ya bişiylerr yaptımmda bu hikaye ortaklaşa yasılacakk bişiy olcakk kaitou jeanne 6 ile ben yapıcamm onu ikna edebilirsemmm
İlginç Bir Tesadüf
Hava pespembe bulutlarını saklamak istercesine güzel bir meltemin altında, tatlı güneş ışığını usulca kahverengi saçlı genç kızın saçlarına ışımıştı… Kızın yüzünde mutluluğundan çok ciddiliği vardı ama bunun getirdiği olağanüstü güzellik… Kahverengi- yeşil karışımı iri gözlerini çevrede gezdirdi. Ve sonra gülümsedi… Beklediği kişi gelmişti… Ve karşıdan üzüntüye benzer neşeli bir ses:
- Maron, çok pardon! Geciktim ama babamın benim yardımıma ihtiyacı vardı… Hey, Chiaki nerede? Yoksa aşk kuşları ayrı dallarda mı ötmeye başladı?
- Saçmalama Miyako… Chiaki işte… Konu o olunca yorum getirmek pek akıllıca olmuyor… Eee… Ne yaptın bu kadar saat?
- Sıradan işler… Katilin kızını bulduk… Sorguya çektik… Sonra olay yerine gidip katili bulduk onu bacağından yaraladılar… İşte sıradan bir gündü…
Maron Miyako’ya bu mu sıradan dercesine bakarak hayıflanırcasına iç çekti ve gülümsedi…
- Annemle babamın arası gerçekten çok iyi… Yakında Japonya’ya bile gelebilirlermiş…
- Ne kadar hoş Maron! Yine eskisi gibi olacağız… Karon-san ve Takumi-san ile beraber…
- Annem doğum günümde yanımda bile olacağını söyledi… Sanırım babam sürpriz yapmayı düşünüyor…
- Harika!
Ama Miyako’nun cep telefonundan gelen sesle Miyako ışık hızına yakın bir hızla Maron’un yanından ayrılır… Ama arkadan:
- Maron söz bir daha ki sefere ben seni yemeğe çıkaracağım… Acil gitmem lazım… Hoşça kal!
- İyi Miyako görüşürüz…
Maron iç çekti ve oturduğu banktan bir atılışta kalktı. Üstünde yeşil bir bluz, altında kısa siyah bir etek vardı ve bugün bir değişiklik yaparak saçlarını açmıştı… Ama arkadaşının fark etmemesi onu biraz gücendirmişti…
Yolda dalgınca yürümeye başladı… Chiaki ile aralarının açılmasından dolayı biraz yalnızlık çekiyordu ama suçlu kesinlikle Chiaki idi.
Neden o Sazanka denen salak kızla bu kadar yakından ilgileniyordu ki?
Zaten Maron’un hayatında hiçbir şey yolunda gitmezdi ki! Bu düşüncelerle nereye gittiğini bilmeden sürükleniyordu… Tam o sırada büyük bir çarpışma!
Maron sola doğru kuş gibi süzülürken diğer kişi ise bale yapıyormuşçasına havada döndü ve öne düştü… Maron hınçla karşısındakine baktı:
- Önünüze bakmaya ne…
Maron başını kaldırdı ve gökyüzüne baktığını sandı… Masmavi gözleri olan harika bir gençte Maron’a endişeyle bakıyordu…
- Affedersiniz bayan… O kadar dalgındım ki… Sizi fark edemedim… Siz iyi misiniz?
- Evet, iyiyim…
- Çok özür dilerim… Yardım edeyim mi?
- Hayır…
Ama o bu lafa aldırmadan Maron’u tek koluyla boylu boyunca kaldırdı ve gülümsedi:
- Siz Mamokuri Akdemisinden Kusakabe Maron değil misiniz?
- Evet, benim…
- Gösterileriniz gayet başarılı ve mimikleriniz gerçekten harika… Özellikle bir dizi inci hareketinize bayılıyorum…
- Teşekkürler ama siz kimsiniz? Sizi birden tanıyamadım…
- Kobayahsi Ryuchi… Itou Üniversitesinden… Gösterinize bizim üniversitede davetliydi…
- Evet, sizi hatırladım… Bana bir buket kırmızı gül gönderen sizdiniz…