a-aaaaaaa bende istiyorum. eğer kimse istemezse;yeni bölümü bana da atarsın özelden :Dbu arada yeni bölüm güzel ama biraz karışık betimlemelerin ve dövüş sahnelerin güzel olmuş...

tamam kimse istemezse kısmetse sana da özelden atmayı aklımın bir köşesine yazıyorum.
beğenmene çok sevindim. karışık derken olaylardan mı bahsediyorsun çünkü gerçekten olaylar karışmaya başladı sanırım...

evet olaylar karışık

Aaaa olmaz öle şey öhöm ben var oldukça bu hikaye devam edicek işte o kedar falan Öhöm, güzel bir bölüm olmuşta bence ihtiyacın olan tek şey tabii benim görüşüm azıcık aksiyon Tamam, bu yaptıklarım ne diyeceksin de kıskançlık filan olsun canem Öhöm, nesem abimizde geldi yanımıza artek kadro temam yeni olaylar filan olucak gibi yeni bölümü en kısa zamanda bekliyorum bu arada

Maron_Rei mesaj alınmıştır.

sailor maron yorumun için teşekkürler. evet bir iki bölümdür aksiyon yok sanırım yani kısmetse aksiyon 10. bölüm sonu - 11. bölüm başı zrive yapacak.

10. bölümü tam olarak bitiremedim. sonuna geldim ama yazmak içn biraz ilham gerekiyor bana. güzel birşey olsun istiyorum. kardeşime yazdığım kadarını okuttum. bugüne kadarki en güzel, en eğlenceli bölüm olmuş dedi. umarım sizde beğenirsiniz.

uzun süre olmuştu. derslerim başladı ve yoğunum filan ama hazır bilgisayara geçirmişken yeni bölümü koymak istedim. sonraki bölümleri de ne yazık ki uzun aralıklarla yayınlabileceğimi düşünüyorum. ama işte uzun lafın kısası (umarım beğenirsiniz ) yeni bölüm;

Bölüm:10

“HAYALLERİM SUYA DÜŞTÜ”


- Hey Silana…! Naruka uzaktan el sallayıp, koşarak Silana’nın yanına geldi.
- İyileşmene ve gelebilmene sevindim… Silana’nın sevinci yüzünden okunuyordu.
- Hah…! Naruka ağzından derin bir nefes alıp bıraktı.
- Okulu özlemişim. İlk ders İngilizceydi değil mi?
- Evet. Ama bir sorun var. Artık öğretmenimiz Bay Sama değil. Aslında henüz yeni bir öğretmende gelmedi galiba.
- Gerçekten mi? Niye ki? Bay Sama iyiydi. Hem genç ve yakışıklıydı da…

Bunları söylerken Naruka’nın yanakları pembeleşti.

- Ben onun iyi bir öğretmen olduğuna inanmıyordum. Ayrıca iyileşmene sevindim…

Seiji, konuşurken başka yöne bakmaya çalışıyordu. Onun sesini duyunca Naruka’nın başından aşağıya kaynar sular dökülmüş gibi oldu. Son söylediklerini duymamış olmasını dilerdi ama belli ki duymuştu. Suçlu gülüşü ile arkasını döndüğünde Seiji’yi görünce donakaldı.

- Sana ne oldu böyle? Kolun niye sargıda? Hem yüzündeki çürüklerde ne?... Seiji’yi soru yağmuruna tutmuştu.
- Gerçekten sana ne oldu?... diyen Silana’nın sözlerini, meraklanmış olarak bakan, gözleri tamamlıyordu. Tartıştıkları o geceden sonra birbirlerini bir daha hiç görmemişlerdi. Seiji kendini savunma pozisyonuna geçmiş bir şekilde;
- Yok… Gerçekten bir şeyim yok. Ufak bir kavgaya karıştım o kadar.
- Sen buna ufak bir kavgamı diyorsun. Şu haline bak… Naruka üstüne yürüyüp, onu göğsünden dürtükledi.
- Hıh… Sen bir de onların hâlini görecektin.

Seiji yüzünde kendinden çok emin bir ifadeyle konuşuyordu.

