Bu arada internette gezinirken farkettim Hollywood Cowboy Bebop u sinemaya uyarlayacakmış.Doğru mudur acep? Keanu Reeves,Vin Diesel,Megan Fox gibi oyuncuların filmde yer alacağını duydum. =)

elric_of_ashes o tarihte yazmış ki;


Yeraltında bir mekan..bir bar belki… Yeraltında dediğim, hani şu gece ve gündüz karanlık olan, bodrum katında ya da bodrum katı olmasa bile merdivenlerle “indiğimiz” yerlerden biri.. Havada daima bir sigara kokusu ve tavandan kafanıza doğru inen bir duman bulutu: Sigara dumanı, alkol kokusu, birbirine girmiş kadın-erkek parfümleri, belki daha başka baygın kokular..Etraf gayet karanlık, kimse birbirinin yüzünü doğru düzgün seçemiyor, kimsenin karşısındakinin yüzünü görme isteği de yok zaten… Küllükler dolu, kadehler, bardaklar bir dolup bir boşalıyor, tepemizdeki duman bulutuna mırıl mırıl konuşmalar yükseliyor: Havadan sudan değil, neden bilmem ama “entelektüel” cinsten konular hep; herkes ya şair ya ressam ya müzisyen, hiçbir şey değilse de âşık! Bir edebiyattır, bir şiirdir gidiyor, kulağıma tek tük mısralar çalınıyor, tabii eğer dikkatimi sevgili Gren’in tatlı tatlı söylettiği saksafondan ayırabilirsem..Evet, Gren burada da çalıyor, gecenin geç saatlerine kadar, yarı yarıya aydınlatılmış sahnede esmer bir Howl gibi her zamankinden feminen ve gizemli, gözleri her zamankinden hülyalı bakıyor yummadığı zamanlar. Ama yumuyor hep gözlerini saksafonuna üflerken (Ney üflenir de ya saksafon? ) Sanki kendi çaldığı notalar, bedenini sadece kendisinin görebildiği, kendisine ait bir gökkubbede adım adım yükseltir gibi. Kendi gökkubbesinin ölümsüz maviliklerini seyredebilmek için biz ölümlüleri görmezden gelir gibi…
Gren burada saksafonunu çalarken her zamanki gibi yakışıklı, asla olamayacağı kadar erkek.
Ve ben barda oturuyorum, şu yüksek, oturulması güç taburelerden birinin üstüne zar zor tünemiş halde..Sağımda Spike var solumda Faye. Karşımda bardakları kurulayan bir barmen (Barmenler neden hep bardakları kurularlar sahi? ) Önümde çoktan boşalmış bir viski bardağı..Dibindeki buzlara gözlerimi dikmişim. Spike iki dirseğini de bara dayamış, sigara içiyor, küllüğü dolu, bardağı boş. Gözleri yine iki ayrı renk, gözleri yine iki ayrı yerde: Biri geçmişe biri geleceğe bakıyor, biri geçmişe ağlıyor diğeri geleceğini görmeye çalışıyor. Ama mekan, bırak geleceği, yanında beni bile göremeyeceği kadar karanlık.
Faye bacak bacak üstüne atmış, her zamankinden şuh her zamankinden güzel ve her zamankinden hüzünlü. Bir elinde bardağı, bir elinde sigarası. Ve hiçbir kadın, yaşamış, yaşayan ve yaşayacak hiçbir kadın sigarayı ondan daha güzel içemez. Hiçbir kadın bir sevdayı ondan daha gizli, ondan daha güzel çekemez. Ve hiçbir kadın bir tabancayla ondan daha güzel ateş edemez. Faye, bu gece kendisi namlunun ucunda bir kurşun, tetiği çekecek talihsizi bekliyor.
Bana öyle geliyor ki bu gece tetiği –namlusu kendi başına dayalı olduğu halde-Spike çekecek, Faye gidip ona saplanacak, beni öldürecek.
Bu gece ikimizin bardağı boş ve birimizinki bitmek üzereyken, ikisinin küllükleri dolu ve ben sadece bir pasif içiciyken, Ed ve Ein şimdi nasıl da geminin kimbilir hangi gizli köşesinde sarmaş dolaş uyumaktadır ve böyle karanlık, basık mekanları sevmeyen Jet nasıl da bonzai’leriyle tatlı tatlı konuşmaktadır diye üçümüz de aynı anda düşünüyoruz ve üçümüz de aynı anda başka şeyler de düşünüyoruz: Julia’yı, sevip de sevilmemeyi, kumarda kazanıp da aşkta kaybetmeyi, aşkta da savaşta da her şeyin mübah olduğunu, sonra gene Julia’yı, sonra anne-babalarımızı, ekranda elinde ponponlarla on yıl sonraki kendisine tezahürat yapan küçük kızı, bebop’a dönünce yiyecek bir şey bulup bulamayacağımızı ve sonra yine Julia’yı… Ve Gren tatlı tatlı çalmaya devam ediyor, piyanist ona korka korka eşlik ediyor, sigaraların biri yanıp biri sönüyor, bir bedbaht yalpalaya yalpalaya arkamdan geçip çıkışa yöneliyor ve ben kendimi şimdi geçen o bedbahtın Necip Fazıl olduğunu, az sonra ıssız sokaklardan geçerken Kaldırımlar şiirinin ona ilham olacağını hayal ederken buluyorum, hayır biliyorum! O da Paris’te bu şiiri yazmadan önce böyle bir yerde demlendi ve böyle bir yerden, leş gibi sigara ve şiir kokan bu yerden kendisini sokaklara attığında o şiirleri yazdı. O bilmiyordu ki aynı barda Faye ile Spike vardı ve tam ortalarında da ben.
Bu gece hiç kimse sarhoş değil ve herkes sarhoş, bu gece hiç kimse şair değil ve herkes şair, bu gece Faye ile Spike her zamankinden daha fazla birbirlerine aşık ve her zamankinden daha fazla birbirlerinden nefret ediyorlar ve bu gece ben her gece olduğunda daha çok sigaraya başlamak istiyorum ama başlayamıyorum, Allahım! Başlayamıyorum…
İşte her bölüm ben bu mekana takıldım, sanki ekrandan izlemedim de Faye’in sigarasının dumanından, Spike’ın gözlerinden okudum maceralarını. O sigara kokusu hep burnumda ve Gren’in notaları kulağımda…