2. Tanıtım



Yonsei'nin yanında bulunan Bamboo Cafe üniversite öğrencilerinin uğrak mekanlarından biriydi. Öğrenciler bu kafede yaştaşlarıyla sosyalleşme olanağı buluyordu. Kafenin "öğrenci duvarı" denilen kısmında ise ev arayan kişilerin, 2. el eşya satmak isteyen öğrencilerin ilanları vardı.

Gong ağır adımlarla kafenin ahşap merdivenlerini çıkıyordu. Kendine güveninin bir göstergesi olan o sert bakışı yüzündeydi. Günü güzel geçmiş olmalıydı. Yoksa bu bakışa sahip olmazdı. Gong'un bu bakışını görmek nadir bir olaydı.

Kafenin kapısını açıp etrafına şöyle bir baktı. "Yine mi aynı insanlar yahu?" diye düşündü. Farklılıkları seven biriydi Gong. Biri bu düşüncelerini okusa direk "Madem aynı kişileri görmekten sıkıldın, o zaman neden hep aynı kafeye geliyorsun?" diye sorardı.

Gong öğrenci duvarına doğru yöneldi. Abercrombie & Fitch tişörtü kollarının kaslarını belirgin bir şekilde ortaya çıkarmıştı. Ara sıra gösteriş yapmak iyidir diye düşünmüş olmalıydı.

Öğrenci duvarındaki ev ilanlarına bakarken bir ilan ilgisini çekti. 4 + 1 190 metrekare ev için 300.000 Won isteniyordu. ( 300.000 W: 300 TL diye alabiliriz. ) Bu kadar geniş bir ev için neden böyle ucuz bir fiyat isteniyordu. Evin resmini de gördükten sonra merak iyiden iyiye kafasını kamçılamaya başlamıştı.

Itaewon'daki evi görmeye giden Gong ev sahibinde iyi bir izlenim bırakacağına emindi. 2 katlı müstakil ev oldukça güzel gözüküyordu. Bahçesindenki leylaklar ve mimozalar bir harikaydı. Gong'un o andaki tek düşüncesi ev sahibinin kız çıkmamasıydı. İlanda telefon numarası vardı; ama böyle çok güzel bir evi kaçırmak istemiyordu. Daha iyi bir etki bırakmak için telefon etmeden ilandaki adrese gelmişti.

Kapıya doğru emin adımlarla giderken esprili mi olsam yoksa ciddi mi olsam diye ikilemde kaldı Gong. Zili çaldı; saçıyla oynamayı kesti.

Kapı açıldığından karşısında bornozla duran yaşıtı bir çocuk vardı. Tanrıya şükür erkekmiş dedi Gong. Vücuduna bakarak keşke erkek isteğim bu kadar belli edilmeseydi diye düşündü.

Çocuk sert bir ses tonuyla "Ne var?" dedi. "Ev için gelmiştim" sözleri çıktı ağzından. "Telefon diye bir şey icat edildi değil mi?" dediği sırada Gong afalladı. Ne bu asabiyet, neden birden çıkıştı diye düşündü.

"Şahsen gelmek istedim. Daha iyi bir etki bırakabilmek için. Daha iyi değil mi?" diyerek üste çıkmaya çalıştı Gong. Çocuk derin bir nefes alarak "O zaman bıraktığın etkinin sonuçlarını görmek ister misin?" diye sorduğunda Gong "Tabiki de" diye cevapladı.

Soruyu cevaplar cevaplamaz kapı Gong'un suratına "Şakk" diye kapandı. Bıraktığı etkinin sonucu buydu.

Ve Gong Lee ile böyle tanışmış oldu.

Yakında. Burada..

Devamını bekliyorum acele et biraz xD

Hastayım ve iş yerinde yoğun bir gün bugün.

Staj yoğun geçiyor.

Ama akşama 3. tanıtımı bitireceğim ve buraya seçtiğim şarkıları koyacağım önce.

Açılış ve kapanış şarkılarını da belirledim arkadaşlar.
Orta kısımda çalacak şarkıyı da belirledim.

Özellikle açılış şarkısını çok seveceğinizi düşünüyorum. Çünkü ben bayıldım. Ba-yıl-dım. Öyle böyle değil, çok güzel bir şarkı.

Açılış ve kapanış şarkısı Japonca, orta kısımdaki şarkı Korece.

Şimdi sıra şarkıları tanıtmaya geldi. Hadi bakalım..