- Hadi ya. Ben hiçte öyle görmedim ama… Kaito hemen arkalarındaydı. Yüzünde ise muzipçe bir ifade vardı.
- HA?!... Seiji eli ayağına karışmış bir durumda;
- SEN BURADA NE YAPIYORSUN?! diyerek iki-üç adım geriledi. Kaito’yu gören Silana’nın gözleri ışıl ışıl parlıyordu.
- Merhaba ben Silana. Silana Amazane.

Herkesi şaşırtacak kadar hızlı bir şekilde kendini tanıtması ve çok konuşması artık insanlar arasında normal karşılanıyordu.

- Bende… Neyse neyse. Zaten sonra öğrenirsiniz… Kaito, Naruka’ya göz kırptı ve okula ilerledi.
- Sen onu tanıyor musun? Şimdi hem Naruka hem Silana Seiji’ye bakıyordu.
- Tanıyorsam ne olmuş. Ukala’nın teki işte… daha fazla bir şey söylemeden kızların yanından sinirli bir şekilde ayrıldı.
- Bu da neydi şimdi???
- Bilmiyorum ki… derken şaşkınca Seiji’nin arkasından baktılar.

***

- Neden bu kadar aksilik oluyor dersin?... Ekon, şuan da belki ezeli rakibi diyebileceği Zarin’e bakarak konuşuyordu.
- Tam her şey yoluna girmişti. Gölge adamlar çocuğu almıştı. Ama bir anda o ışık her yere yayıldı. Ve gölge adamlar çocuğu bırakıp kaçtılar.
- Gölge adamlar kaçmadılar Ekon…! Zarin’in soğuk sesi zaten soğuk olan ortamı geriyordu ve bu sözlerle Ekon beyninden vurulmuşa döndü.
- Ka… Kaç… Kaçmadılar mı?
- Evet. Koruyucunun ışığı onları parçaladı. Ve tahmin edersin ki Kraliçe Niraka 10 güçlü gölge askerini kaybettiği için fazlasıyla… Ve fazlasıyla kızgın… Son kısmını iyice vurgulayarak söyledi.
- Seni bekliyor! diyerek arkasını dönüp gitti.

Yalnız kalan Ekon, şimdi gerçekten dehşete düşmüştü. Kraliçe’nin adamlarını öldürmüştü. Gölgeleri uyandırmış ve kendi çıkarlarına kullanmak için dünya boyutuna çağırmıştı.
Çok uzaklardan, ormanın derinliklerinden duyulan bir feryat sesi ve arkasından geceyi bir anlığına bile olsa aydınlatan bir ışık geldi, tepedeki karanlık şatodan. Ağaçlar şöyle bir hareketlenip, sonra eski dinginliğine geri döndü.

- Efendim…
- Beni yalnız bırak Zarin. Bu madalyon için şimdiden on güçlü, bir aptal adamımı kaybettim bile…

***

Park, haftasonu gerçekten muhteşem denecek derecede kalabalıktı. İnsanların neşeli sesleri havada birbirine karışmış, şen bir uğultu şeklinde kulağa geliyordu. Kuşların ağaçlardan, masmavi gökyüzüne doğru kanat açarken cıvıldamalarını dinlemek, yemyeşil çimenlerin üzerine serilmiş piknik örtüsünde oturan Silana’yı mutlu etmişti.

