Jamais Vu[1.Bölüm] |
Yazar
Mesaj
Yazım hatalarım çok. Biraz da kısa kestim umarım beğenirsiniz.
1.Bölüm:Çaresiz
Akıntı bir canavar gibi onu sürüklüyordu. Yaşam savaşı veriyordu. Akıntıya karşı debelenmekten başka çaresi yoktu. Çırpınmaya devam ediyordu. Aslında yaşamının hiç bir anlamı yoktu.Ne kadar değersiz olduğunun farkında bile değildi. Ray onun kurtulmasının zayıf bir ihtimal olduğunu biliyordu. Bu sular Ray için birşey ifade etmiyordu ama çırpınan küçük kertenkele için anlamı sonun geldiğiydi. Ray ona bir şans tanımadı. Diğerlerinede tanımadığı gibi. Ayağının altında hissetiği çıtırtıya kulak asmamaya çalıştı. Bunu yaparken bir an bile kertenkeleye bakmadı. Kertenkeleden geri kalan eserede bakmayı düşünmüyordu.
Sağnak yağmur onun içini karartıyordu. Bu selde işe gitmek ne büyük bir işkenceydi. Onun bu havada istediği tek şey eve kapanmaktı. Bu sabah bir kertenkelenin sonunu getirmeyi planlamamıştı ama yapıcak birşey yoktu. Hayvan zaten ölücekti. Ne kadar çabuk o kadar iyi. Karşısındaki binayı gördüğünde yüzündeki ifade biraz daha canlanmıştı. "Sonunda ulaştık!" dedi. Park yeri bomboştu. Bunu görünce Ray saatine baktı. Yarım saat erken gelmişti. Güvenliğe kartını gösterdi. Kartta; "Ray Rudoku Nörolog" yazıyordu. Birde birkaç bir anlamı olmayan numaralar. Hızlıca merdivenlerden çıktı ve odasına geçti. Paltosunu bıraktı ve önlüğünü giydi. Doğruca laboratuara gitti. Ray laboratuarın kapısını açtı ve karşısında gördüğü manzaraya inanamadı. Karşısında sırıtan Saru-san şaşırarak şöyle dedi;"Hey, merhaba Ray, bugün biraz erkencisin sanki." Ray tek kaşını havaya kaldırdı;"Ne zamandan beri bana Ray diyorsun? Ve ne zamandan beri bu kadar erken geliyorsun?" Ray Yamazaki Saru'yu pek sevmezdi. Sürekli sırıtan bu adama sinir oluyordu. Belki bu onu kıskandığı içindi. Yamazaki bu işyerindeki herkesle içli dışlı olmuştu, Ray dışında. Belkide bu adamın birden bu küçük kasabaya taşınmasında birşeyler buluyordu." Japonya'nın en iyi üniverstesinden mezun olan bu adam neden küçük bir kasabada çalışmak istesin ki?" diye düşünüyordu. Hem bir tuaflık daha vardı. Neden bu kadar erkenciydi? "Hey, Rudoku-san orda mısın?" dedi yine sırıtaraktan ama Ray cevap vermedi. Bunun nedeni Yamazaki'nin ona cevap vermemesiydi. Ray yere sızan kanı gördü. Kanı gözleriyle takip etti. Bir süre sonra yerde ezilmiş olan kobay faresini gördü. "Saru-san bu da nedir?" dedi Ray. Yamazaki Ray'in yüzüne baktı. Sanki bu sefer o sırıtkan ifadesi yok olmuştu. Her zamanki güler yüzlülüğü gitmişti. Gerçe böyle bir durumda gülmesi tuaf olurdu ama Ray bu sefer Yamazaki'nin suratına baktığında farklı bir yüz gördü.Yamazaki şöyle dedi; "Çok acı çekiyordu. Kurtulma ihtimali yoktu. Meseleyi kökünden halletmekten başka çaremde yoktu"
1.Bölüm:Çaresiz
Akıntı bir canavar gibi onu sürüklüyordu. Yaşam savaşı veriyordu. Akıntıya karşı debelenmekten başka çaresi yoktu. Çırpınmaya devam ediyordu. Aslında yaşamının hiç bir anlamı yoktu.Ne kadar değersiz olduğunun farkında bile değildi. Ray onun kurtulmasının zayıf bir ihtimal olduğunu biliyordu. Bu sular Ray için birşey ifade etmiyordu ama çırpınan küçük kertenkele için anlamı sonun geldiğiydi. Ray ona bir şans tanımadı. Diğerlerinede tanımadığı gibi. Ayağının altında hissetiği çıtırtıya kulak asmamaya çalıştı. Bunu yaparken bir an bile kertenkeleye bakmadı. Kertenkeleden geri kalan eserede bakmayı düşünmüyordu.
