Karşımda duruyordu sessizce, geliyordu yanıma beni almak için. İlk başlarda biraz korkmuştum ama korkmamam gerektiğini biliyordum. Geliyordu yanıma yavaş yavaş beni almak için geliyordu, beni buradan götürmek için.
Sırayla gidiyordu teker teker alıp gidiyordu ve geri geliyordu. Görüyordum sıra yavaş yavaş azalıyordu, bana geliyordu sıra. Aslında bu benim için bir mutluluktu çünkü beni alıp buradan götürecekti; daha iyi bir yere, eminim ki buradan daha iyi bir yere. Yavaş yavaş önümdeki tüm çocukları götürüyordu. Bir kaç kişi kalmıştı artık önümde arkamda ise boşluktan başka bir şey yoktu. Karanlık bir boşluk, bu dünyada olduğu gibi hiç bir şey vardı arkamda.
Bana gelmişti sıra. Azrail'in kucağında duran son çocuk bendim. En son aldığı çocuk bendim bu dünyadan kurtarmak için !!! Yükseliyordum yavaş yavaş gidiyordum bu dünyadan. İzliyordum insanları ve yaptıklarını. İzliyordum her şeyi göçerken bu dünyadan. Azrail'in aldığı son çocuk olmuştum beni götürüyordu nereye olduğu umrumda bile deildi çünkü buradan daha iyi bir yer olduğu kesindi. Ellerimi açtım gülmeye başladım ve gözlerimi kapadım. Bir daha açmamak üzere gözlerimi kapadım sonsuz uykum için. Teşekkürler Azrail beni bu dünyadan kurtardığın için...