- Heeyy…! Naruka fazla hareketlilikten kıpkırmızı olmuş, gülen bir yüzle Silana’nın yanına hızlıca kayarak geldi.
- Nasıl eğleniyor musun?
- Ah, evet! Çok enerjik bir şekilde patenle havaya zıpladı ve devam etti;
- Süper! Bir sürü patenciyle tanıştım. Hem de gerçekten profesyonel olanlar vardı aralarında. Bu ay bir paten turnuvası varmış ve… Göstermek için cebinden iki bilet çıkarıp, havada salladı.
- Biletimiz var!
- Vayyy! Bu süper Naruka.
- Hı-hı! Biletler çoktan bitmiş. Ama Hatsuko biletleri verdi. Bunları söylerken pateni ile çevresindekilere nefes kesici gösteriler yapan çocuğu gösteriyordu.
- Ama neden? Nasıl? derken, Silana büyülenmişçesine biletlere bakıyordu.
- Organizasyonu ailesi düzenliyormuş. Benimde pateni kullanma tarzımı beğenmiş. İzlememiz için 2 bilet.
- Biz?
- Sen ve ben gelirsin değil mi?
- Oh Naruka… Silana Naruka’ya sevinçle bakıyordu.
- Sen harika birisin. Seni tanıyana kadar hiç arkadaş edinememiştim.
- He-he… Şey… Naruka eliyle ensesini tutmuş, gülümsüyordu.
- Tabii ki gelirim. O günü iple çekiyor olacağım… Sonra bilmişçesine gözünü kırparak;
- Hem belki kendime yakışıklı bir patenci bulurum. Ne dersin?

Ah şu Silana! Ve yakışıklı, havalı erkek arkadaş hayalleri!...
- Tabi ki canım. Niye olmasın ama sen Kaito’dan hoşlanmıyor muydun?

Silana’nın yüzü bir anda düştü ve derin bir iç çekti.
- Bilmiyorum. O farklı biraz. Yani… yani onu gördüğümde farklı oluyorum. Konuşmaları, güldürmeleri bende tatlı bir mutluluk uyandırıyor. Ama bir şeyler eksik sanki… ya da bilmiyorum işte.
- Ah Silana…
- Yo… yo… yani o Seiji’nin abisi ve aynı zamanda yeni İngilizce öğretmenimiz. Bütün sınıfla, herkes ile aynı şekilde konuşuyor. Bana bir ayrıcalık gösterdiği filan yok. Ama işte… Aşık oldum!!!

Naruka tüm bu sözler karşısında ne diyeceğini bilemeden onu dinliyordu. Aslında bir şey söylemesine gerek olmadığını düşündü. Silana durumu kavramış ve çok güzel açıklamıştı.

- Eee… Şua yarışma ayın kaçındaymış…?

Silana’nın yüzündeki gülücük, sanki demin kırık bir kalbin içini anlatanın o olmadığını düşündürüyordu. Belki de, Silana bu konuyu çok ciddiye almıyordu. Naruka’da şimdiki duruma ayak uydurmaya ve konuyu daha da uzatmamaya karar verdi.

- Aa… şey… bileti okumak için kaldırdı ve;
- 23’ünde. Ayın 23’ünde, cumartesi günüymüş. Oh olamaz!!! Naruka’nın gözleri büyüdü, sesi kısıldı ve bileti iyice yüzüne yaklaştırarak;
- Osaka Maku Ju-Han Kulüp’ünde yapılacakmış. Ama orası şehrin bir ucunda… Naruka resmen hüngür hüngür ağlıyordu. Silana ise onu susturmaya çalışıyordu.

***

- Lütfen, lütfen, lütfen… Naruka dizlerinin üstüne çökmüş; evin bir o tarafına bir bu tarafına, anne ve babasının peşinden koşturup, yalvarıyordu.
- Hayır, olmaz…! dedi Bayan Hima. Ocağın başında, elindeki spatulayı sallayarak…
- Hayır, olmaz…! Bay Mizan gazetesini katlayıp, ayağa kalktı ve çalışma odasına gidip, kapıyı arkasından kapattı.
Bu “lütfen”, ”hayır” diyaloğu, günlerce Bayan Hima evi temizlerken, alışveriş yaparken, televizyon izlerken ya da Bay Mizan gazete okurken, kağıtlarla çalışırken, işe giderken hep sürdü.

