teşekkürler

he bu arada...
yeni bölüm ulen

from the inside, bu forumdaki ''pink'' isimli üye bana bu fan fic'in çok güzel olduğunu söyledi. bende bunu üstüne fan fic i okudum ve gerçekten güzel. sana bi teklifte bulunmak istiyorum, sitemiz animesee de senin fan fic ine özel kategori açacağız ayrıca o kategoriyi index'imizede koyucağız. tek istediğimiz orada devam etmen. anlaşma için bir önkoşulun varsa veya kabul etmek istiyorsan lütfen

jeffarthur@windowslive.com

u ekle.

/teşekkürler.

Duruma alışmaya çalışıyordum.. Cüneyt ve teyzem.. Artık ikisi de yoktu ve bu beni çok derinden etkilemişti.. İşin en kötü yanı ise artık burda yaşayamayacak olmamdı. Daha 18 yaşına basmamıştım. Ve teyzem ölünce bana bakacak biri de kalmamıştı. Bu da enişteme taşınacağım anlamına geliyordu. Bu tip bir değişiklik normalde bana iyi gelirdi. En azından bu cüneyti ve teyzemi unutmak için büyük bir fırsattı.

Eniştemi tanımıyordum bile hayatımda ya bir ya da iki defa görmüştüm. Bana kalırsa tatlı bir adama benziyordu. Kısa boyu mavi gözleri bıyıkları göbeği.. Süper mario ya benzetmiştim onu. Kötü biri olduğunu sanmıyordum.

O sırada araba kapısının çarpılan sesini duydum. Eniştem gelmişti. Evin kapısını açtı ve bana seslendi. Bavulum eşyalarım herşeyim hazırdı. Kapıya doğru yönelip odama son bir defa göz gezdirdim. Ve bir daha hiç açmamak üzere kolu çekip kapattım..

Arabada buz gibi bir sessizlik hakimdi. Zaten benim de pek konuşasım yoktu. Gözlerimde yaşlarla evimi.. Okulumu.. Herşeyimi terk ediyordum.

Ama Mert'i değil. Adı Mert'miş. Geçen gün evinde uzun uzun konuşmuştuk. Ben evden taşınabileceğimi tahmin edip onunla konuşmuştum. O ise nereye gidersem gideyim beni takip edeceğini söyledi.

Taşınacağım yer aslında eski evimden çok da uzak değildi. Arabayla yarım saat 45 dakika kadar yol katettik. Ve sonunda yeni evimdeydim. Küçücük gri renkli bir villaydı bu. Eniştem gıcırdayan eski püskü kapıyı ittirdi. Burnuma çok yoğun bir küf kokusu geldi. Salon önümde duruyordu. Küçücük pencereleri odayı neredeyse hiç aydınlatmıyordu. Oldukça dağınık bir odaydı bahtaniyeler pizza kutuları bira şişeleri..

'Yeni evine hoş geldin' dedi eniştem tatsız tuzsuz. Sesi o kadar bayık çıkmıştı ki o an kalsın enişte ben gidiyorum diyebilmeyi çok isterdim. Sesinin tonunu taklit ederek 'Ben nerde kalıcam?' diye sordum. Yorganların üstünden atlayarak beni odama götürdü. Kapıyı açtığında hayatımda gördüğüm en küçük odayı görmüş oldum. Buraya bundan sonra hücre diycektim.

Gittikçe ilginçleşmeye başladı. Demek o çocuğun adı Mert... Hmm...
Devamını bekliyorum....

gzl olmuş x) dewamını bekliyorum...

Aslında kızın çocukla yakınlaşması çok normal!
O kadar yalnız ve içine kapanık ki kendisini bilen ve anlayan, yakınlık gösteren kişiye tutunmak istemiş. Bu bölümü de okuyunca onu anlamaya başladım.

Enişteye gelince, umarım berbat biri çıkmaz! Yaşadığı eve bakılırsa çok dağınık bi adam xD

yeni bölüm lütfen sanki kitap okuomuş gibi hissettim kendimi tebrik ederim çok ii gidiosun... ii de anlamadığım olay ndn shinigami diim merti öldürmüo veya mert ne için kendini bu tehlikenin içine atıo evet devamını beklioruzzzz

hııı mert mert favorim oluyor galiba devamını ısrarla bekliyoruz.

Çatlamak üzereyiz tatlım!!!
Yeni bölüm lütfenn!