Astronot babasını bir uzay seferinde kaybeden Daichi Manatsu, Tanegashima adası üzerinde dairesel bir aurora fenomenine tanık olur ve bunun üzerine çocukluğunun son mutlu anılarını yaşadığı Tanegashima'ya döner. Zira babasının ölümünden bir süre önce aynı aura'nın bir benzerini burada görmüştür.

Burada karşılaştığı, babasının ölmeden önce Daichi'yi emanet ettiği arkadaşı Tsutomu Nishikubo ona, babasının "gerçek bir Kaptan" olduğunu söyler.

Babasının ölümünden 3 ay önce buradaki terkedilmiş bir uzay üssünün önünden geçerken tel örgülerin ardındaki Teppei adlı esrarengiz bir çocukla tanışıp arkadaş olan Daichi onunla birlikte üssün aşağı katlarına indiğinde şimdilerde neredeyse unuttuğu bir fenomeni gerçekleştirmiştir. Şimdi ise bu anı ona çok uzak bir zamandan kalma bir düş kadar uzak görünmektedir.

Üsse geri döndüğünde önce kilidin elinde almasıyla sonra da konuşamayan ama karşındakine telepatik mesajlar gönderebilen bir kızla karşılaştığında şaşırır. Kız ona dünyaya doğru ilerlemekte olan bir saldırganı gösterdiğinde Daichi'nin kafasında sadece tek bir amaç kalmıştır: Dünyayı ne pahasına olsun korumak.

Bunu aklından geçirir geçirmez onu karşısında bulan bir bilimadamı şaşırmış gözlerle Daichi'ye ve elindeki Earth Engine aktivasyon anahtarına bakar ve "onun bir Kaptan mı olduğunu" sorar. Daichi Kaptan olup olmadığını bilmese de Dünya'yı korumak istediğini söyler.

Dakikalar sonra Daichi bir roketle uzaya fırlatılır ve ardından Üranus'den gelen Kill-t-gang saldırılarının ilk dalgası ile karşılaşır. O şimdi bir "Kaptan" olmanın anlamını öğrenecek ve insanlığın ilk temastan sağ kurtulmasını amaçlayan bir insiyatifin tek silahı olan Earth Engine Impacter'in kullanıcısı olarak Dünya'nın koruyucusu olmanın sorumluluğunu üstlenmek zorunda kalacaktır. (tanıtım bana aittir)

BONES bugüne dek sayısız yapıma imza attı. Belki bunların tamamı bir klasik değildi elbette ama bunların tümü başka hiçbir stüdyonun taşımadığı harika bir aura'ya sahipti. Full Metal Alchemist, Wolf's Rain, Eureka 7, Tokyo Magnitude 8.0, Soul Eater, Space Dandy, RahXephon, Mars Daybreak, Jyu Oh Sei, Xam'd, belki benim için aynı değerde olmasa da Ouran High School Host Club ve Star Driver başta olmak üzere ellerinden çıkan her yapımla tarzlarını hissettirdiler. Özellikle bunlardan bazıları BONES'un tarz olarak farklılığından öte ayriyeten onların hikaye anlatıcılığı yönündeki başarısını da öne seren örneklerdendi.

Captain Earth'ı ilk duyduğumda acaba yeni bir RahXephon mu geliyor diye düşünmedim değil. Zira 2000'lerin ilk örneklerinden biri olan bu yapım hikaye anlatıcılığı konusunda çok başarılıydı ve ilham kaynağını yer yer aşan, klişe gibi görünebilecek bir konuyu ilmik ilmik işleyerek bir kitap tadında ilerleyip sonuca varan, sadece tek başına Mecha türüne sığdırılamayacak bir eser konumundaydı. Sonraki dönemde BONES'u konvansiyonel anlamda bir Mecha serisiyle görmedik. Son gördüğümüz Star Driver bile bir Mecha serisi olmanın çok dışında bir işti. Hal böyleyken Captain Earth'ın ağır başlangıcı pek de şaşırtmadı. Yan karakterlerden ziyade Daichi'nin çocukluk anılarına ve dünyanın en büyük sırrına ilk tanık olan kişi olması anlatılırken serinin uzun soluklu, ayrıntıları zamana yayan bir anlatım üstleneceğin işaretleri anılanabiliyor.

Müzikler senfonik ağırlıklı ve yer yer Macross Plus gibi Yoko Kanno işlerini anımsatan, hatırlanabilir tınılarla yüklü bir nitelikte. Seiyuu kadrosu ise birinci sınıf, Kenichi Suzumura, eşi Maaya Sakamoto, Rikiya Koyama, Hiroshi Kamiya gibi ağır topların eşlik ettiği kadroda Miyu Iruno altta kalmayan bir performans sergiliyor.

Mecha dizaynı biraz Dangaioh, biraz da Gunbuster gibi. Ne super ne de real, arada bir yerlerde gibi. Sadece bunlardan farklı olarak duruma göre farklı pack'lerle donatılası var gibi. Dizayn olarak artık insanı şaşırtan güzellikte Mecha'lar görmüyorsak da bunu güneşin altında yeni birşey kalmamasına bağlamak lazım herhalde. Yine de Mecha modellemesindeki akıcılık dizaynın tamamen orijinal olmamasının önüne geçmeyi başarıyor.

Animasyonlar gerçekten birinci sınıf! Captain Earth şimdiye dek görüp görebileceğiniz en iyi gattai animasyonlarından sahilden yansıyan deniz ışıklarına dek sayısız şey için çok sağlam animasyonlara sahip. Aksiyon sahneleri kolaya kaçıılıp 3D ile canlandırılmaktansa zor yol seçilip 2D ile yansıtılmış. Uzay istasyonu gibi CG'i zorunlu kılan sahneler bile adeta bir OVA kalitesinde. Captain Earth eğer bu çıtayı çabuk düşürmezse yılın en iyi animasyonlarında kesinlikle adından söz ettirir.

Yazacak çok şey bulamasam da sezonun en iyi Mecha'sı olmakta başa güreşeceğine kesin gözüyle bakıyorum. Aksiyonsuz ilk bölüme karşın Captain Earth'ın üzerinde emek harcanmış bir iş olduğu belli. Bu kaliteyi senaryo gelişiminde de göstermesini umuyor, yapımda emeği geçen herkesi kutlamak istiyorum.