***

- Vayyy…! Kahvaltıya bak…! Süper…!
Tatouyo, büyük bir iştahla, özenle hazırlamış sabah sofrasına bakıyordu. Merdivenlerden inen bay Mizan ve Bayan Hima şaşkınca, önce birbirlerine bakıp, sonra sofraya oturdular.
- Ve işte yumurtalar… Hiç patlatmadım.
Naruka okul formasının üstüne, bir mutfak önlüğü geçirmiş, elinde bir tavayla masaya geldi.
- Naruka… tatlım… bunların hepsini sen mi hazırladın?
Bayan Hima etkilenmiş bir şekilde Naruka’ya bakıyordu. Naruka gülümserken Tatouyo çoktan yemeklere dalmıştı. Bay Mizan, Naruka’ya sorulan sorunun, cevabını bekliyordu.
- Hı-hı… bu sabah erken kalktım, odamı topladım, okula hazırlandım, kahvaltıyı hazırladım…
- Aaa… bak Naruka… Bay Mizan rahatsızca otuduğu sandalyede kımıldandı.
- Bu yaptıkların çok güzel; ama dün akşam annen ile oturup konuştuk ve yine de… Cevabımız; hayır… Daha 14 yaşındasın ve seni, şehrin bir ucuna tek başına gönderemeyiz. Hem de…
- Ama baba… Bay Mizan Naruka’nın sözünü eliyle kesti.
- Daha söyleyeceklerim bitmedi. Hem de turnuvanın ne kadar büyük olacağını, sen, kendin söyledin. Orası çok kalabalık olacaktır. Kalabalığın olduğu yerde tehlikede her zman çok demektir.
- İyi de baba… Biz Japonya’da yaşıyoruz. Dünyanın en kalabalık ülkesinde diyebiliriz.
- Olmaz…! Naruka gerçekten… şu son başına gelenleri de düşünürsek, yanında bir yetişkin olmadan olmaz. Ben ve annenin de o gün için planlarımız var.
Bay Mizan biraz düşündü ve;
- Şey… aslında… Aslında sende bizimle gelebilirsin. Evet. Aslında karar verilmiştir. Hep beraber gidiyoruz.
- Nereye?! Naruka bitmişti. Paten turnuvasına gidemediği gibi bir de ailesiyle gitmek zorundaydı.
- Tabii ki, BÜYÜKANNENE…! Bay Mizan’ın ağzı genişledi ve ufak bir çocuğun balonunu bulması gibi mutlu bir ifade takındı.
- Büyükanneme mi?! Suratı asıldı bir anda. Bakışları da sönükleşti.
- Patende kullanabiliyor muymuş bari?! Diye homurdandı.
- NARUKA!

***

- Günaydın Naruka. Seiji ve Silana sınıfa beraber girmişlerdi.
- Günaydın. Yolda gelirken konuşuyordukta…
- İkinize de günaydın. Naruka, Silana’nın sözü havada kalacak kadar soğuk bir sesle konuşuyordu.
- Ne oldu?
- Büyükanneme gidiyorum.
- Gerçekten mi? Ben, benimkini hep çok sevmişimdir. Ama… ama sorun ne Naruka? Yoksa sen sevmiyor musun?
- Anlamıyorsun Silana. Turnuvan olduğu gün gidiyoruz. Ailem yanımda yetişkin olmadan gitme mi kabul etmiyor.
- Ya… Silana bembeyaz olmuştu. Arkadaş gezisi hayalleri suya düşmüştü.
- Paten turnuvası mı? Seiji sonunda konuşmaya karar vermişti.
- Evet.
- Demek yetişkin lâzım yanına…
- Sen bir şey mi demek istiyorsun? Naruka öne eğilmiş, Seiji’yi sorgulayan sert bir tavır takınmıştı.
- Çocuklar yerlerinize oturun. Kaito sınıfa girdiğinde herkes sıralarına yerleşti. Naruka Seiji’ye son bir ser bakış fırlatıp, sırasına yöneldi. Üçlünün durumunu fark eden Kaito, onlara bakarak;
- Tamam, neler oluyor burada?!

sürükleyici bi anlatım yapın var 1-2 saatte hepsini okumuştum (iki gün önce) o kadar beğendim ki anlatamam lütfen devamını getir merakla bekliyor olacağım

Çok teşekkür ederim. beğenmene ne kadar sevindim bilemezsin İnşallah yeni bölümü yazıp yollarım...

bölüm güzel olmuş ^^ yenisini hemen bekliyorum bu bölüm normal geçmiş diğer bölümlerde aksiyon beklerizz