Bulutların altında durmuş yağmur damlalarını izliyordum. Yavaş yavaş düşüşlerini ve parçalanışlarını izliyordum. Tıpkı benim gözyaşlarım gibi, tıpkı benim kalbim gibi parçalanıp gidiyorlardı.

Nasıl başlasam bilmiyorum yada ne desem onuda bilmiyorum. Sadece gözümden düşen yaşların yağmur damlalarıyla bütünleşmesini izliyorum ve seni düşünüyorum. Bırakıp gitmiştin beni, yatağında bir not bulmuştum. Notta "Elveda" yazıyordu. Kendime uzun süre gelememiştim. Ağlamaya başladım, düşündüm neden gittiğini düşündüm. Beni neden bırakıp gitmiştin ? Senin için sadece ben vardım, benim içinse sadece sen . Böyle demiştik birbirimize söz vermiştik. Asla üzülmek yoktu ve asla terk etmek yoktu. Biribirimizle sonsuza kadar kalıcaktık. Hepsi yalanmış, hepsi bir yalanmış.

Kendime geldiğimde seni yanımda buldum. Ağlıyordun, bende ağlıyordum, birbirimize sarılmıştık. Ne olduğunu anlayamıyordum yada nerede olduğumu. Seni gördüm son kez bana neden gittiğini söylemiştin. beni neden bırakmak zorunda olduğunu ve beni sevdiğini söylemiştin. Ben senden nefret ettiğimi söylesemde, sevmiyorum desemde hayatımı sensiz geçirmek istemiyordum. Çünkü sen benimdin, bende senin. Biz birdik, biz tektik ama gittin, beni bırakıp gittin bu dünyadan. Elveda etmek için gelmiş olsan bile gidicektin yanımdan.

Ellerimi tutup gözyaşlarımı sildin, gözlerimin içine bakıp kalbime dokundun hep yaptığın gibi. Gülümsedin bana içimi ısıtacağını bildiğin için, bende gülümsedim sana zar zor olsada. Gözlerimden akan yaşlar, kalbimde ki kırık damarlar bir an için iyileşti sen gülümseyince, sen bana gülümseyince. Konuşmak istedim ama beni susturdun, beni susturup sen konuştun. Beni asla terk etmediğini hep yanımda olduğunu söledin. Sonra mektubunu açıp son sözlerini söyledin ve gittin : Bir gün ikimiz ölsekte sadece bedenlerimiz yok olacak. Ne birbirimize olan sevgimiz nede yaşadıklarımız hatıralarımızdan yok olacak. Seni seviyorum.