Güldestem... Sayfaya git: Önceki, 1, 2, 3 ... 17, 18, 19, Sonraki |
Yazar
Mesaj
obaaa tavşanım koymuşsun sonunda çok sevindim yorum yapamadım bilgsyr kafayı yedi birazda yeni bölümü sabırsızlıkla bekliyorum bölümler ilerledikçe daha uzun yazarım
*TRUST&BETRAYAL*
[img]http://www.imgplace.com/[/img]
[img]http://www.imgplace.com/[/img]
Bahçenin diğer tarafında can sıkıcı bir kavga…
-Mecbur değilim ben tamam mı?!Olayı öğretmenlere anlatmaya da hakkım var.Kendinden küçüklerden haraç kesmekte ne demekmiş?!Nesin sen, mafya babası mı?Sınıfta popüler biri olman, insanlara kaba davranma hakkını sana tanımaz.Onları ezemezsin.Buna izin vermem!
Genç bir kız sinirli bir tavırla, kendinden daha büyük duran bir çocuğa bağırıyordu.
-Senin dilin fazla uzamış.Biraz kısaltmak lazım onu.Sen kimsin kızım…Kiminle konuştuğunu sanıyorsun ha?
Olaya kendilerinden küçük bir kız daha karıştı.
-Abla neler oluyor burada,yine ne yaptı bu ukala sana?!
-Pınar sen karışma, çekil kenara.
-Sen kime ukala diyorsun bücür!
Bu sözleri söyledikten sonra, kızın omzuna vurarak iteledi.Ablası olduğu anlaşılan kız hemen müdahale etti ve:
-Ona bir daha elini sürmeye kalkma, yoksa seni buna pişman ederim anladın mı?
-Sürersem ne olur ha? Öldürür müsün beni?diyerek bu kez büyük kızı itelemeye başladı.
-Ablama böyle davranamazsın!
-Sen karışma bücür!diyerek kızı öyle bir ittirdi ki, kız yere düşerek kafasını çarptı.Kız bir anda nefes alamamaya, başından akan kanların etkisiyle de baygınlık geçirmeye başladı.
-Pınar!..Pınar sakin ol canım.Sen ne yaptığını sanıyorsun ha?Mafyalığın bitti de, eşkıyalığa mı başladın şimdi de!
Kız korku ve sinir içinde ağlayarak bağırıp çağırıyordu.Etraflarını saran kalabalık,Pınar’ın nefes almasını daha da zorlaştırıyor,rengi daha da beyazlaşıyordu.
-Pınar, ilacın nerede?Yine mi unuttun?Sana kaç kere diyorum unutma şu ilacını diye.Pınar, bak sakin ol lütfen.
Kız gitgide soğuyan ellerini,ablasınınkilere kenetledi.
-A..Abla…Ta..ta..tamam…B..ben..İyi..yim.Lü..lütfen sen..de..de sa..sakin ..ol…
-Nasıl iyisin,anlın yarılmış.Yine astımın tuttu.Pınar, Pınar cevap ver bana aç gözlerini…Pınarın gözleri giderek kapanıyordu.
Birgül kafasını yerden kaldırıp şaşkınlık içinde o yöne bakıyordu.
-Ne oluyor orada?...
-Bakmadan anlayamayız Çağatay..diyerek o yöne koşmaya başladı Birgül.Kalabalığı yararak Pınar ve ablasının yanına geldi.Diz çöktü ve genç kızı soru yağmuruna tutmaya başladı.Ama bu soruları,korku ve endişe içinde değil,aksine sakin ve atak bir şekilde soruyordu.Ve bu sorular, herkesin birbirine ne olduğunu anlamak için sorduklarından değil,yardım etmek amacıyla sarf edilenlerdendi.Üstelik soru sorarken kıza değil, kucağından yatan kardeşi Pınar’ın nabzına bakıyordu.
-Hastalığı ne ve kaç yıldır yaşıyor?
