günümüzün hip hop müziği ve kültürü ile, edo dönemi japonya'sını birbirine karıştırırsak ne olur? el-cevap: samurai champloo..

kurallara bağlı, ancak prensiplerinden de vazgeçmeyen, tipik ve usta bir samurai olarak dövüşen yakışıklı ve zeki jin; kendi kafasına göre takılan ve kafadan da kontak olan, breakdancevari bir dövüş tekniğine sahip olan, korkudan nasibini almamış, kadın avcısı -şu zamana kadar avladığını göremedim gerçi ama - esmer-kara kuru ancak çekici samuraiımız -ki bin şahit ister samurai demeye- mugen; tipik bir shoujo anime kızı gibi görünen, ancak bundan çok daha fazlası olan, şirine ve ötesi, sakar, cazgır, yanında güya koruma diye dolaşan jin ve mugen'e göre çok daha zeki olan garson kızımız fuu, bir yandan ay çiçeği kokulu samuraiya ulaşmaya çalışırlarken, bir yandan da genelevlerin, azılı hırsızların ve katillerin, onlardan da azılı devlet görevlilerinin, tuhaf yaratıkların, human beatboxçı elemanların, kadın satıcılarının, el yapımı porno dergisi dükkanlarının, bol piercingli samuraiların, edo dönemine ait sanatın, eşcinsel sanatçıların arasından geçerler.. çoğunlukla açtırlar, aslında hep açtırlar, ve pek çok bölüm açlıktan yakınmaları ile başlar.. her ne kadar eğlencekli gibi görünse de, geçmişlerinin acılığı ilerleyen bölümlerde kendini gösterir.. dövüş sahnelerinin hareketliliği, çizimlerin orijinalliği ve muhteşem müziklerini de saymam gerek..

velhasıl-ı kelam, izlenmesi gereken bir animedir. ister dövüş sanatlarına ilgi duyun, ister eğlenceli tiplerle dolu izlenecek bir şey arıyor olun. nihayetinde bu bir yol hikayesidir, ve kendi adıma, izlediğim en iyi yol hikayelerinden biridir.