yoruma başlamadan önce şunu söyliyim: yazı tiplerin çok sırıtıyo bazen =/ iii bi renk seçip hep o rengi kullansan daha iii olur =/ bazı kısımları okumadan geçti^m-_-'' gözlerim bozulmasın diye

neyse.. gelecek bölüm için heyecanlanmamızı ve meraklanmamızı istiyorsan anlatımını biraz daha geliştirmelisin, merak uyandırmak için part yapmana gerek yok ^^
neyse ben zaten ff yazmaktan hiç anlamam sadece okuyucu yorumu bunlar dikkate alıp almaman önemli değil yane
devamını bekliyorum ''jeanne''

çok güzel yazmışsın biran önce yeni bölümünü yaz olur mu

tamam yazarım

Yeni bölümü koymayı unutmuşum.*_*
--------------------------------------------------------------------------
HAYAL KIRIKLIĞI
Geceydi.Saat 00.00’ı haber verir gibi çaldı.Saat çaldığında, kulakları çınlatan bir ses etrafa yayıldı.Bu ses çığlık atan insanın sesiydi.İsamu odasındaki duvara yaslanıyordu.Her nedendir bilinmez ama üzgündü.Sesi duyunca birden ürperdi.Sanki ses İsamu’nun odasından geliyordu.Ama hayır ses o odadan gelmiyordu.Sokaktan geliyordu.Yavaşça kalkarak pencereden etrafa baktı.Gözleri fal taşı gibi açıldı.Şaşkınca, yere bakıyordu.Sadece yere.Kocaman kanlı yazılar ve karanlık birleştiğin korkunç bir gece yaşanacağının sinyalleri İsamu’ya ulaşmıştı.Kanla yazılmış o yazı “Eğer hemen gitmezsen geleceği göremezsin.”
Yazının altında bir insan cesedi vardı.İsamu’yu kimliği belirsiz bir kişi bekliyordu.O kişiyi fark edince kormamak elde değildi.Siyahlara bürünmüş bu adamın kan kırmızısı gözleri ışıldıyor ve net bir şekilde görülüyordu.İsamu aşağı inme zorunluluğunda gibi hissetti.Ama bir ruh onu oraya çekiyordu.Aşağı indi.İner inmez.O kişi ona yaklaştı.İkiside birbirlerini süzdü.İşte o zaman olan oldu.İsamu’yu itti.İsamu kalkmak için arkasını döndüğünce kayboldu.Kalktığında kendisini tanıtamayan adam bir gazete bırakmıştı.Gazetenin adı:Gelecek Gazetesi’ydi.İlk sayfasında ise:
1 Mayıs’ta saat:14.30’da Kanashi Samato adında bir lise öğrencisi öldürüldü.
İsamu sinirden deliye döndü.Çünkü; bu gün 30 Nisan’dı.Daha doğrusu Saat 12 olduğunda 1 Mayıs olmuştu:
-Bu nasıl gazete!Hiç olmamış bir olay yazılır mı?Ama içinden yarın 13.00 da ismi yazılı kişinin ölecekse dedi.Olabilirdi.Yıllar önce Sihir’in var olmadığını söyleyen İsamu’ydu.Şimdi ise sihirli bir varlık olan da İsamu’ydu.Bu da ona artık her şeyin mümkün olduğu kanısına varmasına neden oluyordu.Bir de düşündü ki “Yoksa bu benim yeni görevim mi?”
Yukarı çıktı ve deliksiz bir uyku için yattı.
Sabah aceleyle kalktı.Saat 6ydı.Kalkma zamanıydı.Yepyeni bir gün ve sıradan şeyler olacaktı.Hazırlandı ve saat 8 olduğunda:
Sıradan bir kapıdan çıkış yaptı.Sıradan koşturma.Sıradan bir okul.Çok sıradan!Oops!Hayır okula gelince her şey değişti.
Dersler ve sınavlar bunların hepsini geride bıraktı ve işte zaman geldi.Okuldan çıkmak için 3 saat vardı.Saat 12.00 olduğunda bir koşturmaca.Etrafta polisler vardı ve savaşmaya hazırdılar.İsamu olup biteni okulun terasında izliyordu.Bu hazırlıklar nedendi hiç bilmiyordu.Aşağı inip bir arkadaşına sordu.Arkadaşı ona:
-Bir ok buldular.Okun üzerinde bir not varmış.Notta:
“Bu ok saat 13.00’da birine saplanacak yazıyormuş.”
İsamu bu kişinin Kanashi Samato olduğunu tahmin ediyordu.Hemen terasa çıktı ve kendini paraşütçüler gibi boşluğa bıraktı.Bir kuş gibi süzülüyordu.Sonra:
-Transform!
Diye bağırdı.Artık yepyeni bir kimliği vardı.Atlaya zıplaya gitti.Ardından işte o gece gördüğü adamı gördü.Elideki oku Kanashi Samato’ya doğru attı.İsamu onun önüne atladı ve ok ona saplandı.Garip olan şey şuydu.İsamu tek bir acı bile hissetmemişti.Ok gerçekten kara ve ürkütücüydü.Ama kendini yorgun hissettirmişti.Polisler ise o yana doğru hücum etti.Eninde sonunda Kanashi Samato’yu öldürecekti o adam.Ama buna izin vermeyecekti İsamu. Kanashi Samato zaten şok geçirmişti.Öylece yere yığılmıştı korkudan İsamu şaşkınlıkla:
-Bu nasıl erkek dedi.
Sonra o kişiye doğru koşarak Yıldızı attı.Bağırdı:
-İyiliğin ve güzelliğin adıyla…
O adam ise bir zıplayışta onu atlattı ve elindeki hançeri İsamu’ya attı.Bu kez İsamu’nun canı çok yanmıştı.Bir çığlık havada yükseldi.Herkes şaşkınlık ve ürkeklikle çığlığın olduğu yere yöneldi ve koştu.Çığlığın geldiği yerden göz kamaştırıcı bir ışık etrafı kapsadı.İsamu artık sıradan İsamu’ydu.Yıldız ise İsamu’nun elinde duruyordu.