Daichi no la-li-la



Youtube'u açılmayanlar için: http://fizy.com/s/19t53r

Bu şarkıyı yeni keşfettim sayılır ve dedim ki aha tamamdır bu şarkıyı hikayede kesinlikle kullanmalıyım. Müziği, sözleri o kadar güzelki.
Açılış şarkısı olarak burada yerini almış bulunmakta.

Sarang Hae Yo



Youtube'u açılmayanlar için: http://fizy.com/s/13wbjs

Sarang Hae Yo orta kısımda çalacak olacak şarkımız. Hikayenin ortasına geldiğimizde bu şarkının linkini gördüğünüz zaman şarkıyı dinleyerek okuyun lütfen. Kendinizi kaptırıp gidebilir, hikayeden çok daha fazla zevk alabilirsiniz.

Michiyuki



Youtube'u açılmayanlar için: http://fizy.com/s/16qx9i

Ve son olarakta kapanış şarkımız. Eminim bunu da sevceksiniz.

***

Şarkılar hakkında ne düşündüğünüzü yazın lütfen.
Açılış, orta kısım ve kapanış olarak görüşlerinizi bekliyorum.
1. bölümün şarkılarını da tanıtmış bulunmaktayım..

Yakında.. Burada..

1. Bölüm



Yonsei'nin yanında bulunan Bamboo Cafe üniversite öğrencilerinin uğrak mekanlarından biriydi. Öğrenciler bu kafede yaştaşlarıyla sosyalleşme olanağı buluyordu. Kafenin "öğrenci duvarı" denilen kısmında ise ev arayan kişilerin, 2. el eşya satmak isteyen öğrencilerin ilanları vardı.

Gong ağır adımlarla kafenin ahşap merdivenlerini çıkıyordu. Kendine güveninin bir göstergesi olan o sert bakışı yüzündeydi. Günü güzel geçmiş olmalıydı. Yoksa bu bakışa sahip olmazdı. Gong'un bu bakışını görmek nadir bir olaydı.

Kafenin kapısını açıp etrafına şöyle bir baktı. "Yine mi aynı insanlar yahu?" diye düşündü. Farklılıkları seven biriydi Gong. Biri bu düşüncelerini okusa direk "Madem aynı kişileri görmekten sıkıldın, o zaman neden hep aynı kafeye geliyorsun?" diye sorardı.

Gong öğrenci duvarına doğru yöneldi. Abercrombie & Fitch tişörtü kollarının kaslarını belirgin bir şekilde ortaya çıkarmıştı. Ara sıra gösteriş yapmak iyidir diye düşünmüş olmalıydı.

Öğrenci duvarındaki ev ilanlarına bakarken bir ilan ilgisini çekti. 4 + 1 190 metrekare ev için 300.000 Won isteniyordu. ( 300.000 W: 300 TL diye alabiliriz. ) Bu kadar geniş bir ev için neden böyle ucuz bir fiyat isteniyordu. Evin resmini de gördükten sonra merak iyiden iyiye kafasını kamçılamaya başlamıştı.

Itaewon'daki evi görmeye giden Gong ev sahibinde iyi bir izlenim bırakacağına emindi. 2 katlı müstakil ev oldukça güzel gözüküyordu. Bahçesindenki leylaklar ve mimozalar bir harikaydı. Gong'un o andaki tek düşüncesi ev sahibinin kız çıkmamasıydı. İlanda telefon numarası vardı; ama böyle çok güzel bir evi kaçırmak istemiyordu. Daha iyi bir etki bırakmak için telefon etmeden ilandaki adrese gelmişti.

Kapıya doğru emin adımlarla giderken esprili mi olsam yoksa ciddi mi olsam diye ikilemde kaldı Gong. Zili çaldı; saçıyla oynamayı kesti.

Kapı açıldığından karşısında bornozla duran yaşıtı bir çocuk vardı. Tanrıya şükür erkekmiş dedi Gong. Vücuduna bakarak keşke erkek isteğim bu kadar belli edilmeseydi diye düşündü.

Çocuk sert bir ses tonuyla "Ne var?" dedi. "Ev için gelmiştim" sözleri çıktı ağzından. "Telefon diye bir şey icat edildi değil mi?" dediği sırada Gong afalladı. Ne bu asabiyet, neden birden çıkıştı diye düşündü.

"Şahsen gelmek istedim. Daha iyi bir etki bırakabilmek için" diyerek üste çıkmaya çalıştı Gong. Çocuk derin bir nefes alarak "O zaman bıraktığın etkinin sonuçlarını görmek ister misin?" diye sordu. Gong "Tabiki de" diye cevapladı.

