Specialisist //Evangelion// Bölüm 2 - Savaş Vakti |
Yazar
Mesaj
Nefes nefese kalmak ... Tamamen doğru bir söylem
Tamamiyle hissedebiliyorum
Vücudum artık kaldıramıyor
Koşmaktan yoruldum
Ahh-
Arkasından çarpan şey her neyse büyük bir darbe yaratmıştı.Yere düştüğünde acısı katlandı , dünya durmuş gibi oldu .Ama dur bir dakika ?
Kaçması gereken kişiler vardı !
Ama artık yapamıyordu ...
Pes etmeyecekti ama artık hali yoktu
Ensesinde ki soğuk metali hissettiğinde ölümün ona gülümsediğini farketmişti
Kılıç derisinde çizik bırakıp geri çekti
Neden derine batmadı ki !
Sonra birden hatırladı...Az önce bir ses duymuştu
Onu koruyacağına dair söz veren bir ses ...
Başının hemen üstünde ... Ablasının eli duruyordu ...Hiç zarar görmemişti bu da neydi ?
Ve bir bağırış
-KAÇ ! Hemen şimdi !
Emirlere uymak ... Hiç yapmadığı bir şeydi ama o an yapması gereken en iyi şey o olsa gerekti.Kendi kendine saldırmasını söyledi ve yaptıda
-Gaus Topu !
Buharlar yükseliyordu.Yapmıştı , düşmanları yok etmişti ama sonuçta onlar insan değildi
-İyi atıştı Ozan
O gülümseme her şeye değerdi
-Sağ ol senin sayende kurtuldum .
-Ah yapma eminim sen kendin de başarabilirdin.
-Hayır ciddiyim ölmek üzereydim.Şey ... Sağol.
-Önemli değil , her abla kardeşini kurtarır.
-Evet eminim ki her abla kardeşini kılıç taşıyan yaratıklardan kurtarmıştır.
-Ah gene başlama . Hadi tamamen yok edelim onları.
Şimdi merkeze koşuşturuyorlardı.O şeylerin kaynağına doğru adım attılar ve birden bire yakalandılar.Tekrar gelmişlerdi !
Yeni gelenler diğerlerinden seviye olarak üstündü.Ve sonra çığlıklar...Etrafa kanlar saçıldı . Ozan bir kurdun ulumasını duydu ve irkildi.Ama sorun o değildi.Hemen arkasında bir hırıldama vardı ...
Kendi yazdığım hikayemin 1. bölümüdür Başka sitelerde de yayınlamıştım ama burada da yayınlamak istiyorum (zaten 10. bölümü anca aştık )
Beğenmenizi umarım
Tamamiyle hissedebiliyorum
Vücudum artık kaldıramıyor
Koşmaktan yoruldum
Ahh-
Arkasından çarpan şey her neyse büyük bir darbe yaratmıştı.Yere düştüğünde acısı katlandı , dünya durmuş gibi oldu .Ama dur bir dakika ?
Kaçması gereken kişiler vardı !
Ama artık yapamıyordu ...
Pes etmeyecekti ama artık hali yoktu
Ensesinde ki soğuk metali hissettiğinde ölümün ona gülümsediğini farketmişti
Kılıç derisinde çizik bırakıp geri çekti
Neden derine batmadı ki !
Sonra birden hatırladı...Az önce bir ses duymuştu
Onu koruyacağına dair söz veren bir ses ...
Başının hemen üstünde ... Ablasının eli duruyordu ...Hiç zarar görmemişti bu da neydi ?
Ve bir bağırış
-KAÇ ! Hemen şimdi !
Emirlere uymak ... Hiç yapmadığı bir şeydi ama o an yapması gereken en iyi şey o olsa gerekti.Kendi kendine saldırmasını söyledi ve yaptıda
-Gaus Topu !
Buharlar yükseliyordu.Yapmıştı , düşmanları yok etmişti ama sonuçta onlar insan değildi
-İyi atıştı Ozan
O gülümseme her şeye değerdi
-Sağ ol senin sayende kurtuldum .
-Ah yapma eminim sen kendin de başarabilirdin.
-Hayır ciddiyim ölmek üzereydim.Şey ... Sağol.
-Önemli değil , her abla kardeşini kurtarır.
-Evet eminim ki her abla kardeşini kılıç taşıyan yaratıklardan kurtarmıştır.
-Ah gene başlama . Hadi tamamen yok edelim onları.
Şimdi merkeze koşuşturuyorlardı.O şeylerin kaynağına doğru adım attılar ve birden bire yakalandılar.Tekrar gelmişlerdi !
Yeni gelenler diğerlerinden seviye olarak üstündü.Ve sonra çığlıklar...Etrafa kanlar saçıldı . Ozan bir kurdun ulumasını duydu ve irkildi.Ama sorun o değildi.Hemen arkasında bir hırıldama vardı ...
