@QuincyArcherHatesO
+1

Diyecek bişi bırakmamışsın, bitirdiğimde hiç bişi yazacak halde değildim ben, insan sahip olduklarının değerini anlıyor bunun finalinde.

İşte o noktada haklısın K4oS. Ve Quincy, seni anlayabiliyorum aslında çünkü az da o duyguyu bilirim çünkü ben hayatım boyunca (kardeşim olmadığı ve tek olduğum için) pek çok kez hem bir yalnızlık hem de bir nevi kardeş özlemi çektim. Çok haklısın.

Şöyle bir şey var. Ben bu animeyi izlememiş olsaydım (özellikle sonu çok etkileyici bitti) belki de kendimi hiç affetmezdim. Babam açısından düşünüyorum da bunu nasıl karşılamam gerektiğini bir nevi bu anime bana çok defa teselli oldu.

Babam yok iken insanlar bana çullandı ama kimse benim neden ağlamak istemediğimi anlayamadı. Ancak bunu babamdan sonra izleyince aslında bu animenin bana pek çok şeyi görmem gerektiğini öğretti.

NOT: Her dakikası da ağlanacak gibi değildi son iki bölüm hariç

DipNOT: 7.Bölümden sonra hop kalktım hop oturdum gerçi ama ben Yuuki'nin... tamam iyi güzel dedim ve Mari'de bir gariplik olduğunu sezmiştim ki tahminlerim doğru çıktı açıkçası...

şu sıralar izlemeye niyetlendigim anime hele bu yorumları gördükten sonra

Şimdiden geçmiş olsun, White. Güçlü olmaya çalış.

2-3 aydir duruyordu izlememistim dun quincy nin mesajini gordukten sonra actim ama diwxpanetten indirdigim altyazi bozuk. kicimi yirttim izlicem diye ama bir saatte anca ilk bolumu duzeltip izleyebildim nasil yaptigimida bilmiyorum anlayan warmi altyazidan

agita ö.m link atıyorum

tesekkur ederim wb

Sadece kardeş sevgisini değil günlük yaşantımızın koşturması içinde atladığımız, görmezden geldiğimiz aslında bizim için ne kadar değerli olan şeyleri hatırlamamızı sağlıyor. Burda da tipik bir ergenin, kardeşinin sorumluluğunu akabinde acısını yüklenerek olgunlaşmasının hikayesini anlatıyor.

Sarsıcı ve sinir bozucuydu. Hele 7. bölümden sonra Yuuki'ye ne olacak diye diken üzerinde izledim animeyi. Aynı dikeni Hina-chan da hissettirdi. O okul bahçesindeki yaşlı çifttede oturdum ağladım. Küçük kardeşi olanlar izlemesin derim kardeşi olmayan beni bile bir süre balkonda hava aldırtmaya zorladı. Maalesef ki bu sırada annemede yakalandım çizgi filme mi ağlıyorsun diye kıs kıs gülüyor.

Vanilli, dediklerine katılıyorum ve gerçekten olağanüstü bir anime idi benim için. Hele ki son bölümde...



Neyse ama buna benzer bir anime daha vardı ve adı Kız Kardeşim Momoko idi. Bu anime de aynı iki kardeşin arasındaki duygusal bağı anlatıyordu. Aşağıdaki spoiler Momoko adlı anime filmindendir.



Ama işte altyazısı ne ingilizce ne de türkçe maalesef sadece JP dublajlı...

Tokyo Depremini sevmemin sebebi ise Mirai ile Yuuki'nin arasında neler geçerse geçsin asla kaybolmayan sevgileri olmuştu ve en son da Mirai'nin Yuuki için söyledikleri hakikaten yürekleri acıtıyor diyebilirim ve bu da elbet imzamda var o başka...