Birinin bu soruya cevap vermesi gerekiyordu artık.Daha ne bekliyrdu ki.Sessizliğin onu kamçılamasını mı?Yoksa körebe oynamayı mı?EVET..oyun oynamaktı.Tek yaptığının bu olduğunu söyler dururdu zaten.saklanbaç,körebe ve seksek.küçük bi kızken toprakların arasında buldugu çakıl taşlarını buyuk bir zevkle ceplerine doldurur.sonra bitmek bilmeyen şu yola birşeyler karalardı.dönüp arkadaşlarına
__Yaa.. bu taşlar en değerlileri.onları ben buldum.şimdi bunlarla oyunu kazanıcam.
O günlerden belliydi bazı şeyler.Küçük pençeleri vardı.Şuana kadar saklamıştı hep iki dişi arasında ama zamanı geldiginde çıkaracaktı tabi.Bazende o iri gözlerini boşlukta kısar etraftan hesap sorarmışçasına birşeyler karalardı.Anlamsızca dans eden çizgiler tek yapabildiği şeydi o güne kadar.
ve ayrılma anları vardı onun için.Daha önce bir kez daha yaşamıştı bunu.Ozamnlar kayboluşun pek farkında deildi.Bazı şeyler onun için hala bir oyun gibiydi.Her seferinde yeni oyuncular eklenıyordu hayatına,yeni rakipler.Birçoğunu tırmalamıştı içlerinden ama kıyamadıklarıda vardı tabi.Bir türlü sonu gelmeyen bu oyundan kurtumak o kadarda kolay sayılmazdı.Her bitişin yanında yeniden bireyler kımıldıyordu.Bu sefer herşeyn bittiğini düşünmüştü.oyun son bulmuş gibiydi.O BÖYLE HİSSEDİYORDU.Küçük not defterine okulun son günü yazdığı son cümle gibiydi herşey
__sonunda bitti....
sevdiği bir çok şey vardı.güzel kalemleri,renkli uçları,arkadaşları ve tabi aiesi.yetmiyecekti sanki onlara o küçük kalbi.ne kadar daha dayanabilirdi.ögrenmişti aslında herşeyi.iyi bir matematıgi vardı.hesaları doğru çıkarsa 2 sene en fazla=).ne zaman aklına gelse gülmeye başlar ve snrada bir hüzün kaplardı içini.bilmem belkide onun için en kötüsü ayrılıktı.Kaybettiği küçük köpeği ve bir kaç kedisi gibi.farklılıklar olgunu biliyordu bu sefer.hala oyunun içinde olsada değişen zaman onun düşüncelerinide değiştirmişti.bilği birçok şey vardı.anlatmaya çalışıyor ama dinleyenlerin kulağına gelen bir tızz sesinden başka hiçbirşeydi.dinlemiyrlardı yani..evt küçük bir kızdı.boyuda dierlerine göre kısaydı ama onlardan ne eksiği vardı.sen benim dengim olamassın diyen o BUDALA kızımı dinleyecekti.evt boyu çok uzundu ama sadece uzundu=)
ayrılık vakti gelmişti onun için.kopması gereken bir bina ve içindeki binden fazla insan.sevdiği sırası ve tebeşirleri.hepsinden.deger verdiği herşeyden ayrılma vaktıydi artık.
sonunda ulaşmıştı o beyaz kagıda.eve dönerken elinde bir tek bu vardı.yanında bir arkadaşı ve onu alıp göturen düşünceleri vardı aklında.neler kaybettiginin farkındaydı.once oyunu katbettigini düşündü.GÜLÜMSEDİ.
kaybeden çoktu.tırnaklarını daha çıkarmadan kırmayı başarmıştı bile.soğuk bir rüzgar çok geçmeden herşeyi alıp göturecektı.özlemelri mutlulukları... ama bırakmak istediğinden emin değildi.
AMA HERŞEY SADECE OYUNUN BİR TUZAĞINDAN İBARETTİ.OYUN TEKRAR BİTTİĞİNİ SANDIĞI O VEDADA TEKRAR BAŞLAMIŞ GİRDİĞİ DELİKTEN ÇIKMAYA ÇALIŞIYORDU.......


uzun bir giriş oldu ama olsun