Kendi yazdığım hikayemin 1. bölümüdür Başka sitelerde de yayınlamıştım ama burada da yayınlamak istiyorum (zaten 10. bölümü anca aştık )
Beğenmenizi umarım
güzele benziyor merak ettim
Çizimlerim: [Bağlantı]
[Bağlantı]
[Bağlantı]
Spoiler:
Bıyrın 2. bölüm Ben başka bir forumda da yayınlıyorum 15. bölümü verdim bugün . Facebook sayfası da var
Ölüm duvarına çarpmayı 2. kez tadıyordu . Bu korkunç bir histi . Hala ölmemişti . Arkasında bir kurt vardı ve hala ölmemişti . Garip bir şekilde ölmek için saniyelerini sayıyordu . Fakat bu sefer çığlıklar geldi ve refleks olarak arkaya dönmek zorunda kaldı . Gördükleri dehşet vericiydi . Kurt sandığı şey arkadaşıydı ! Şok olmanın etkisiyle hareket edemiyordu .
-Ozan ! Ne yapıyorsun sen ? Kıpırdasana sana geliyorlar !
-Sakin olun .
-Lerzan !
-Evet . Bende sizin gibiyim korkmayın .
-AAHH!
Herkes aynı anda , aynı yere dönmüştü . Bir kurtadamın kanlarla yere serilişi... Tiksinme ile beraber gelen korku onları kitlemişti adeta . Sadece Lerzan hareket edebiliyordu .
-Andromeda ! Haydi !
Ve yoktan bir kılıç varoldu . Süzülerek Lerzan'ın elinin yanına indi . Lerzan kılıcı kavradı ve hızlıca savurdu . Bu sefer kan fırşkırmamıştı . Kestiği yaratıklarda kan yoktu ve bunu şok edici bir şekilde öğrenmişti . Yüzüne gelen sıvı asit gibi yakıyordu . Kılıç ile beraber yere düştü . Ama bu sefer ayağa kalkan biri de olmuştu . Kurtadam olarak görünen arkadaşlarının aynı zamanda başka bir yeteneği olabilirdi ama vampir olması hiç beklenmiyordu .
-Sen nesin !
-Vampir .
-Az önce neydin ?
-Kurtadam .
-Bu olamaz ...
-Neden ? 2 özellik taşımamız gayet doğal .
-Doğal fakat iki ırkın özelliğini taşıyamazsın .
-Ya iki özelliğe aynı anda rastlamışsam ?
-Milyonda bir ihtimal
-O zaman bırakta o bir ben olayım .
Diliyle dudaklarını yaladı . Ve sonra saldırdı . Yaratıklar eriyip yok oluyorlardı fakat çıkan asitler onu etkilemiyordu . Öldürdükçe öldürüyor ve bundan keyif alıyordu . Son kişiyi öldürünceye kadar durmadı . Ve sonra yok oldu ... Hemen ardından bir kurt uluması geldi . Herkes dönüp tepeye baktı . Herkes bir kurtadam bekliyordu fakat arkasında pelerini dalgalanan bir Kurt-Vampir onlara bakıyordu ...
Ölüm duvarına çarpmayı 2. kez tadıyordu . Bu korkunç bir histi . Hala ölmemişti . Arkasında bir kurt vardı ve hala ölmemişti . Garip bir şekilde ölmek için saniyelerini sayıyordu . Fakat bu sefer çığlıklar geldi ve refleks olarak arkaya dönmek zorunda kaldı . Gördükleri dehşet vericiydi . Kurt sandığı şey arkadaşıydı ! Şok olmanın etkisiyle hareket edemiyordu .
-Ozan ! Ne yapıyorsun sen ? Kıpırdasana sana geliyorlar !
-Sakin olun .
-Lerzan !
-Evet . Bende sizin gibiyim korkmayın .
-AAHH!
Herkes aynı anda , aynı yere dönmüştü . Bir kurtadamın kanlarla yere serilişi... Tiksinme ile beraber gelen korku onları kitlemişti adeta . Sadece Lerzan hareket edebiliyordu .
-Andromeda ! Haydi !
Ve yoktan bir kılıç varoldu . Süzülerek Lerzan'ın elinin yanına indi . Lerzan kılıcı kavradı ve hızlıca savurdu . Bu sefer kan fırşkırmamıştı . Kestiği yaratıklarda kan yoktu ve bunu şok edici bir şekilde öğrenmişti . Yüzüne gelen sıvı asit gibi yakıyordu . Kılıç ile beraber yere düştü . Ama bu sefer ayağa kalkan biri de olmuştu . Kurtadam olarak görünen arkadaşlarının aynı zamanda başka bir yeteneği olabilirdi ama vampir olması hiç beklenmiyordu .
-Sen nesin !
-Vampir .
-Az önce neydin ?
-Kurtadam .
-Bu olamaz ...
-Neden ? 2 özellik taşımamız gayet doğal .
-Doğal fakat iki ırkın özelliğini taşıyamazsın .
-Ya iki özelliğe aynı anda rastlamışsam ?
-Milyonda bir ihtimal
-O zaman bırakta o bir ben olayım .
Diliyle dudaklarını yaladı . Ve sonra saldırdı . Yaratıklar eriyip yok oluyorlardı fakat çıkan asitler onu etkilemiyordu . Öldürdükçe öldürüyor ve bundan keyif alıyordu . Son kişiyi öldürünceye kadar durmadı . Ve sonra yok oldu ... Hemen ardından bir kurt uluması geldi . Herkes dönüp tepeye baktı . Herkes bir kurtadam bekliyordu fakat arkasında pelerini dalgalanan bir Kurt-Vampir onlara bakıyordu ...
1. sayfa (Toplam 1 sayfa) [ 3 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |