Editlenmiştir

Gizzz emmm sevdiğiö bir isimdir ^^ tabi en sevdiğim isim cemre o ayrı bir mevzu bak bu bölümü begendim diğerleride aynı monotonlukta gitmemişsin sonunda başka bir pencereden bakmışsın...devamını bekliyorumm ^^ heeee burayı yazıpta benim imzalarımla wonder love' ı unutayım deme sakın

Arkadaşlar şu ana kadar yazdığım bölümlerde çok hata vardı.Bende onları tek tek düzenledim.Hala hata olabilir o yüzden üzgünüm.Tüm bölümler 1. mesajda.Bundan sonra sırayla gidecek.Umarım beğenirsiniz.

kimse okumuyor mu hikaye mi?Beğenmediniz mi?Şu an ikinci bölümü yazıyorum ama eğer kimse beğenmiyorsa koymayayım.Boşuna topic kirletmeyeyim

<<<<2.Bölüm>>>
Giz hafifçe gözlerini araladı.Her yer sanki dumanlı gibiydi.Hiç bir şey net değildi.Birkaç cisim gözünün önünde hareket ediyordu.Görüntü netleşince bunların Burak ve Burak’ın abisi Emre olduğunu anladı.Yavaşça doğruldu.Ne olmuştu?Bunu düşünürken birden aklına geldi.
“Emir” dedi.
Hemen ayağıya kalktı.Ama Burak buna engel oldu.
“Saçmalama biraz dinlen .Hem” abisine baktı. “Hem Emir’i bulacaklar merak etme değil mi abi?”dedi.Abisi bir polisti.Ve şu anda da onun ofisindeydiler.”Evet Giz merak etme.Şu an teyzen olanları anlatıyorlar.Mutlaka bulacağız.”dedi.
Giz ikna olmamıştı ama peki anlamında başını salladı.Sonra koltukta iyice arkasına yaslandı. Emre ve Burak’ta oturdular.Hepsi gergindiler .
“Nasıl olmuş?Emir nasıl kaybolmuş?” dedi Giz.Burak bilmediğini ifade eden bir anlamda başını salladı.Şimdi ikisi de Emre’ye bakıyorlardı.Sonuçta bir polis olarak olaylar hakkında bir bilgisi vardı.
Emre önce kararsızdı gibiydi ama sonra anlatmaya başladı.
“Tam olarak tüm ayrıntıları bilmiyorum.Ama sanırım alış verişe gitmişler” derken Giz kafası ile onayladı.
“Evet tiyatro için kostüm alacaklardı.Prens olacaktı.”dedi.Sesi titriyordu.
Emre devam etti
“Sonra kıyafetlerini alıp dükkandan çıkmışlar ve asansöre binmek için gitmişler.Emir asansöre binmiş ama teyzen tam binerken önünden bir şey geçmiş ve binememiş.O sırada kapı kapanmış.Teyzende merdivenlerden hızla inmeye başlamış o sırada bir” biraz durdu,yutkundu “bir çığlık duymuş ve daha hızlı koşmaya çalışmış .Nitekim asansör açılmadan yetişmiş.Ama açıldığında Emir içinde yokmuş ” dedi ve sustu.Giz olanları dinledikçe iyice meraka kapılmıştı.Çok kötü olmuştu.Nasıl kaybolabilirdi.
“Yani nasıl yokmuş.Uçmamış ya?”
Bunu soran Burak oldu.Giz’de bunu merak ediyordu ama soramıyordu.Tutulup kalmıştı.Şimdi gözlerini Emre’ye dikmiş heyecanla cevabı bekliyordu.Emre başını kaşıdı
“İşte orası karışık.Asansör açıldığında Emir yokmuş ve bir işaret bir şekil varmış.Aynaya çizilmiş.Şeyle.Şey.Söyleyeceğim ama telaşlanmayın ” dedi.Ama görünüşlerine bakılırsa daha da meraklanmış ve telaşlanmışlar diye düşündü içinden Emre.Tekrar kafasını kaşıdı.Genelde böyle çıkmazlarda bu hareketi yapardı.
“Şey kanla çizilmiş bir şekil.”dedi ama birden o kadar telaşlanmışlardı ki hemen “bakın Emir’in kanı olup olmadığını bilmiyoruz ama laboratuar sonuçları birazdan gelir o zaman anlayacağız.”dedi.
