutlaka yazmalısın.

yine ben... hep ben... ama bu sefer ilk yorum yazan olamadım yine

Yine boyundan büyük şeyler yazmışsın kız. Tabi ben de yine bayıldım. Bence bu tip duyguları anlatmakta çok iyisin. Bölüm uzun olabilir, hiç önemli değil. Sen güzel yazınca okunur. Hem daha yenisin ya, gittikçe bir bakarsın, popüler üyeler okumaya başlamış. Hatta benim bildiğim ikisi, yorum ile yazmışlar şimdiden sana. (mrv_lp ile xunlai)
Sen de bu alemde büyüyeceksen, şu kuralı öğren:
Kendine özgüveni olmayan kişi, gidip [Bağlantı]İME.WEB.TR den satın alabilir. Para ödemenizi teşekkür ile yapabilirsiniz!

yeni hikayelere başlayacağım zaten söz bu kısa oldu biliyorum (diğerlerine göre)ama sonuçta bu yazı yarışmaya katılırsa uzun bile kalır.

Desteklerininz için saolun duygulandım bir anda yeni olmama ramen bu kadar yorum yapılması bile yetti bana.Herkese çok teşekkür ediyorum.

Ya prensesi, o kadar hoş ve içten bir yazı ki gözlerim doldu. Okuyucuya öyle güzel anlatmışsın ki, etkilenmemek elde değil. Bir arkadaşımız senin şiirde iyi olduğunu söylemişti. Ben ona katılıyorum ( 1. sayfada şimdi o arkadaşı bulmam iki saatimi alır çok yavaşımdır! )

Ama şiir de seçsen edebiyatı da anlatım şeklin, betimlemeler, mecaz anlamlar... Onları büyük bir usta gibi kullanmışsın!
Bu kadar küçük olmana rağmen bu kadar büyük anlamlar içeren yazıyı yazmana tebrik ediyorum

Lütfen yazmaya devam et, çünkü iki yazını okudum ve içimde sevgi patlaması oldu!
Tebrik ederim Ay Prensesi!!!
Lütfen yazılarına devam et!!!

Çok güzel yazıyorsun gerçekten...
Bir an kendimi orda hissettim.
Yenilerini bekliyoruz.

Hikayenin güzel olduğunu hocam da söylemişti.Ama bu kadar desteği ve yorumu açıkçası beklemiyordum.Yorumlarınız beni gerçekten çok duygulandırdı.
Söylediğiniz gibi ben şiirde daha iyiyim ama daha sık hikaye yazıyorum ve betimleme yapmayı seviyorum.Şiir türü yazılarım tamamlanmadı o yüzden bir müddet daha okuyamayacaksınız. Ama yeni bir hikaye yolda bu haberi vereyim.Buna göre daha (hemde bayağı )uzun bir hikaye karışımı roman gibi bişey yakında fanficte yerini alacak.Umarım onuda beğenirsiniz.Yazmaya dewam edeceğim...