Soruyu cevaplar cevaplamaz kapı suratına "Şakk" diye kapandı. Bıraktığı etkinin sonucu buydu.

Ve Gong Lee ile böyle tanışmış oldu.

***

Seul Belediye Binası şehrin merkezinde bulunan devasa bir yapıdır. Önündeki havuzda hafta onları aileleriyle gelen çocuklar eğlenceli saatler yaşarlar. Belediye Binası'nın çevresi tamamen eğlence için yapılmış yerlerden oluşmaktadır. Çeşit çeşit süs havuzları, piknik için ideal yemyeşil parklar, ateri ve karaoke salonları, manhwa ve manga cafeleri, bowling salonları.. 24 saatin yetmediği yerlerdendir burası.

Lee aceleyle Belediye binasındaki işlerini halletti biraz dinlenmek için Kwang-na parkına yöneldi. Amacı en sevdiği dondurma olan kivili-limonlu dondurmadan alıp güneşin tadını doyasıya çıkarmaktı.

Elinde belgeleri, sırtında çantası ve kulağındaki kulaklıkta çalıp ona eşlik eden Wonders Girls – So Hot ile yolda emin adımlarla yürüyordu Lee. Bronz teki güneşte parlayınca yoldakilerin dikkatini çekiyordu. Bir insanın dönüp dönüp bakacağı tipte biriydi Lee. Keskin bakışlı gözleri ve kısacık saçlarıyla karşısındaki çabucak etkileyebilirdi.

Dondurmacıdan dondurmasını aldı, parasını ödedi ve karşı tarafta yer alan parka doğru adımlarını çevirdi. Trafik lambasının kırmızı olmasını bekliyordu.

24, 23, 22, 21, 20..

Geriye doğru sayıları sayarken 20'de birden aklına bugün evine gelen çocuk gelmişti.

Kendisinden birt kaç santim uzundu. Yakışıklıydı biriydi. O sırada dondurmasının eridiğini farketti, eriyen kısmını yaladı. Kendisinden böyle bahsetmesine rağmen Lee çocuğa sinir olmuştu. Telefon etmek bu kadar mı zordu? İnsan bir arar önce di mi? Ne bu patavatsızlık diye düşündü.

Sonra çocuğun sözleri aklına geldi:

Daha iyi bir etki bırakabilmek için bizzat geldim.

"Peh" dedi Lee. Çocuğun "Daha iyi bir etki bırakabilmek için kendimi de teslim edebilirim" gibi bir cümleyi bile kurabileceğini düşündü. Isınamamıştı ona. Belki kendisi de suçluydu, bir sinirle çocuğun suratına kapıyı kapatmıştı.

Tek neden çocuğun patavatsızlığı değildi. 2 Gün önce Itaewon'un ünlü barlarından birinde yaşadığı bir olay vardı Lee'nin. O olaydan sonra çevresindekilere daha bir değişik bakar olmuştu. İnsanları güvensizliği ya da yalancılığıyla daha çok ilgilenir olmuştu.

"Karşıma hiç düzgün insan çıkmayacak mı" diye kendi kendine hayıflanmıştı o gece yatağında Lee.

Parka geldiğinde her zaman oturmuş olduğu havuz kenarındaki bankın boş olduğu görüp sevindi. Hemen banka kuruldu, gelirken evinin oradaki pastaneden aldığı grissinileri çıkardı.

"Ah işte buna keyif derler, huzur derler" diye söylendi.

Grissini'den bir parçayı tam ısırmıştı ki karşısında onu gördü. Takip mi etmişti kendisini? Yoksa yine başının etini mi yiyecekti? Lee'nin aklına takılan biri vardı zaten, acaba bu çocukğunda aklına kendisi mi takılmıştı?


Aynı dakikalarda


Gong umarsızca etrafta dolanıp duruyordu. Aklına bu Salı gününde yapacak hiç bir şey gelmiyordu. Bir an önce ev bulmalıydı, zira okulun açılmasına 12 gün kalmıştı. Aradığı çoğu ev çoktan tutulmuştu.

Artık 3. sınıftı ve yurtta süğrünmekten kurtulmalıydı. Evim diyebileceğim bi yere ihtiyacım var diye düşünüp duruyordu son zamanlarda.

Bu düşüncelerle birlikte aklına bugünkü kişi geldi.