Ama yinede tam sakinleşmemişlerdi.Sonuçta Emir’in kanı da olabilirdi.Bu korkunç olurdu.Giz kalbin de büyük bir acı hissediyordu.Tarif edilemez bir şeydi bu.Birden aklına bir şey geldi.Hemen ayağıya fırladı.Heyecanla
“Gittikleri mağaza oldukça büyük bir mağazaydı.Asansör içinin kamera kayıtları olmalı değil mi?” dedi.Burak’ta kafasıyla onaylayarak
“Evet olmalı değil mi abi?”dedi.
Emre ayağı kalktı.Olabilir miydi?Tereddütle
“Bu kadar heyecanlanmayın.Şimdi gidip kayıtları alırım ama olmayadabilir.”dedi.
Giz hemen lafa atladı
“Bizde gelelim.Burada boş boş duruyoruz.Bir yardımımız olur belki” dedi.
“Hayır hayır olmaz burada kalmalısınız ” dedi ama bir faydası yoktu çünkü çoktan hazırlanmışlardı. Sıkılarak
“Peki “dedi.Bir yandan da içinden “Bu çocuklar ne zaman benim sözümü dinleyecekler” diye geçiriyordu.

Arabayla mağazanın önüne geldiler.Bir kaç tane daha polis vardı.Arabayı durduğunda Emre arkasını döndü.
“Bakın hiçbir şeye kesinlikle dokunmayın.Hepsi çok önemli kanıt.Yanımdan ayrılmayın kesinlikle anladınız mı?”dedi şüpheyle.
Burak Giz’e baktı.Emre’nin anlayamayacağı şekilde bu ikisinin arasında özel bir ilişki vardı. Gözleri ile anlaşabiliyor gibiydiler.Burak abisine döndü
“Tamam söz” dedi ve Giz’e beraber hemen indiler.Emre’de emniyet kemerini çıkarıp peşlerinden fırladı.Asansörün etrafı çevrilmişti.Giz asansörün önünde durdu.Aynada kendisini ve o şekli görüyordu.Bir de Emre’yi.Şekil inanılmaz şekilde tanıdık geliyordu.Belki bir yerde görmüş olabilirdi. Ama nerde diye düşündü?Bu düşünceler içinde olan tek kendisi değildi.Emre’de o şekili sanki daha önce görmüş gibiydi.Giz ona döndü.Yüzünde anlam verilemez bir ifade vardı.Giz’in ona baktığını görünce hemen kendisini topladı ve başka bir görevlinin yanına gitti.Giz onu izlemeye devam etti. Ve Emre’de Giz’in onu izlediğini biliyordu.Çünkü yine başını kaşıyordu.Bunu ne zaman yapsa bir şeyleri gizlemeye çalışır ya da zor durumda kalırdı.Görevli ile görüşmesi bittikten sonra Giz ve Burak’ın yanına geldi.Hala gözlerini Giz’den kaçırıyordu.Giz ise hiç bıkmadan ona bakmayı sürdürüyordu. Emre ise elinden geldiğince bakışlarını ondan kaçırıyordu.Sonunda dayanamadı.
“Ne var Giz.Niye bana öyle bakıyorsun?”dedi.
Bir yandan da hala başını kaşıyordu.Tedirgindi.Buraksa hiçbir şeyden haberi olmadan onları izliyordu.Giz gayet sakin bir şekilde
“Daha önce o şekili görmüş gibi hissediyorum.Bir yerde gördüğüme eminim.Ve bence sende buna eminsin.Ben nerde olduğunu hatırlamıyorum ama sen hatırlıyorsun değil mi?”dedi.
Emre ise iyice terlemişti.Hala başını kaşıyordu.Gözlerini hala kaçırarak
“Hayır .Sadece bir şeyler anımsatıyor ama bilmiyorum.Tamam mı?Bilmiyorum?”dedi.Sesi biraz yüksek çıkmıştı.Sonra arkasını döndü.
“Eğer görüntüleri izlemek istiyorsanız fazla bir vaktimiz yok.Birazdan görüntülere el konulacak.”
Dedi ve yürüyerek merdivenlerden çıktı.Burak hala hiçbir şey anlamamıştı.Giz ise hiç ısrar etmedi. Ama biliyordu.İkisi de hiç konuşmadan Emre’nin peşinden gittiler.
