Bölüm 4

~~MİDORİ~~


Dünya’nın her yerinde cok güzel yerler vardı.Fakat Midori Kenti bambaşkaydı.Artık yaz bıtmek üzereydi ve sonbaharın hüznü her yeri sarmıştı, evet ama ışıltısıda farklı hissedilir, farklı yasanırdı burada sonbaharın.Dünyada hala dinginliğini koruyan nadir yerlerden biriydi burası.Kentin tarihi dokusuna uygun olan doğal güzelliği baksa hiçbir yerde görülmezdi kolay kolay.Harujin Hiideru bunu annesinin eski kitaplarından ve babasının şömine başında yaptığı sohbetlerden öğrenmişti.o kocaman ağır kitaplarda anlatılanların ne kadar doğru olduklarını şimdi kendi gözleriyle de görmekteydi.
Hiideru Malikanesinin dağlara ve göle bakan büyük teraslarından birinde kahvesini yudumlarken bunları düşünüyordu işte..Ve tabii birde kendini ve geleceğini …Neler olacağı konusun da hiçbir fikri olmamasına rağmen kalbinde ki çırpıntılar farklıydı genç kızın.Geri dönmekle iyimi yapmıştı yoksa kötümü ???Peki ya bundan sonrası ne olacaktı acaba.Tamda o’nun buraya geldiği bir sırada burada olmak bir tesadüf müydü yoksa sevinmek için erken miydi acaba ???İşte buna benzeyen pek çok soru kafasını kurcalıyordu.Hangisi olursa olsun mutluydu genç kız.İki sevdiği erkekle beraber bu dünyanın en güzel ve korunaklı yerlerinden birin de sürdürdüğü yaşam güzeldi…Tek bildiği şey o’nun yakının da bir yerlerde olabilirse rüyalarının gerçekleşebilme olasılığının yüksekliğiydi.Kendi kendine ;
-‘her seyin bir zamanı var ’
diyerek gülümsedi.
Havadaki bahardan kalma çiçek kokuları huzur veriyordu tüm canlılara.Yeşil gözlerini kapatıp doğanın seslerini dinledi bir süre.Dağlardan esen hafif yel burnuna kekik ile ıtır kokularını tasıyordu.Gölün kıyısında oynayan çocukların söyledikleri maniler Shaekspear’in bir oyunu olan Bir Yaz Gecesi Rüyası’nı anımsattı genç kıza, bir de İtalya’yı…Onunla ilk tanıştığı yeri.Annesinin elinden tutmuş Sistine Şapelini gezerken uykunun verdiği ağırlıkla yumuk yumuk yeşil gözleri kapanmış ve genç adam gülümseyerek annesine Harujin’i tasımayı önermişti . İşte o zaman tanışmışlardı ilk defa.Harujin henüz 5 yaşındaydı ve büyüdüğü zaman bu delikanlıyla evlenmeyi kafasına koymuş olarak dalmıştı uykuya.Şimdi aradan uzun yıllar geçmiş olsada bildiği tek aşkıy dı o.Neseli neseli kuşların cıvıltılarını dinlerken ;
-‘Neden olmasın’ dedi.
Biryerler de bir arı vızıldadı.Havayı dolduran koku daha tatlı bir hal aldı.O gelirken rüzgar hafifçe şiddetlendi ve güneş tembel tembel parıldamaya devam etti.Sakin dünyada onunla beraber olmak öyle güzeldi ki bir an zaman dursun diye dua etti genç kız içinden.Yanına yaklaştığını anladığında gerinerek gözlerini açtı. Her şey aynı görünürken ne kadarda farklıydı oysa , değişen ne kadar çok şey vardı.O gelirken sıcak esen rüzgarın serinleyip hızlandığını fark etti.Onu tekrar karşısında bulmak,varlığını hissetmek ,kanının kokusunu tüm duyularıyla algılamak o kadar mutlu ediyordu ki Harujin’i.Tüm asaleti ve cazibesi ile karşısın daydı işte, bir Yunan tanrı heykeline benziyordu.
-‘Ne kadarda yakışıklı’ diye geçirdi aklından hayran hayran onu seyrederken …
Omuzlarına dökülen ve bir kartalın kanadı kadar siyah saçları , menekşe rengi gözlerini ortaya çıkarmış ; bir romajin ustasının elinden cıkmışcasına kusursuz görünen yüz çizgilerine anlam ve güzellik katmıştı. Sert ve düzgün yüzünü çevreleyen simsiyah saçları ,teninin porselen beyazı ile birleşince küçük bir burun ve tek gamzesinin kendisine verdiği küçük oğlan çocuğu ifadesini, genç bir lord ’un ciddi yüz hatlarına dönüştürmüştü.
Onun yüzünü; yaşlı dünya’nın üzerinde bir sonbahar sabahı güneş parlarken hafızasına bir defa daha kazıdı Harujin. Menekşe rengi lacivert gözler güneşin ışıklarını yansıtıyordu adeta.
Gülümseyerek kendine doğru yaklaşırken ;

-‘Ona hayranım ben’ diye düşündü genç kız , ‘keşke daima sadece benim için gülümsese.’