"Ah ne sinir bozucu biriydi. Aptal insan. Ben bütün iyi niyetimle bizzat gelmişim kapının önüne, pisliğin bana yaptığı muameleye bak"

Sinirliydi, yatışması gerkeiyordu. Her zaman sakinleşmek istediğinde yaptığı şeyi yapmak istiyordu yine: Kwang-san parkındaki havuzda yaşayan ördekleri beslemek..

Parka 2 dakika mesafe uzaklıktaydı zaten. Parkın önünde geldiğinde hemen oradaki dükkanlardan birinden yem aldı; parka girdi. Havuz başına doğru yöneldiğinde serap gördüğünü sandı.

Aynı gün içerisinde 2. kez o çocuğu görüyordu yine. Koskoca Seuş'de dondurma yalayacak başka mekanın mı yoktu serseri diye düşündü, sonra çocuğun yüzüne bakarak yalancıktan gülümsedi.


10 dakika sonra


Gong ördekleri beslemiş Lee'de dondurmasını bitirmişti. 2 gencinde birbirlerininin akıllarından neler geçtiklerine dair en ufak bir düşünceleri dahi yoktu. Bu sessizliği Lee bozdu.

"Bakıyorumda bu koca şehirde daha da karşılaşacağız sanırım bu gidişle"

"Sanıyorum öyle olacak. Her ne kadar istesemde böyle bir şeyi.

"Haklısın. Ama ünlü bir söz vardır "adın her neyse" En çok görmek istemediklerini görürsün diye"

"Öncelikle adım Gong "adın her neyse 2" Ve buraya tamamen tesadüf eseri geldim. Ördekleri beslemek rahatlamamı sağlıyor"

"Ben de Lee Gong. Hatta panter Gong seni. Demek öyle. Bugün yaptığım o davranıştan sonra beni burda gördüğünde üzerime çuvallanırsın diye düşnümüştüm halbuki"

"Medeniliğimi göstereyim dedim senin tam aksine. O, o grissini mi?"

"Hayır lolipop o. Neye benziyor sence. Bingo. Grissini"

"Hem de Felta'dan almışsın"

"Ee. Nolmuş yani alamaz mıyım. Felta'nın yasaklı listesinde miyim?"

"Ondan demedim be 2 dakika bir dinlesen ölürsün zaten. Ben de Felta'ya giderim. Oranın grissinilerine bayılıyorum ben de"

"Ahh!! O zaman evlen benimle Gong. Ne kadar çok ortak yönümüz var. Hem eve de kira vermek zorunda bile kalmazsın artık haha"

"Şakacı şey seni. Dalganı geç sen. Zaten ukala biri olduğun uzaktan hemen anlaşılıyor. Kokusu senden önce ulaşıyor hemen"

"Bak bak bak. Gong beye bakın. Ufaktan lafta sokarmış. Laf sokmalarını bir yana bırakıp, yanımda ne zaman uzaklaşacağını söylese keşke. Pek bir mesut olurdum hani"

"Şu ev konusunu adam akıllı konuşamaz mıyız. Sen ev arkadaşı arıyorsun, ben de ev. Ee daha ne o zaman?"

"Belli kriterlerim var Gong. Hangi üniversitede okuyorsun mesela"

"Yonsei'de 3. sınıfım. Psikoloji okuyorum"

"Hmm güzelmiş. Bizim okulun en büyük rakibi hem"

"Seul'desin o zaman Lee"

"Aynen öyle. Madem konuşmak istiyorsun konuşalım o zaman. Ama oturmaktan sıkıldım, belediye binasında son bir işim kaldı. Oraya kadar yürüyüp konuşalım ne dersin?"

"Bana uyar Lee. Hadi gidelim"

2 genç Belediye binasına doğru yol alıp ev hakkında konuşmaya başladılar. Ev arkadaşı olacaklar mıydı acaba. Olsalar bile onların Itaewon'daki o evde neler bekliyordu.

15 dakika sonra

Ev hakkında konuşan gençlerin anlaşıp anlaşmadıkları hala meçhuldü. Ev konuşması bitmiş yerine güncel sorunlarla ilgili çeşitli sorular gelmişti. Lee'nin son işini halletmesine 5 dakika kalmıştı. Zirta 5 dakika sonra öğle tatili bitiyordu ve ilk numara Lee'ye aitti.