Kız olanların şokunu üzerinden hala atamamış şaşkın şaşkın, karşısında ilk kez gördüğü çirkin bir kızın yüzüne bakıyordu. Titrek bir sesle cevap verdi.
-Irsi olarak astım hastasıydı.Annemde de var.Ortaokul birden beri hasta.
-Anlıyorum.Sanırım ilacını yanına almadı ve az önceki kavga esnasında düşerek başını yaraladı.Olayın şoku ile nefes darlığı başladı.Kan kaybı ve beyne oksijen gitmemesinden dolayı da küçük çaplı bir baygınlık geçiriyor,ama bilinci hala yerinde.Senden iki veya üç yaş küçük.Başını fena çarpmış.Kanın durmasını bekleyene kadar şuan sarf ettiği direnci de kaybeder. Tampon yapmalıyız.
Diyerek etrafına bakındı.O sırada Çağatay da kalabalığı yararak yanlarına gelmişti.Kalabalık şaşkınlık ve merak içinde onlara bakıyor, kendi aralarında konuşuyorlardı.Birgül arkasını döndü ve yüksek sesle bağırmaya başladı.
-Arkadaşlar burada film izlemiyoruz!Eğer merakınızı bastırıp biraz geriye çekilmezseniz, bu kız sizin merakınız yüzünden nefessizlikten ölecek.Birileri burada olanları seyretmek yerine,hocalara haber vermeden önce kumaş yada benzeri bir şey verebilir mi acaba?
Herkes birer ikişer azda olsa geri çekildi.O sırada kimin verdiği bilinmeden, bir kumaş parçası Birgül’e uzatıldı.Birgül ise hiçbir şeyi umursamadan, Pınar ile ilgilenmeye devam ediyor, elindeki kumaşı Pınar’ın yarasına bastırıyordu.Ablası hala ağlıyor, kucağında kanlar içinde yatan kardeşine yardım eden kişiyi izliyordu.
-Durumu nedir, kurtulabilir mi ?.Ambulans falan çağıralım mı?
-Evet.Çağırsan iyi olur Çağatay.Ancak ambulans gelene kadar,iş işten geçer.Şimdi eğer bana yardım etmek istiyorsan,kızın ablasını biraz kenara çek dedi.Ve Pınar’ı ablasının kollarından yavaşça çekerek kendi dizine yatırdı.Kız git gide soğuyor, nefesi giderek daralıyor,konuşamıyordu.Ama hala olanları anlıyordu.Kısık gözlerle olanlara anlam vermeye çalışıyordu.Birgül ise hafif ve sakin bir sesle kıza seslendi:
-Bak canım.Senden konuşmanı beklemiyorum.Bana güven ve dediklerimi yap.Birazdan ağzını ve burnunu kapatacağım.Sakin ol ve sakın nefes almaya çalışma.Bu durumunu daha da zorlaştırır.Sadece gözlerini kapat ve birazcık sabret…
Ablası olan kız bir hışımla bağırmaya başladı.
-Ne!Ne diyorsun sen!Sen basbayağı öldürmeye çalışıyorsun Pınar’ı.
Birgül’ün sağ yanağına sert bir tokat attı.Çağatay korku dolu gözlerle Birgül’e baktı.Birgül ise bir an irkilerek duraksadı.Bakışları çok uzaklara dalmış, hüzünlü görünüyordu.Ama bu uzun sürmedi.Kendine gelmesi en fazla iki saniyesini aldı.Sonra hiçbir şey olmamışçasına Pınar’a döndü ve bir eli ile ağzını ve burnunu kapattı.Genç çılgına dönmüş hüngür hüngür ağlıyor, Çağatay Birgül’e ulaşmaması için kızı engelliyordu.Birgül Pınar’ın yorgun gözlerine bakarak,içinden saniyeleri sayıyordu.