Asansörün şu an kullanılamıyor olması büyük bir sorundu.Bu mağaza tam 8 katlıydı ve görüntülerin olduğu oda da 8.kattaydı. Şu an iki asansörde araştırılıyordu.Asansörde herhangi bir zara yoktu.Ama Emir nasıl asansörden çıkmıştı.Ve o şekil nasıl oraya gelmişti.Ve daha önemlisi o şekil neden Giz’e o kadar tanıdık geliyordu.
Merdivenlerin sonuna ulaştıklarında hepsi nefes nefeseydi. Burak en son çıkandı ve kendisini yere atıp ölü gibi uzanmıştı.Bazı olayları abartmayı ne kadar da çok sever.Bu nedenle kimse ona aldırmadı. Giz ve Emre odaya girdiler.Normal boyutta bir odaydı.Küçük küçük televizyonlardan oluşan kocaman bir ekran vardı.Hepsi ayrı ayrı bir bölgeyi gösteriyordu.Çevrede çeşitli aletler daha vardı ama Giz onların neye ait olduğu ile ilgili en ufak bilgiye sahip değildi.Oda fazla aydınlık değildi.Loş bir aydınlığa sahipti.Basık bir havası olmadığını söylemek yalan olurdu.Onlar içeri girdiklerinde tüm ekranların önünde oturan adam birden doğruldu.Anlaşılan onlar gelmeden önce bir telefon gelmişti.Adam orta yaşlıydı.Saçlarının önleri hafif kırlaşmıştı.Klasik bir erkekti.Belli bir yaştan sonra ,yavaş yavaş göbeği çıkan ,saçları kırlaşan,hayatın heyecanını kaybetmiş biri.Giz birden kendisine şaşırdı.Bir anda bu kadar şeyi nasıl düşünmüştü. Emre adamın elini sıktı.O sırada da Burak içeri girmişti. Adam kendi sandalyesine oturdu.Emre’de onun yanındaki sandalyeye.Giz ve Burak ise ayaktaydılar.Adam tok ve kalın bir sesle
“İsterseniz ilk mağazaya girişlerinden çıkışlarına kadar her görüntüye bakalım” dedi.Emre’de başı ile onayladı.İlk mağazaya giriş görüntüleriydi.Teyzesi Emir’i zorla mağazaya sokmuyordu.Her şey aynı ifadedeki gibiydi.Şimdide mağazadan çıkışları vardı.Yine teyzesinin anlattığı gibi çıktılar.Bu anda herkes görüntüye daha da yaklaşmıştı.Soluklarını kesmiş görüntüyü izliyorlardı.Tam asansöre giderken teyzesinin önünden bir şey geçiyordu .Sonra Emir asansöre biniyor ve kapı kapanıyordu.
Emre telaşla
“Biraz geri al.O önünden geçen şey ne “dedi.
Adam görüntüyü geri aldı ve durdurdu.Herkes pür dikkat görüntüyü inceliyordu.Giz adama
“Görüntüyü yaklaştırsana “dedi.Adam aslında bu emir tarzı hitaptan hoşlanmamıştı.Sonuçta kendinden küçük birinden emri almak hoş olmasa gerek.Ama bir şey demedi ve görüntüyü yaklaştırdı. Görüntü biraz bozulmuştu.Ama ne olduğunu anlamaya çalıştılar.Neydi bu?Herkes kendi kendine düşünüyordu.Ve bir şeyler bulmaya çalışıyordu.Giz sessizliği bozdu
“Tüylü bir şey gibi görünüyor bilemiyorum” dedi.Ama tüylü olsa da neydi ve bir ipucu değeri taşıyor muydu?Burak artık iyice ekrana yapışmıştı.Şimdi ise herkes düşünmeyi bırakmış onu izliyordu . Burak’ın yüzünde birden koca bir gülümseme belirdi.
“Hey bu bir kedi.Evet bu bir kedi” dedi heyecanla.Emre görüntüye tekrar baktı.Kedi?Olabilir miydi?
“Bunu nasıl anladın” dedi Emre kuşkuyla.Şüphesiz orda ki herkes bunu merak etmişti. Burak sakin bir ses tonuyla
“İzninizle” dedi ve adamın yerine geçti.Bilgisayar dendi mi gerçekten iyiydi.Sonra bir şeyler yaptı.Görüntüyü resim olarak aldı ve negatife çevirdi.Sonra da siyah beyaz .Gerçekten de kediye benziyordu.Ama bir kedi ne gibi bir ipucu olabilirdi ki?Tam bu anda Emre’nin telefonu çaldı. Arayan polis şefiydi.Telefonu kapattıktan sonra hemen ayağıya kalktı.
“Şey bu görüntülerin mağazaya girişten çıkışa ve asansör görüntülerini bir kopyasını alabilir miyim?” dedi adam olur anlamında başını salladı.Emre bundan memnun olmuştu.
“Haydi gidiyoruz çocuklar.Birde unutmadan ben buraya hiç gelmedim tamam?”dedi ve dışarı çıktılar. Beraberce aşağıya indiler.Giz2de Burak’ta ne olduğunu anlamamıştı.Arabaya bindiklerinde Emre
“Bakın çocuklar .Bu başka bir departmanın görevi ve benim soruşturma yerinde olmam biraz tuhaf kaçardı.Şimdi hemen eve gidip izleyelim tamam mı?Bakalım asansörde neler olmuş?”dedi ve arabayı çalıştırarak eve doğru yol aldı.Ama bakalım bu kadar ümitle bağlandıkları kaset onlara gerekli bilgiyi verebilecek miydi?

Ben başını okumuştum ama ilerleyemedim çünkü o zaman yeni yeni yazıyordun. Neyse artık okumaya başlarım. Ayrıca sevineceğin birşey PC ye hikayeni kaydediyorum

Kirika gerçekten bu beni sevindirdi.Beğenmene sevindim.Şu sıralar kimsenin okumadığına dair bir izlenime kapılmıştım.Çok sağol
------------------------------------------------------------------------
<<<3.Bölüm>>>
Eve varmışlardı.Emre ve Burak’ın evine gelmişlerdi.Zaten Giz ile onların evleri yan yanaydı. Emre kapıyı çaldı.Sadık uşakları Mısırlı Aladdin kapıyı açtı.Oldukça yaşlı bir adamdı.Tam 26 yıldır bu aileye hizmet ediyordu.Çok fazla konuşmayan ama her işi büyük bir titizlik ve itina ile yapan biriydi .
Kapıyı açtıktan sonra hoş geldiniz anlamında bir selam verip onlar içeri girdikten sonra kapıyı kapattı.Onları büyük salona kadar takip etti.Emre hemen televizyonun yanına gitmişti.DVD ile uğraşıyordu.Aladdin kısık bir sesle
“Bir isteğiniz var mı efendim?”dedi.
Emre ise hayır anlamında başını anlamında salladı.Aladdin bir şekilde emir olmadığına sevinmiş gibi geldi Giz’e.Ama sonra saçmaladığını düşünerek o düşünceyi aklından uzaklaştırdı.Emre ise kaseti halletmişti.Sevinç ve merakla
“Oldu hadi gelin “diye bağırdı.Giz Emre’nin bu konu ile ilgilenmesini sadece bir polis olduğu ya da komşuları olduğu için yaptığını sanmıyordu.Başka bir şey vardı ama şu an bunu düşünmek herhangi bir sonuça ulaştırmazdı onu tersini çıkmaza ve karmaşıklığa sürüklerdi.O yüzden şimdilik bu düşünceyi de aklından uzaklaştırdı ama sakin bir anda bunu tekrar dile getirecekti.
Televizyon oldukça büyüktü.Büyük bir vitrinin içindeydi ve inceydi.Görüntü kalitesi ise mükemmeldi.Karşısında büyük bir koltuk takımının üç kişilik koltuğu duruyordu.
Emre çoktan oturmuştu.Giz’de onun yanına oturdu.Emre’nin yüzünde tarif edilemez bir gülümseme vardı. Sanki bilmediği çok önemli bir sırrı örenecekmiş gibiydi.Bu ifadeyi böyle yorumlamıştı çünkü bir kere daha Emre’yi böyle görmüştü.Bu ifadeyi ne zaman Emre’nin yüzünde görse tanırdı.Şimdide o ifadeydi.Yine aynı şeydi.Neydi bu?.Emre’yi bu olaya çeken neydi.Kesinlikle işaret ile ilgili olmalıdır diye düşündü Giz.
O düşüncelere dalmışken Burak’ın sesi ile irkildi.Burak elinde üç meyve suyu ve bir çok abur cubur ile geri döndü.
“Hey içinizde acıkan yok mu?Ben kurt gibi açıktım” dedi sesine neşeli bir ton vermeye çalışarak.