Belediye binasının meşhur büyük havuzunun kenarına gelen 2 genç hararetli bir tartışma içerisindeydi. Lee insanların iyi yaşamalarının tamamen kendilerine bağlı olduğunu, devletin sadece yan aracı olarak yer aldığını savunurken Gong; insanların yan aracı olduğunu ve devletin onların yaşamlarını iyi veya kötü yönde yönlendirdiğini savunuyordu.

Lee'de Gong'ta ortak bir payda da buluşamıyorlardı.

"Hayır anlamıyorum yani Lee. Devlet yardımları nasıl yan aracı olabilirki? Nasıl senin gözünü böyle bağlamışlar. Basbayağı belli olan bir şeyin tam zıttıda nasıl böyle körü körüne savunabiliyorsun. Çok anlamsız, çok gereksiz" diye söylendi Gong.

Lee içinden "Demek anlamsız ve gereksiz ha" diye söylendi.

Havuz kenarından yürümeye başlarlarken Lee

"Biliyor musun Gong. Onca gereksiz ve anlamsız söylemlerinden sonra şu anda yapacağım/diyeceğim son şey çok anlamlı olacak bence" dedi.

Gong birazcık şaşkın bir yüz ifadesi takınarak "O nedir ki" diye sordu.

Sinsice gülen Lee "Hasta la vista" diyerek Gong'u havuza itti.

Dengesini tamamen kaybeden Gong sırt üstü havuza çakıldı.

Havuzda sırılsıklam olduktan sonra

"Leeeee!! Seni piç. Bunu sana ödeteceğim. Lanet olasıca. Hadım edeceğim seni. Hayalarından tutup duvara asacağım. Adi herif!!!!" diye bağırıyordu.

Lee ise uzun zamandır böyle içten gülmemişti.

***

Bu sırada Jen Ma ile Ewon Yong Belediye Binası'nın çevresindeki yürüyüş yolunda kağıt helva yiyerek koyu bir sohbete dalıp yürüyorlardı.

"Jen yapma böyle. Sana diyorum süper birisiydi. Kafayı yiyorum 2 gündür uyuyamıyorum, yemek yiyemiyorum. Anla beni lütfen"

"Hayır anlamıyorum Ewon. Yine ben, kandırıyorsun buna eminim. En son birini çok beğendiğini söyleyip bana gösterdiğinde 130 kiloluk bir travesti çıkmıştı karşıma. Bu saçma laflarını ve esprilerini kendine sakla"

"Ciddiyim bu sefer. Öyle böyle değil. Kağıt helvayı bile tehdidin yüzünden yiyorum şu anda. İçimden gelmiyor hiç bir şekilde. Bu kağıt helvayı büyük bir keyifle yemezsen Felta'da seni maskot yaparım diye tehdit ettim Daha ne yapayım"

"Haha senden de süper Tavşan olur hani. Kaslı tavşanım benim. Hadi bitir kağıt helvanı da havuzun oraya gidip ayaklarımızı serinletelim"

"Hala çocuksun varya. Ayak serinletip ne yapacaksın o zaman. Ayak fetişi bi koca bulursun belki de kurtuluruz. Ahh tamam vurma yahu şakaydı"

Abla kardeş ( aralarında bir yaş olmasına rağmen Ewon sinir etmek için Jen Ma'ya ara sıra abla der ) havuzun kenarındaki yolun başına geldiğinde havuzda birinin olduğunu gördü.

Havuzdaki adam çıkıp mermere oturunca Jen Ma şaşkınlığını gizleyemedi.

Sadece "Bu o" diyebildi.

O sırada Ewon'un şaşkınlıkl karışık bir mutluluk yaşıyordu. Gözlerinin içi gülüyordu.

"Buldum seni. Buldum!!"

O anda Jen Ma'ya bahane bulması gerektiğini düşündü.

Ne olursa olsun onu kaybetmek istemiyordu bir daha. Bu yüzden de onu takip edecekti.

Ewon'un da dahil olacağı bir hayat başlıyordu.

Geriye sadece Jen Ma'nın katılması lazımdı.


Devam edecek..

wooowww güzel gidiyosun.çok beğendim.bi kaç gündür giremiodum bilgisayara ondan yorum yapamadım kusura bakma.unutma sıkı takipçinim.hmm bu arada şarkılar güzel ama ben 2.şarkıyı açamadım yaaaa.ya hikaye ilerlediğinde ve o özel anlar geldiğinde yine dinleyemezsem napçam ben yaaaa...
neyse neyse sen yazmaya devam et yeni bölümü bekliom ben

Çok güzel olmuş ama ben ev arkadaşları olacak şahsiyetleri ister istemez yakıştırdım yahu xD Kız girince araya

@ gabriella.. teşekkürler 2. şarkı Kim Hyung Sup - Sarang Hae Yo netten bulup dinleyebilirsin.

