Biraz uzun oldu ilk bölüm için Beğenmenizi umuyorum yanlız söyliyeyim ana karakter tahmin ettiğiniz gibi birşey olmaya bilir kapağıda ben yaptım phpotosop fakiriyim biraz ama naparsınız U_U
en azından hikayeye mütiş uyduğunu söyleyebilirim.



"Kalkmak istedi ,yürümek özgüce koşmak.Olmadı olamaz.Eğilmek sarılmak istedi yapamadı.Kabuk bağlamış hayatından sıyrılmak istedi.Sıyrılamaz, hiç birimiz sıyrılamadık.Bu yüzden ölüyoruz yavaş yavaş….."

“Bir ben kaldım şu koca şehirde.Kasvetli havasını her gün soludum, minik damarlarıma işleyen zehir i hissetim her gün.Her gün yeniden başlamak isterken öldüm.Tekrar tekrar.Güneşin doğuşunu izlemek istedim .Ona ait olduğumu, bana huzur verdiğini düşünmek istedim.Olmadı. Güneşi bile sahiplendiler.Yaşama hakkı tanımadılar ırkıma.Şimdi mavi gök yüzünü hatırlamak istiyorum.Arkadaşlarımı hatırlamak istiyorum.Aklıma sadece ölümleri geliyor.Zayıf oldukları için öldüler,hizmet ettikleri için.Bir hiç için öldüler….Beni de öldürecekler biliyorum.Doğrusu insanlar çok aşağılık.”

Elbette lily öyle değil.Değildir.Umarım.

-Hayır. Hayır .Değildir.Lily ,tatlı lily, gülüşü bile gerçektir onun.Eşsizdir.Sesi son bahar meltemi kadar yumuşak ,dudakları dünyaya yeni gelmiş bir menekşe çiçeği kadar güzeldir.Bem beyaz yüzünde inci misali parlayan gözleri kendinizi cennette hissetmenize sebep olur.

Gerçekten güzeldir o.

Eşsizdir.

Lily’i düşünürken etrafıma bakıyorum.Sahip olduğum tek şey bu bahçe.Yıkık dökük çitler dikkatimi çekiyor.
”Yine kırılmış.”
-Çocuklar kırmış olmalı.

Çimler yem yeşil.Bana arkadaşlık etmeye çalışıyorlar.Hepimiz yalnızız.Onlarda ölüyor tıpkı benim gibi.

Çimlerin olmadığı yerler sanki kel gibi.Toprağın çıplaklığını taşıyorlar.Yer yer çukur olan bahçenin tümseklerinde koyu mavi su birikintileri üzerlerinden su içen sinekler var.

Ve şimdi sanki güneş doğuyor gibi bahçeye, lily geliyor.Siyah uzun saçları rüzgarda dalgalanıyor.Öyle bir şey ki bu şehrin lacivertle gri havası rengi bile bana mas mavi geliyor onu görünce.

Birden dikkatimi topluyorum.Nasıl görüyorum ki onu.Gözlerim bile yok.Ama görüyorum.Eskimiş ayakkabısından baş parmağı çıkmış.Buna rağmen güzel.
Bem beyaz teni uzu süredir giyilmekte olan üniformasının buruşukluğunu,kendini yitirmiş rengini bastırmak istercesine parlıyor.

“Gözlerim olsaydı kesinlikle ondan alamazdım”

Kalkmak istiyorum yürümek istiyorum.Kalkamıyorum.Bir ayağım bile yok ki.Sım sıkı bir şekilde kelepçelenmiş hissediyorum kendimi.Lily ise rüzgarda dalgalanan saçlarını savurup elindeki beyaz kağıtla bana koşuyor.Tanıyorum bu kağıdı.Annesinden bile önce bana göstermeye geliyor.O karne dedikleri şey olmalı.

Kalkmak istiyorum.Toprağın bağından kurtulup ona bir kez olsun sarılmak istiyorum.Yumuşak taze bedenine dokunmak istiyorum… Sevmek istiyorum lily’mi
Benim biricik liyl mi.Olmuyor kalkamıyorum...
İşte Bu yüzden ölüyorum yavaş yavaş...
Afet lily Affet