Her kim ki olursa anime dünyasına mazhar
Dünyayı bırakır, veremez hiçbir eser
Gün gelir kuinşi'yi de hafakanlar basar
Benim sadık yârim çakma sarışındır

Kuyruklu Perilere

Etti olaylar kızımızın gelmesiyle cereyan
Hepsinin bir yarası vardı geçmişten, kanayan
Ejderin oğlu, buz çocuk, tatlı kedi der iken
Hoş animedir aslında, kendine bağlayan

Kızıl bir hanımdır ki ateş püskürür
İki kelimeyle binbir türlü zırha bürünür
Susar kalır, korkudan cevap veremezsiniz
O ki, onu sinirlendireni öyle süründürür

Gönlünü kaptırmış saf, su kadar berrak bir kız
Aşık olduğunu Gray'le konuşmasından anlarız
Üzmeyin, üzülmesin bu prensesimiz hadi
GruVia da olmasa şu dünyada, biz n'aparız?

Demire takmış kafayı ki bir diğer ejderoğlu
Kalbinin içi de savaşma arzusuyla dolu
İçten içe o da sever harflerin kızını
Tehlikeyi sezdi mi yanında alır soluğu

Sakin sakin bardak yıkar, sanırsın ki masumdur
Aslında o da acılar çekmiş kibar bir hanımdır
Hiç beklemezken şeytan oluverirse bir de,
Loncadaki her bülbül boğazında bir dutla yutkunur

Çapkın geçinen bir de bey vardır başta
Sonra anlarız ki farklı bir amaçla bu dünyada
Asıl kızımız da fark edince bu olayı
Yer alır bu bey de kızımızın anahtarlığında

Sonra yıldırımlar çakar, başlar korkulu rüya
Efendi'nin torunu da gelir loncaya
Belli eder ki o da bir ejderoğlu, yanında adamlarıyla
Birlikte sürüklenirler dipsiz bir kuyuya

Hepsi de evrilir zamanla, tek tek
Bilirler ki büyük görevlerin de zamanı gelecek
Perinin kuyruğu mu masalı mı bilinmez ama,
Bu lonca dostum, gerçekten bir harika!

-Katsu

Evet dostlar şiir fairy tail ile alakalıdır. Dörtlüklerde sırasıyla Lucy, Erza, Juvia, Gajeel, Mirajane, Loki ve Laxus anlatılmaktadır. Birtakım spoilerlar içeriyor olabilir, kazara okuyan arkadaşlardan özür diliyorum.

Katsu beni affet :_:

Ben öyle unvan istemem. Hiç oy almasam dahi adil bir yarışma isterim. Manyağım çünkü ben.

Düşünmen yeter Sanji-kun, almış kadar oldum

BİR DİLEK

Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde bir dilekten bir tanrı var olmuş
Bu dileğin insanlığa zararı pek çokmuş
Dileğin gittiği yol; yakım yıkım, savaş, felaket yoluymuş

Sen! demişler ona
Sen felaketsin!
Ta kendisisin!
Sen almaktan başka ne bilirsin!

Dileği yerine getirirmiş tanrı getirmesine de
O bebek yüzünde bilmeden oluşan gülümseme var ya
O dileğin tam tezatında bunu görmüş diğer insanlarda
Bir kiraz ağacıyla
O güzelliği görerek, bilerek sormuş
Peki hangisi felaket?
Isırgan buz mavisi gözleri mi?
Gece saçları mı?
Kana bulanmış küçük bedeni mi?
Ona bunla yaşamayı öğreten insanoğlu mu?
Bir insanoğlunun felaketi olan insanoğlu onunla aynı cennetten mi çıktı?
Bu dilek de mi öyle?

Sarsılmış, şaşırmış, bir an küsüvermiş var oluşuna
Kim hatırlar böyle bir tanrıyı?
Doğduğu dilek oluvermiş onun laneti
Ta ki sevgiyi görene kadar
O kızın gözlerine bakana kadar
Bir çocuğun saf kalbine dokunana kadar
Bir insan tarafından kurtarılana kadar
Başka bir dünyanın mümkünlüğünü anlayana kadar