-Sekiz,.. dokuz,.. ve on diyerek boştaki elini Pınar’ın göğsüne bastırdı ve diğer elini ağzından çekti. Herkes ne olacağını merakla bekliyordu…
*************************************************************
Söz dedim tuttum.Gerisi size kalmış
-Mecbur değilim ben tamam mı?!Olayı öğretmenlere anlatmaya da hakkım var.Kendinden küçüklerden haraç kesmekte ne demekmiş?!Nesin sen, mafya babası mı?Sınıfta popüler biri olman, insanlara kaba davranma hakkını sana tanımaz.Onları ezemezsin.Buna izin vermem!
Genç bir kız sinirli bir tavırla, kendinden daha büyük duran bir çocuğa bağırıyordu.
-Senin dilin fazla uzamış.Biraz kısaltmak lazım onu.Sen kimsin kızım…Kiminle konuştuğunu sanıyorsun ha?
Olaya kendilerinden küçük bir kız daha karıştı.
-Abla neler oluyor burada,yine ne yaptı bu ukala sana?!
-Pınar sen karışma, çekil kenara.
-Sen kime ukala diyorsun bücür!
Bu sözleri söyledikten sonra, kızın omzuna vurarak iteledi.Ablası olduğu anlaşılan kız hemen müdahale etti ve:
-Ona bir daha elini sürmeye kalkma, yoksa seni buna pişman ederim anladın mı?
-Sürersem ne olur ha? Öldürür müsün beni?diyerek bu kez büyük kızı itelemeye başladı.
-Ablama böyle davranamazsın!
-Sen karışma bücür!diyerek kızı öyle bir ittirdi ki, kız yere düşerek kafasını çarptı.Kız bir anda nefes alamamaya, başından akan kanların etkisiyle de baygınlık geçirmeye başladı.
-Pınar!..Pınar sakin ol canım.Sen ne yaptığını sanıyorsun ha?Mafyalığın bitti de, eşkıyalığa mı başladın şimdi de!
Kız korku ve sinir içinde ağlayarak bağırıp çağırıyordu.Etraflarını saran kalabalık,Pınar’ın nefes almasını daha da zorlaştırıyor,rengi daha da beyazlaşıyordu.
-Pınar, ilacın nerede?Yine mi unuttun?Sana kaç kere diyorum unutma şu ilacını diye.Pınar, bak sakin ol lütfen.
Kız gitgide soğuyan ellerini,ablasınınkilere kenetledi.
-A..Abla…Ta..ta..tamam…B..ben..İyi..yim.Lü..lütfen sen..de..de sa..sakin ..ol…
-Nasıl iyisin,anlın yarılmış.Yine astımın tuttu.Pınar, Pınar cevap ver bana aç gözlerini…Pınarın gözleri giderek kapanıyordu.
Birgül kafasını yerden kaldırıp şaşkınlık içinde o yöne bakıyordu.
-Ne oluyor orada?...
-Bakmadan anlayamayız Çağatay..diyerek o yöne koşmaya başladı Birgül.Kalabalığı yararak Pınar ve ablasının yanına geldi.Diz çöktü ve genç kızı soru yağmuruna tutmaya başladı.Ama bu soruları,korku ve endişe içinde değil,aksine sakin ve atak bir şekilde soruyordu.Ve bu sorular, herkesin birbirine ne olduğunu anlamak için sorduklarından değil,yardım etmek amacıyla sarf edilenlerdendi.Üstelik soru sorarken kıza değil, kucağından yatan kardeşi Pınar’ın nabzına bakıyordu.
-Hastalığı ne ve kaç yıldır yaşıyor?
Kız olanların şokunu üzerinden hala atamamış şaşkın şaşkın, karşısında ilk kez gördüğü çirkin bir kızın yüzüne bakıyordu. Titrek bir sesle cevap verdi.
-Irsi olarak astım hastasıydı.Annemde de var.Ortaokul birden beri hasta.
-Anlıyorum.Sanırım ilacını yanına almadı ve az önceki kavga esnasında düşerek başını yaraladı.Olayın şoku ile nefes darlığı başladı.Kan kaybı ve beyne oksijen gitmemesinden dolayı da küçük çaplı bir baygınlık geçiriyor,ama bilinci hala yerinde.Senden iki veya üç yaş küçük.Başını fena çarpmış.Kanın durmasını bekleyene kadar şuan sarf ettiği direnci de kaybeder. Tampon yapmalıyız.