Sağnak yağmur onun içini karartıyordu. Bu selde işe gitmek ne büyük bir işkenceydi. Onun bu havada istediği tek şey eve kapanmaktı. Bu sabah bir kertenkelenin sonunu getirmeyi planlamamıştı ama yapıcak birşey yoktu. Hayvan zaten ölücekti. Ne kadar çabuk o kadar iyi. Karşısındaki binayı gördüğünde yüzündeki ifade biraz daha canlanmıştı. "Sonunda ulaştık!" dedi. Park yeri bomboştu. Bunu görünce Ray saatine baktı. Yarım saat erken gelmişti. Güvenliğe kartını gösterdi. Kartta; "Ray Rudoku Nörolog" yazıyordu. Birde birkaç bir anlamı olmayan numaralar. Hızlıca merdivenlerden çıktı ve odasına geçti. Paltosunu bıraktı ve önlüğünü giydi. Doğruca laboratuara gitti. Ray laboratuarın kapısını açtı ve karşısında gördüğü manzaraya inanamadı. Karşısında sırıtan Saru-san şaşırarak şöyle dedi;"Hey, merhaba Ray, bugün biraz erkencisin sanki." Ray tek kaşını havaya kaldırdı;"Ne zamandan beri bana Ray diyorsun? Ve ne zamandan beri bu kadar erken geliyorsun?" Ray Yamazaki Saru'yu pek sevmezdi. Sürekli sırıtan bu adama sinir oluyordu. Belki bu onu kıskandığı içindi. Yamazaki bu işyerindeki herkesle içli dışlı olmuştu, Ray dışında. Belkide bu adamın birden bu küçük kasabaya taşınmasında birşeyler buluyordu." Japonya'nın en iyi üniverstesinden mezun olan bu adam neden küçük bir kasabada çalışmak istesin ki?" diye düşünüyordu. Hem bir tuaflık daha vardı. Neden bu kadar erkenciydi? "Hey, Rudoku-san orda mısın?" dedi yine sırıtaraktan ama Ray cevap vermedi. Bunun nedeni Yamazaki'nin ona cevap vermemesiydi. Ray yere sızan kanı gördü. Kanı gözleriyle takip etti. Bir süre sonra yerde ezilmiş olan kobay faresini gördü. "Saru-san bu da nedir?" dedi Ray. Yamazaki Ray'in yüzüne baktı. Sanki bu sefer o sırıtkan ifadesi yok olmuştu. Her zamanki güler yüzlülüğü gitmişti. Gerçe böyle bir durumda gülmesi tuaf olurdu ama Ray bu sefer Yamazaki'nin suratına baktığında farklı bir yüz gördü.Yamazaki şöyle dedi; "Çok acı çekiyordu. Kurtulma ihtimali yoktu. Meseleyi kökünden halletmekten başka çaremde yoktu"
İmza için Viliaine teşekkürler.
Bu mesaja teşekkür edenler (4 kişi): Moody, Kawa No Uta, nigma, Asmodeus
Gerçekten çok ilginç bir ff C.
Çok güzel bir konusu var. Çok sembolik ve karakterler harika.
Ben de heyecan öğeleri uyandırdı. Hikayenin nasıl devam edeceği hakkında hiç bir fikrim yok. İkinci bölümü hatta üçüncü ve dördüncü ve beşinci ve sonsuz bölümlerini büyük bir özlemle bekliyorum.
Hikayenin içeriği hakkındaki yorumuma gelince..
Ray karakterinden ziyade Yamazaki'yi beğendim. Daha dengesiz bir karakter olduğu aşikar.
Ray daha çok kendi halinde takılan, dar görüşlü biri gibi geldi bana. Yamazaki'nin bakış açısı daha geniş sanki.
Çok güzel bir konusu var. Çok sembolik ve karakterler harika.
Ben de heyecan öğeleri uyandırdı. Hikayenin nasıl devam edeceği hakkında hiç bir fikrim yok. İkinci bölümü hatta üçüncü ve dördüncü ve beşinci ve sonsuz bölümlerini büyük bir özlemle bekliyorum.
Hikayenin içeriği hakkındaki yorumuma gelince..
Ray karakterinden ziyade Yamazaki'yi beğendim. Daha dengesiz bir karakter olduğu aşikar.
Ray daha çok kendi halinde takılan, dar görüşlü biri gibi geldi bana. Yamazaki'nin bakış açısı daha geniş sanki.
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
Yazım hatalarını boşver de, hikaye sağlam olacağa benziyor.
Olayın ne olduğunu, olayların nasıl gelişeceğini kestiremiyorum; yani ciddi ciddi meraklandım. Umarım en kısa zamanda yeni bölüm gelir.
Olayın ne olduğunu, olayların nasıl gelişeceğini kestiremiyorum; yani ciddi ciddi meraklandım. Umarım en kısa zamanda yeni bölüm gelir.
Spoiler:
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
İlginç olmuş, bence oldukça güzel ve devamı beklenebilir bir ff C. -du, -di gibi ekleri azaltırsan da sevinirim okurken -belki doğru bir yargılama olmayacak- nasıl desem ahengi bozuyor
Okuyacam dedim okudum geç oldu biraz kusura bakma
Okuyacam dedim okudum geç oldu biraz kusura bakma
Spoiler:
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
Bu mesaja teşekkür edenler (1 kişi): C-Raito
1. sayfa (Toplam 1 sayfa) [ 7 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |