"Bu adamın mangalarında bir şey var. İlk sayfadan itibaren insanın gözünün içine bakan bir şey. Nijigahara Holograph'ta "Ha-ha! Just ignore them! Ignore them!"deki o çarpık gülüş, "In which case, what an empty world we live in."deki batan güneşin sıcaklığı, Umibe no Onnanoko'da "Sex with love is an illusion." sahnesindeki tene değen klozetin soğukluğu ve akabinde kızın "Be quiet!" konuşma baloncuğunda verdiği nefes ya da Punpun'un ellerinin siyahlığı ama çok güzelliği mesela. Aldırış etmemeye çalışıp okumaya devam ediyorsun ama huzursuzluk diz boyu. Sonra, bir sayfanın ufacık bir yerinde, belki bir konuşma balonunun içinde ya da Asano'nun kullanmayı pek sevdiği o siyaha doymuş fonun üzerinde suratına çarpıveriyor. ZBAM!!!
Şimdi bekle öyle,
suratına yerleşmiş çarpık gülüşünle.

Bilmiyorum, belki tüm bunlar sadece bana bir şeyler ifade ediyordur ama ense kökümden tutup sarsıyor beni bu adamın yazıp çizdikleri. Beni içine çektiği karadelikte mutsuzluktan o denli sarhoş oluyorum ki, bıraksalar orada öleceğim."

Yazmıştım bir ara blogumda Asano İnio için. Şimdi bakınca az bile geliyor söylediklerim. Her mangasında karakter tahlilleri, ele aldığı olaylar ve bunları işleyiş biçimleri ile beni istisnasız etkilemeyi başarmış biri Asano Inio. Geçtiğimiz aylarda -maalesef- sona eren Oyasumi Punpun'da da bu kural bozulmuyor pek tabii.

Ana hikaye şöyle:
Punpun, -pek öyle görünmese de- Japonya'da büyüyen sıradan bi' çocuktur. Bir tartışma üzerine babası hapishaneyi, annesi de hastaneyi boyladığında Punpun çocukluğunun bitiş dönemine yaklaşmıştır. Bütün bu olaylardan sonra dayısı ona bakmaya başlıyor ve Punpun hayatının bu yetişkinliğe geçiş döneminde bir dizi olayla yüzleşmek zorunda kalıyor.

13 volume, 147 chapter. Dram, yaşamdan kesitler, psikolojik ve seinen türlerinde.

OYASUMI!-

EDIT:
Çok önemli bi' şeyi eklemeyi unuttuğumu ancak farkedebildim: Şimdiye kadar yaratılmış en iyi Tanrı'yı bünyesinde barındırır.