O bunları düşünürken genç adamın tatlı sesi beynınde yankılandı .

-Neler düşünüyorsun böyle tatlı Haru ???

Harujin;

-Seni !! ama sen zaten ne düşündüğümü biliyorsun değil mi ??

Genç adam gözlerini devirerek gülümsedikten sonra ‘’bu senın içindi’ dedi.
Bir süre yeşillikler içinde ki terasta karşılıklı oturup; karşı dağların eteklerinde ki gölü seyrettiler.Harujin’in aklında ki seylerden biri de bu kadar zamandan sonra neden burada olduğuydu aslında.Mrerak ettiği şeyi ona sormadı ama.Uzun zaman önce ona ve babasına soru sormaması gerektiğini öğrenmişti. İngilterde bir Leydilik okuluna giderken ona önemli bir ailenin üyesi olmanın kuralları öğretilmişti.Bu sebeple sessizce oturdular bir süre. Sanki genç adam Harujin ‘in ne düşündüğünü anlamış gibi gözlerini genç kıza çevirmeden konuştu.

-Harujin bu akşam yola çıkıyorum. Burayada sana veda etmeye geldim aslında.Fakat babanın isteği bu değil …

Duydukları karsısında genç kız şaşkındı. Deminki sakinlik ve huzurundan eser kalmamıştı şimdi.

-Nereye gidiyorsun ? diye sordu.

Dönüp kendisine bakmasını istiyordu,gözlerindeki ifadeyi görmek istiyordu ama genç adam kendisine bakmadan devam etti sözlerine,

- Gitmeliyim , yapmam ve yaşamam gereken şeyler var …

Kızın güzel yeşil gözleri bir anda dolmuştu.Karar verilmişti demek ; durduramaz, sorgulayamazdı artık.O na karşı hissetiği duygular basit bir hayranlıktan öteye gidemeyecekti.

- Ne demek bu şimdi? diye sorsada aldığı cevap Harujin’i tatmin etmeyecek kadar kısa ve netti.

-Bu akşam Hiideru Malikanesin’den ayrılıyorum demek.

-Neden ama ?…

-Sana söyledim ya Haru, böyle yapma …Zamanım daralıyor gitgide …

Harujin’in ona sormak ve söylemek istediği ne çok şey vardı aslında.Donuk donuk bakıyordu bazen vampir de olsanız çaresiz kalacağınız konular olurdu örneğin ; birine kendinizi zorla sevdiremez yada bir baskasının kararlarını zorla değiştiremezdiniz.İşte Harujin’in yasadığı da buydu.Bu kadar basitti yani.Aklı gidecek olusuyla o kadar meşguldu ki hayranı olduğu bu genç adamın verdiği cevapları dinlemedi bile sadece güçlü görünmeye çalışarak sordu,

-Daha yeni gelmiştin.Nereye gidiyorsun peki?

Genç adam Harujin’in ne kadar mutlu olacağını bilerek cevap verdi soruya, terasın ceviz ağacından yapılmış büyük kanatlı kapılarına doğru yürürken ,

- Cross Akademisine…

Harujin’in güzel yüzü aydınlandı bir anda.İnanamayan gözlerle ardından baktı genç adamın ve seslendi. Bir süre önceki heyecanı yeniden ortaya cıkmıştı.

- Babamın beni göndermek istediği okul değilmi orası…

Bir anda öyle mutlu olduki bu duyguları kelimelere dökmek imlansızdı.Şu hayat ne kadar garipti, bir anda deli gibi üzülüp , ardındanda sanki hiçbir şey olmamış gibi küçük bir çocukmuşçasına sevinebiliyordunuz.Vampir, insan yada başka bir şey fark etmezdi. Duygular heryerde duygu, aşk heryerde aşktı değilmi.
Cevaplar önemli değildi artık, kalbinde kelebekler dans ediyordu su anda.Tüm kibarlık kurallarını unutarak sevinçle devam etti.

- Bende seninle geliyorum. Hafta sonu yola çıkmayı planlamıştım ama olsun sorun değil.

Genç adam bir an duraksadı , daha sonra yüzünde umursamaz bir ifade ile etrafına gözgezdirip hiç bir şey söylemeden yürümeye devam etti. Nede olsa ‘yazgıya’ müdahale edemezdi.Genç kızın küçük kalbindeki çarpıntıya kibarca gülümsedi için için .Harujin Hiideru genç adamın arkasından ona yetişmek için koşarken hala konuşuyordu. Genç adam içini çekerek YAZGI dedi ve birkez daha gülümsedi.

*************************************************************