Diyerek etrafına bakındı.O sırada Çağatay da kalabalığı yararak yanlarına gelmişti.Kalabalık şaşkınlık ve merak içinde onlara bakıyor, kendi aralarında konuşuyorlardı.Birgül arkasını döndü ve yüksek sesle bağırmaya başladı.
-Arkadaşlar burada film izlemiyoruz!Eğer merakınızı bastırıp biraz geriye çekilmezseniz, bu kız sizin merakınız yüzünden nefessizlikten ölecek.Birileri burada olanları seyretmek yerine,hocalara haber vermeden önce kumaş yada benzeri bir şey verebilir mi acaba?
Herkes birer ikişer azda olsa geri çekildi.O sırada kimin verdiği bilinmeden, bir kumaş parçası Birgül’e uzatıldı.Birgül ise hiçbir şeyi umursamadan, Pınar ile ilgilenmeye devam ediyor, elindeki kumaşı Pınar’ın yarasına bastırıyordu.Ablası hala ağlıyor, kucağında kanlar içinde yatan kardeşine yardım eden kişiyi izliyordu.
-Durumu nedir, kurtulabilir mi ?.Ambulans falan çağıralım mı?
-Evet.Çağırsan iyi olur Çağatay.Ancak ambulans gelene kadar,iş işten geçer.Şimdi eğer bana yardım etmek istiyorsan,kızın ablasını biraz kenara çek dedi.Ve Pınar’ı ablasının kollarından yavaşça çekerek kendi dizine yatırdı.Kız git gide soğuyor, nefesi giderek daralıyor,konuşamıyordu.Ama hala olanları anlıyordu.Kısık gözlerle olanlara anlam vermeye çalışıyordu.Birgül ise hafif ve sakin bir sesle kıza seslendi:
-Bak canım.Senden konuşmanı beklemiyorum.Bana güven ve dediklerimi yap.Birazdan ağzını ve burnunu kapatacağım.Sakin ol ve sakın nefes almaya çalışma.Bu durumunu daha da zorlaştırır.Sadece gözlerini kapat ve birazcık sabret…
Ablası olan kız bir hışımla bağırmaya başladı.
-Ne!Ne diyorsun sen!Sen basbayağı öldürmeye çalışıyorsun Pınar’ı.
Birgül’ün sağ yanağına sert bir tokat attı.Çağatay korku dolu gözlerle Birgül’e baktı.Birgül ise bir an irkilerek duraksadı.Bakışları çok uzaklara dalmış, hüzünlü görünüyordu.Ama bu uzun sürmedi.Kendine gelmesi en fazla iki saniyesini aldı.Sonra hiçbir şey olmamışçasına Pınar’a döndü ve bir eli ile ağzını ve burnunu kapattı.Genç çılgına dönmüş hüngür hüngür ağlıyor, Çağatay Birgül’e ulaşmaması için kızı engelliyordu.Birgül Pınar’ın yorgun gözlerine bakarak,içinden saniyeleri sayıyordu.
-Sekiz,.. dokuz,.. ve on diyerek boştaki elini Pınar’ın göğsüne bastırdı ve diğer elini ağzından çekti. Herkes ne olacağını merakla bekliyordu…
*************************************************************
Söz dedim tuttum.Gerisi size kalmış
Daha ikinci bölümden süper bir hareketlilik vermişsin....ay_prensesi_usagi
...
Gerçekten çok güzeldi.. Ne anda bitirdim bölümü anlamadım bile...
Dedim ya Birgül'ü çok sevdim...
Bu arada ben de ne olacağını merakla bekliyorum...
...
Gerçekten çok güzeldi.. Ne anda bitirdim bölümü anlamadım bile...
Dedim ya Birgül'ü çok sevdim...
Bu arada ben de ne olacağını merakla bekliyorum...
2. sayfa (Toplam 19 sayfa) [ 187 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |