Vayyy Şizofren arakdaş bu işede elini atmışsın. Çok sevindim

Yazım dilin çok güzel konunda çok ilginç ama ben bir yeri anlamadım. Bu gerçek ailesini ve kardeşini küçükken kaybetmiyor mu? küçükken mi dolaşıyor şehir şehir ülke ülke ahh çok merak ettim, şu mektup işi çok gizemli olmui

^^ çok saol beğendiğin için akşama doğru 2. bölümünüde koyabilirim ^^ ,

evet öz annesini babasını ve kardeşini küçükken kaybediyor , küçükken dolaşıyor şehir şehir ülke ülke ^^ hep büyükler dolaşcak diye bişey yok demi

Ehhehe bazıları dün gece boş durmamış dimi Ozi XD
Sonunda seni fanfic sayfalarında görebildik,bir drama yazarı daha katıldı bası PİSİlerin hoşuna gitmiştir dimi

Çok akıcı anlatmışsın başka söze gerek yok valla çok arayı açmadan yeni bölümü isteriz

eveeeeet

drama isterizzzz

şizofren arkadaşım ağlat beni

Gud! Ozi Drama yazmış. Sevdim devamını bekliyorum

teşekkürler ^^ devamını dramadan biraz farklı yazmayı düşünüodm ama ^^ bakalım duruma göre full dramada devam edebilirim ^^

Off Off Off Offff... Sen neymişsin böyle ya!Walla ağzım açıkta okudum!.Süper resmen. Sen böyle dewam edersen, havada kaparlar seni,ciddiyim. Dewamını beklediğimi söylememe gerek yok heralde. Çünkü beklenmeyecek gibi değil.

ehehe teşekkür ederim. biraz yazdımda eklicem az düşünüorm biraz daha uzatsammı uzatmasammı diye ^^

Bölüm 2


Gerçekten şok içinde kalmıştım. Ne yapıcağımı bilemedim ve öylece donup kaldım. Karşımda kimliği belirsiz kişiler tarafından ilk tanıştığımız yere gömülüyordu şuan. Ayaklarım yanına yürümek için ısrar ediyordu resmen. Ama hareket edemiyordum. Bu mektup beni gerçekten çok şaşırtmıştı. Ve onun beni gerçekten sevdiğini tekrar tekrar anlamıştım. Son bir cesaret mezarın yanına doğru gitmeye çalıştım. Ama etrafındaki kişiler izin vermediler. Ben ne kadar ısrar etsemde resmen onun o cansız yatan bedenini bana son bir kez göstermemek için çabalıyorlardı. Her ne yaptıysam beni mezarın yanına bile yaklaştırmadılar. Gözlerimden damla damla akan göz yaşlarımın , her , yere çarpışında sanki onun sesini duyuyordum. “ yeter artık , ağlamana gerek yok. Bundan sonra beni göremesen bile her zaman yanındayım bunu unutma… “ diyordu durmadan. Ama ne yapsam ağlamamı durduramıyordum. Çünkü hayattaki en sevdiğim insan yoktu artık. En azından görünen öyledi , ama her zaman yanımda olucağını biliyordum. Aradan bir kaç gün geçti. Ve bir an düşünmeye başladım. Orda annemin ve babamın üzgün olduklarını hatta kardeşimin bile onların yanında olduğunu nasıl bir mektupla yazmıştı bana… bu düşüncenin sonunda şok içerisinde kalmıştım. Tekrar tekrar düşündüm , ama nasıl olabilirdiki bu öldükden sonra bana nasıl mektup yazabilmişti ki ?
Kafam gerçekten çok karışmıştı. Ne yapıcağımı bilemeden sokak sokak dolaşıyordum. Gece gündüz bunun nasıl olabiliceğini düşünüyordum. Bunun tek bi yolu vardı. O ölmemişti!. En azından böyle düşünüyordum. Hayretler içerisinde hemen mezarının yanına koştum ve kazmaya başladım. Kazdım kazdım sonunda tabutu bulmuştum , Korku ve merak içerisinde tabutu açtım , kefenini hafif sıyırdım. Oda neydi , bu kadın o değildi!. Şok içerisinde donup kaldım. Etraftan biri sürü kişi gelip bana sesleniyorlar , beni çıkartmaya çalışıyorlar ama ben resmen buz kesmiştim cesed üzerinde öyle kala kalmıştım. Kefeni biraz daha araladığım zaman bir mektup gördüm. Hemen aldım ve okumaya başladım.

“ Bu mezarı kazıp , içerisindekinin ben olup olmadığıma bakıcağını tahmin etmiştim. “
Ama ama ! nasıl olabilirdi bu. Onun cansız bedenini hastahanede görmüştüm. Ölmüştü o yaşamıyordu. Ama yaşamadığı halde nasıl oluyorda biliyordu. Korku ve merak içinde mektubu okumaya devam ettim.
“ Benim öldüğümü görmeni gerçekten istemiyordum. Ama yapılabilicek birşey yok artık. Evet ölmüştüm , ve sana bu mektubu nasıl yazdığımı merak ediyorsun şuanda. Merak etme herşey yakında gerçekleşicek , çok az kaldı merak etme. “
Ne oluyordu , ne gerçekleşicekti hiç birşeyin farkında değildim ama işin garip tarafı ise orada ne mezar oldugunu nede mektubun olduğunu benden başka kimse göremiyordu. Nasıl olabilirdiki bu , yoksa yoksa bendemi ölmüştüm. Ama insanlar beni görebiliyorlardı. Kafam gerçekten çok karışmıştı mektubun geri kalanını gözlerim yaşlı bi şekilde okumaya devam ettim.
“ Şuanda olanların farkına varmaya çalışıyorsun ama ne olduğunu bilemiyorsun farkındayım. Ama merak etme herşeyi anlatıcam… “
Mektubun gerisi yoktu yırtılmıştı öyle kalmıştım orda ,bir yandan hıçkıra hıçkıra ağlıyor , bir yandanda bu olup bitenlere bir anlam vermeye çalışıyordum.


Bölüm 3 ve devamı biraz geç gelebilir kusura bakmazsınız inşallah ^^ ( geç derken 2-3 gün fln ^^ )