Benim çok sevdiğim bir şarkıdır.

@ dattebayo.. 2. bölümden itibaren Ewon'u da seveceksindir eminim. Ev arkadaşları, belki ileride olaylar değişebilir.. Kimbilir di mi?

2. Bölüm / 1. Fragman



Itaewon yolunda ikili yavaşça ilerlerken Ewon'da biraz gerilerinden onları takip ediyordu.
"Eh ne uzakmış yahu evi. Yorulmadı bunlar. Bir ara koştular hatta. O sırada kendimi Elvan* gibi hissetim" diye söyleniyordu. Ama Ewon için değerdi. Gerekirse Kuzey Kore sınırına kadar "o" nu takip edebilirdi. "İnşallah eve gidiyordur" diye düşündü. Evinin nerede olduğunu öğreneceği için çok heyecanlıydı.

Dikkat çekmiyordu. Zaten arkalarına dönüp baksalar bile onu tanıyamazlardı. Ewon "o"nun belki tanıayacağını düşünmüştü ama karanlıkta bir kereliğine kendisinin siluetini görmüştü sadece.

Itaewon alışveriş merkezi önüne geldiklerinde öndeki ikili durdu. Alışverin merkezinin hemen dışarısındaki banklarda oturmaya başladılar. Yorulmuş olmalıydılar 25 dakikadır yürüyorlardı çünkü.

Ewon "Onun yanında şimdi ben olmalıydım. Ben onunla sohbet etmeliyddim. Bu uzun boylu zürafa değil!" diye söylendi. Banklardan birine de kendisi oturdu ve ikiliyi dikizlemeye başladı. Konuşup gülüyorlardı. "O" arada sırada kızıyordu. Hep duyguyu bir anda yaşıyordu. Ewon'un aklında o sırada türlü türlü şeyler geçmekteydi.

"Yoksa, yoksa bunlar sevgili mi?" diye düşündü. Hayır, hayır olamazdı böyle bir şey. Hayatında ilk kez birine karşı böyle tam anlam veremediği şeyler besliyordu ve bu zürafa onun sevgilisi olamazdı. Bunu bir an önce öğrenmeliyim dedi kendi kendine.

İkili banklardan kalkıp yürümeye devam etmek için hazırlanmıştı. Yürümeye başladıkları sırada Ewon'da hazırlandı; tam gidiyorduki yan taraftan bir ses:

"Ewonnn! Ewon Yong!" diye bağırdı.

Ewon yan tarafına baktığı anda birden buz kesti. Scrat* mıyım ben be ne bu şanssızlık diye içinden bağırdı. Bizimkinin adının söyleyen kişi Ewon'un 2 gün önce götürdüğü erkeklerden biriydi. Sabah otel odasından habersizce ayrılmıştı. Ne telefon, ne de mail adresi vermişti. Şans bu ya, burada karşısına çıkmıştı çocuk.

Adı Choi olan çocuk Ewon'un yanına geldi; sıkıca kollarını tuttu ve: "Sana çok kızgınım. O gün beni nasıl bırakırsın? Ama bu yakışıklı surata fazlaca kızgın kalamayacağım gibi. Eriyip bitiriyorsun beni Ewon" diye söylendi.

Aklından bu çocuk kendini tereyağı sanıyor diye absürd şeyler geçiren Ewon birden diğer tarafa baktı ve ikilinin gitmiş olduğunu gördü. Göz bebekleri büyüdü, kalp atışları hızlandı, sinirden damarları çıktı.

Choi'ye dönerek: "Yaptığını beğendin mi? O gün haber vermeden ayrılmam sana hiç bir şey anlatmadı mı? Sana böyle bir şey yapan birini gördüğünde adını bağırıp liseli kızlar gibi küt küt kalbinin* mi atması gerekiyordu yoksa o kişinin suratına nefretle bakıp çekip gitmek mi? Tek gecelik bir şeydi o. Emin ol o malum yere bir daha benimki girmeyecek" diye bağırarak çocuğun kollarının üzerine çekip ilerlemeye başladı.

"Şansımı s..keyim beeee!!" diye avazı çıktığı kadar bağırdı.

Kim bilir "o"nu bir daha ne zaman görecebilecekti? Belkide onu tamamen kaybetmişti.