Gayet hoş bence. İlk olarak anlatım tarzına ikinci olarak kokusunu aldığım konuya bayıldım XD

Yalnız karakter çok... garip... Sert gözükmeye çalışan ama beceremeyen çıkıntı ve piskolojik sorunlarla boğuşan bir tip galiba Böylelerini çok severim , okuması ilginç olur. ama neden o kadar umursamaz ve ters davrandıktan sonra yalnızlşığını umursuyor? Onu anlamadım XD belki de kendisini kontrol edemiyordur...

Devamını bekliyorum çok hoşuma gitti ^^

güzel devam edersen okurum ben beğendim

ben online olduğum sürece takipteyim ^_^ her yazını olduğu gibi bunu da çok beğendim.

Bölüm 2 : Hayat Mı?

Yoshida gözlerini ovuşturarak evin kapısını açtı.Ailesi işinde gücündeydi.Tek çocuk olduğu için hem çok şanslı hem çok şanssız olduğunu biliyordu.Bugün neden kendisi gibi davranmadığını düşünmeye başladı.Yarın ilk iş o kısa çocuktan özür dilemek olmalıydı.Çıkarttığı bilekliği bir süre çevirdi durdu parmağında.Daha sonra giysilerini değiştitirerek pijamalarını üstünkörü bir şekilde giyerek salona ilerledi.Televizyonda ne var ne yok merak ettiğinden yapacağı iş tamamen aklından çıkmıştı.

Haldır huldur düşecekmiş gibi odasına doğru koştu.Kapıda son anda durdu ve arkasında halı büklüm büklüm olmuştu.İçeriye girdi ve çekmeceden defterini çıkarttı.Tanıştığı tüm insanların resimleri, isimleri, telefon numaraları, e-posta adresleri yani tüm bilgiler mevcuttu.Bu defteri çok seviyordu.Kendisi için bir hazine gibiydi.

Evin bahçesine indi ve "Koshou!" diye seslendi.Az sonra kapkara yeşil gözlü bir kedi inanılmaz bir zerafetle Yoshida'nın yanına gelip bacağına sürtündü.Yoshida kedisinin kafasını okşayarak:

"İlk izlenim denemem başarısız oldu.Haydi ama!Bana öyle suçlar gibi bakma..."

kedi gerçekten de gücenmiş bir ifadeyle sahibine bakıyordu.Sonra aynı zerafetle az önce bulunduğu yere doğru gitti...

Yoshida kol saatinin minik alarm sesine uyandı.Yüzünü yıkadı.Aynaya şöyle bir bakarak sönmüş saçlarını düzeltti.Sonra içeriye gidip dolaptan bir paket süt ve annesinin kahvaltı için bıraktığı poğaçayı midesine indirdikten sonra odasına yeniden gitti.Bilgisayarının yanındaki dolabı açtı.Yeni okul kıyafetini şöyle bir inceledi ve onaylamaz bir yüz ifadesiyle:

"Aaahh..." diye iç çekti, "Bunu giymemi istiyor olamazlar...!".Çantasından bir kaç fazlalığı çıkarttı ve yerine bir pet şişe su yerleştirdi.En azından kendi suyunu taşımak istiyordu.Aşağıda bir korna sesi duydu.Bir hışımla ayakkabılarını ayağına geçirdi ve koşmaya başladı.Birden arkasını dönerek:
"LANET OLSUN ÇANTAM!" diye haykırarak çantasını aldı.Son merdivende ayakları birbirine dolandı ve bir kaç takla atarak duvara tosladı.Kalkarak sanki başı yerinde mi kontrol edermişçesine yüzünü elledi ve koşmaya devam etti.Tam servis kapıyı kapatıp giderken çantasının kayışını tutarak çantayı savurdu.

Çanta tok bir sesle servise vurdu ve araç tıslayarak durdu.Camdan kafasını çıkartan kilolu adam:
"Sonunda!"dedi.
Kısa bir yolculuktan sonra okula vardılar.Giriş kapısı yani dış kapı nedense dünkünden daha büyük görünüyordu.Kafasını kaldırarak önünde uzanan 3 büyük binaya baktı.Paronayak bir ifadeyle uzunca bir adım attı..Herkes ona bakıyordu.Kaleminin yansıyan yüzeyini ayna gibi yüzüne tuttu ve yanağındaki yara izini gördü ve içinden bir kaç lanet okudu.Şimdiden bir serseri gibi görünüyordu.

Sınıfın kapısına geldiğinde rahatsız değildi.Aksine çok rahattı.Aceleciliği bitti çünkü artık varmıştı.Apar topar içeriye girdi ve o çocuğun yanına gitti.Çocuk incecik sesiyle : "B-Bana bir şey yapma!Ne olursun tüm paramı al!" diyerek cebinden bir kaç bozukluk çıkarttı.Tam o anda Yoshida kahkahayı patlattı.Arkadaşının elini kapatarak: "Sadece senden özür dileyecektim.Dün biraz korkuttum sanırım...".Çocuk titrek bir sesle, "Ö-Önemi yok...Şey...Eeeh...Benim adım Iris..." elini uzattı.Yoshida bir süre uzanan ele baktı ve elini sıktı."Adımı unutmuş olabilirsin.Ben Yoshida!" dedi ve göz kırptı.Bu bir arkadaşlığın başlangıcı mıydı?O sırada kapıdaki camdan bakan kızıl saçlı kızı kimse farketmedi...

çok güzel gidiyor

güzel gidiyo =) karakterlerin özelliklerini tam oturtmuşsun bence =D yani güzel anlatıyosun^_^ dewamını bekliyorum

Anlatış tarzını ben beğendim ^^ İnsanı yormuyor, basit cümleler ama insanı eğlendiriyor da. Başarılar devamında, takip edicem.

güzel betimlemeler ama oyumu konunun çekiciliğine göre vereceğim, bu yüzden dewamını görelim:)

Arkadaşlar yarın 3. bölüm geliyor ve düzenli olarak devam edeceğim!