Koltuğa geldi ve Emre ile Giz ‘in arasına oturdu.Her birine meyve suyunu verdi.Emre sabırsız bir şekilde
“Evet başlatıyorum hazır mısınız?”dedi.Bir taraftanda meyve suyundan bir yudum aldı.Sanki kendisinde ki heyecanı onlarda da görecekmiş gibi gözlerine baktı.Giz ile göz göze geldiğinde tekrar gözleri kaçırdı.İnanılmaz bir şeydi bu ama sanki Giz’in gözleri onu delip geçiyordu.Burak
“Başlat abi.Bakalım küçük bir çocuğu kaçıran PİSLİK kim?”dedi öfkeli bir sesle.
Emre’de Giz’den bir şey beklemeden başlattı.
Görüntü mağazaya girişleri ile başlıyordu.Biraz ileri aldı.Tam asansöre binmeye gittikleri andı. Emir asansöre biniyor ama Giz’in teyzesi binemiyordu ve kapı kapanıyordu.Tüm görüntüler bittikten sonra asansörün içindeki kameranın görüş alanında görüntü en baştan başlıyordu.Emir asansöre biniyor belli ki annesini bekliyor ama birden kapı kapanıyor.Emir asansörde tek , yüzünden korktuğu anlaşılıyor.Sonra bir ses duyuluyor ve Emir yukarı bakarak çığlık atıyor.Birden görüntü bitiyor.Ekranda bir şey gözükmüyor ama DVD hala işliyor.Sonra görüntü tekrar geliyor ve içinde Emir yok ve işarette çizilmiş.
Herkes şok içinde birbirine baktı.Neydi bu?Emre bir an durduktan sonra görüntüyü geriye sardı izledi ama yine aynıydı.Yine geriye sardı,yine ve yine.Kimse konuşmuyordu.Emre tekrar tekrar görüntüyü geriye sarıyordu.Giz hala düşünüyordu.Neydi bu?DVD o an bile kameranın işlediğini gösterirken nasıl olurdu?Kamerada bir bozukluk mu olmuştu?Ama tam da o anlara denk gelen bir bozukluk muydu bu?Tesadüf mü?Hayır olamazdı diye düşündü Giz.Bu kadar tesadüf olmazdı.Birde Emir neden çığlık atmıştı?Yüzünden çok korktuğu belli oluyordu.Neden çok korkmuştu?Ne onu korkutmuştu?Bu kadar korkunç neydi?
Giz bu sorular ile meşgulken birden kendine geldi.Emre artık televizyonla uğraşmayı bırakmış salonu turluyordu.Burak ise DVD yi çıkarmış televizyonu açmıştı.Kanallar arasında zaplıyordu.Birden Giz’in dikkatini bir şey çekti.O şekildi bu.Hemen ayağı fırladı
“Burak geri gel.Deminki kanalı aç” diye bağırdı.
Burak şaşırmıştı.Birden afalladı.Kumandanın tuşlarını değiştirmeyi bırak adını bile unutmuş olabilirdi. Şaşkındı.Giz hızla elindeki kumandayı aldı.Deminki kanalı aramaya başladı.Birden buldu. Yabancı bir haber kanalıydı.Canlı yayında bir yeri çekiyorlardı.Yaşlı bir profesör ve yanında bir genç, oldukça güzel bir bayan vardı.Muhabir heyecanla bir şeyler soruyor adamda sükunetle yanıtlıyordu. Emre’de şimdi televizyona iyice yaklaşmıştı.Kameralar adama soruları sorduktan sonra arkadaki taş girişe doğru yaklaştı.Geniş ve oldukça büyüktü.Harika bir mimariydi.Görünüşü ,taşların ustaca kesimi … Ve birden onu gördü.O şekli.Ordaydı.En ortada kocaman ve gümüştü.Güneş vurdukça parlıyordu. Işık huzmeleri üzerinde dans ederken gerçektende büyüleyici görünüyordu ama kanla çizilmiş şekli bu kadar büyüleyici değildi.Burak hala şaşkındı.Emre ise şekli tanımış ve konuşmaları dinliyordu.Giz ise sadece şekle yoğunlaşmıştı.Hipnoz gibi bir şeydi bu.Işıkların üzerinde ki dansı.Göz alıcı.Birden
“Yıkım Uygarlığı” dedi.Kendisi de ne dediğini bilmiyordu.Sadece birden ağzından çıkmıştı. Şimdi Emre’de Burak’ta ona bakıyordu.Giz kendisini tuhaf hissetti.İnsanlar ona deli gibi bakıyordu sanki.
