Onun kendine ne kadar güvendiğini, iğrenç gülümsemesinden ve siyah,tozlu çizmelerini masaya koyuşundan anlayabilirdiniz. Oturuşunda hiçkimsenin hayatta olamayacağı kadar rahatlık ve güven veren bir hava vardı. Öyle ki böyle biri karşınızda bu şekilde otursaydı, "güven" kavramını size bir kez daha düşündürebilirdi bu durum.
Onun gibi birinin bir gün karşınıza çıkma ihtimalini düşünseydiniz, bunun en umutsuz olduğunuz anda gerçekleşmesi sanırım sizi pek şaşırtmazdı.
Bu kadar rahat bir tavırla, beni benden daha çok tanıyormuşçasına gülümseyen bir iblisin beyin kıvrımlarımda kolgezen endişeyi okumasına şaşırmamıştım o akşam. Evet, istediğinizi düşünebilirsiniz. Bu bir rüya ya da gerçek olabilir. Ama ister rüya, ister gerçek olsun bu yaratık ancak bu kadar yakınınızda olabilir ve ancak bu kadar endişe duyabilirdiniz.
Evet, başta korktuğum doğrudur. Çünkü sizin bedeninizin ve zihninizin dışına çıkaramadığınız hayal kırıklıkları ve aslında beyninizin en ücra köşesine hapsettiğiniz nefretin ve kinin o iğrenç yaratıkta toplandığını görmek çok vaktinizi almazdı. Benim de almadı..
Onun karşısındayken zayıf ve aciz görünmemek, mimiklerimin içimdeki korkuyu bir saniye için bile olsa ele vermemesi için çaba sarfederken, beyin damarlarımda hızla ve sıcak akan kanı hissedebiliyordum. Onun ağzından sizin hissettiklerinize dair çıkacak bir kelime dahi kendinizi ona teslim etmenize yetebilirdi.
İnanılmaz olan; ondaki ikna yeteneği değildi. En mutsuz, en umutsuz, en kırgın ve nefret dolu anınızda zifiri karanlıkta karşınıza çıkması.. Bakışlarıyla ondan saklamaya çalıştıklarınızı bir gerçeklik aynası gibi yansıtması.. Bildiğiniz herşeyi bildiğini, hissettiklerinizi hissetmese bile bu durumda sizi en çok onun umursayabileceğini farkettirmesi.. Bütün bunların iğrenç bir gülümsemede toplanması.. Bunların ardından hissettikleriniz, sonrasında onun ağzından çıkacak bir kaç cümleye yenik düşmeniz için harika bir sebeptir,inanın.
İşte şu anda bu yüzden bu karanlık yolda onu takip ediyorum. İlerisi yine karanlık, hep karanlık olacağından şüphem yok. Yine de yürüyorum.
Eğer ucunda ışık görünen yolda, Tanrı'nın kucağını açıp beni beklediği tünelin ucunda yanımda birileri yürüyor olsaydı, şu an o iblisi takip ediyor olmazdım belki..