Devil May Cry izledikten sonra kaldırımda yürürken aklıma geldi sonra kağıda geçirdim.Devamı gelmesi muhtemel tabi üşenmezsem

Yağmur çiseliyordu.Orland Caddesi her zaman olduğundan çok daha sakindi.Etrafta bulunan binaların camları kapatılmıştı.Rüzgarın çaldığı ıslık kulakları dolduruyor,buz gibi hava ise insanı iliklerine kadar donduruyordu.
Bir ara hızla yolda yürüyen çiftten biri:
“Ama hayatım yüzüğümü kaybettiğim için beni suçlayamazsın ben…”
Bir hırlama duydular ve durdular.
“Hey Alten,bu da neydi.”
“Bilmiyorum hayatım.”
İşte o an olan oldu ve çalılıkların arasından fırlayan kırmızı gözlü,ağzı köpüklü bir köpek kadına saldırdı.Karşı kaldırımdan koşmaya başlayan kısa boylu çocuk Elinde tuttuğu kısa bıçağı köpeğin gözüne sapladı ve diğer elinde tuttuğu kitabın içindeki gizli bölmeden çıkardığı silah ile hayvanı öldürdü.Yanlarına geldiğinde o kadar da kısa boylu olmadığını anladılar çocuğun. Aslında yüzü bir çocuğunkine benzese bile daha çok bir yetişkininkine benziyordu.16-17 yaşların olmalıydı.Giyim tarzı 100 yıl öncesine ait gibi görünüyordu, sol omzunda ise bir atmaca duruyordu.Çocuk(Ya da yetişkin her ne ise)hayvanın öldüğünden emin olduktan sonra hızlı bir hamle ile kadının kalkmasına yardım etti ve hızla koşarak uzaklaştı.Afallayan kadın ve adam ardından bakakaldılar.Kadın sağ omzundan yaralanmıştı.Adam kadını kucağına aldı ve hızla hastaneye koşmaya başladı.


Kapı açıldığında kapıya asılı çanlar şıngırdadı.İçeri giren kişi bir sandalye çekip oturdu.Bu az önceki çocuktu:
“Bercnard dediğin gibi şeytan köpeği avladım ödülümü istiyorum.”
“Peki bana bunu kanıtlayabilir misin Moonblade.”
“Bana bir daha asla soy ismimle hitap etme hatta ismimi bile söyleme!Eski anılarımı hatırlamak istemiyorum.Evet,bundan sonra adım Grudge(Kin),kanıtlama işine gelince, antlaşmamızda böyle bir şey yoktu.”
“Tamam,tamam sinirlenme sadece şaka(!) yaptım.Al işte burada paran.”
Çocuk parayı saymaya tenezzül etmeden cebine atıp yavaş adımlarla dükkandan çıktı.Dükkanın arka kısmından bir ses:

“Bercnard,şu çocuk,kim o?Seni azarladığı yetmezmiş gibi yaşına göre de çok sert birine benziyor.”

“O mu, o lanet olasıca şeytanların dünyaya geçmesinde büyük rol oynayan Moonblade ailesinin yaşayan tek üyesi.Arltzetz Moonblade.Ama ailesinin yaptığı işlerden nefret ediyor ve onları düzeltmeye çalışıyor.Bu yüzden onları hatırlamamak için soy ismini asla kullandırtmazdı.Ama bu gün soyadıyla hitap edince daha ileriye gitti ve ismini bile yasakladı(!).Aslında tam bir çocuk gibidir-yaşından bile küçükmüşçesine davranır-
Ama iş ailesi ve soy ismine gelince birden yetişkin biri olur çıkar.Şeytan avlamada da ondan iyisi yoktur o yüzden herkes onunla çalışmak ister.Bense onunla çalışabilen birkaç şanslıdan biriyim.”

“Demek öyle,güzel.”


Bir hipermarkete giren Grudge bir kutu süt ve bir gazete aldı ve yavaşça kasaya yöneldi.Birkaç dakika sonra sütü bitirmiş gazeteyi okumaya başlamıştı.İkinci sayfanın manşeti şuydu “Arltzetz yine bir leş bırakarak ortadan kayboldu.Son kurbanı bir köpek.”

“Aptal insanlar.Şeytanlar öldükten sonra tekrar insana-Veya ilk formları neyse(köpek,kedi…)-dönüştükleri için beni bir seri katil sanıyorlar.Hayatlarını onlarca kez kurtardığımdan haberleri bile yok.Neyse zaten amacımda iyi bir ün kazanmak değil.Benden ne kadar uzak dururlarsa o kadar iyi.”

Gazeteyi buruşturdu,çöpe doğru şutladı ve ekledi:

“Ama artık beni yeni ismimle tanısalar hiç fena olmaz.”

Ellerini ceplerine soktu ve kapüşonunu kapatıp hızlı adımlarla yürümeye başladı.Hava soğuktu ne de olsa.