Ve bir süre bu bakmalar sessizce sürdü.Sonra televizyonda ki muhabir İngilizce olarak “Yıkım Uygarlığı” diye bağırdı.Emre birden Giz’e döndü. “Yıkım uygarlığı dedi adam da” dedi.Şimdi olaylar iyice karışmıştı.Adam heyecanla İngilizce olarak bir şeyler anlatıyor Emre onları dinlerken Burak’sa tereddüt içinde Giz’e bakıyordu.Sonra haber bitti ve Emre ayağı kalktı.Burak gözlerini şimdi Emre’ye çevirmişti.Bu Giz’i biraz olsun rahatlatmıştı.Emre önce Giz’e baktı sonra ise mutfağa doğru gitti.Bir bardak su içiyordu anlaşılan.Giz’in arkası dönük olmasına rağmen Giz hala bakışlarının sırtında gezindiğini biliyordu.Emre meraklı bir ses tonu ile
“Yeni bir arkeolojik keşif yapılmış.Yeni bir uygarlık bulduklarını düşünüyorlar.Ve canlı yayında ki yazıt okuyan adama bakılırsa bu uygarlığın adı Yıkım uygarlığıymış.”dedi ve durdu hala bakışları Giz’in üstündeydi “Adını nasıl bildin Giz?”dedi.İşte Giz’in beklediği soru gelmişti.Ama ne diyecekti? O bile nasıl bildiğini bilmezken.Hem o an hissettiği şey,insanlarda kavga ederken hissettiği şeyle aynıydı. İçince sanki başka bir şey vardı hırçın,zeki ve gizemli.O şey konuşmuştu.Giz değil o şeydi. Şimdi kendisine bakan bu iki kişiye bunu anlatmalı mıydı?Ne düşüneceklerdi hakkında? Belki de deli diyeceklerdi ona .Başka ne diyebilirlerdi ki?O bile bazen kendisini deli miyim acaba gibi sorularda savaşırken bulurken?
Gözlerini onlardan kaçırıyordu.Derin derin nefes alıyordu.Tereddüt içinde ağzı açıldı.
“Bilmiyorum” dedi.
Bilmiyorum mu?Daha iyi bir yalan bulamamış mıydı?Bir taraftan kendisine kızıyor bir taraftan da ne tepki vereceklerine bakıyordu.Burak sadece başını çevirdi.Giz’in bazen böyle şeyler dediğini duymuştu.Yani bilmediği halde bazen Giz’in elinde olmasa da birileri ile kavga yaptığını.Ama daha önce hiç. Konuşmalarını da kendisi söylemediğini söylememişti .Yine de soru sormadı .Emre ise hala düşünüyordu.Ama oda bir şey demedi.Sadece boğazını temizledi.
“Ben karakola gidiyorum.Sanırım bu bir ipucu.Amirime söyleyeceğim.Görüşürüz” dedi ve salonu telaşla terk etti.Sonra da tamamen gittiğine dair kapı sesi geldi.Giz rahatladı.Sonuçta Burak bu kadar olmasa da tuhaflıklarına biraz alışkındı.Ama Emre onu deli zannedebilirdi.Hatta zannetmişti.Giz ayağıya kalktı.Sesi ürkek ve ağlamaklıydı.
“Ben ben gidiyorum.Eve” dedi ve hemen gitti.Burak ise hiç bir şey demedi
Evin kapısına geldi.Ama içeri girmedi.Düşünmeye ihtiyacı vardı.Her zaman gittiği yere havuzun oraya gitti.Oturdu ve ayaklarını suya daldırdı.Hava son sıcak günlerini yaşıyordu.Yavaş yavaş sonbahar geliyordu.Yapraklar solmaya başlamıştı.Şehre hüzün çöker gibiydi.Tıpkı Giz’in gözlerine düştüğü gibi.
Gerçekten deli miydi?Şu ana kadar yaptığı tüm kavgalarda bunu ileri sürmüştü ve bunun sadece bir his olduğunu düşünmüştü.Ama şimdi.Kendi bile bilmediği şeyleri söylemişti.Nasıl bilmişti? Bu sorularının cevabını ne zaman bulacağını bilmiyordu ama bulacaktı.Bulmalıydı.Buna MECBURDU.

kedi kanııııı kedi der demez o geldi aklıma XD yıkım uygarlığı ooo çok klasss devamını bekleriz jojom

Harika devamını bekliyorum cnm