Uzun süredir bekleyenlere bir iyi bir kötü haberim var.
Önce iyi haber; Birtakım kişisel-okul ve iş üçgenindeki sorunlar nedeniyle yazamıyordum ama şu an itibariyle yazmaya başlamış bulunmaktayım...
Kötü haber; sel bizi teğet geçemedi. Ekran kartım ve anakartım yandı bu yüzden bir müddet planlı bir güncelleme olamayacak üzgünüm elimden geleni yapıyorum...

Evet Prologue bölüm iki...
Trevor'ın hikayesi...

Geçen günlerden birinde buraya kaftanlı bir adam getirdiler; kim olduğunu inatla söylemiyordu... Üstüne gitmekten bir sonuç çıkmayınca birkaç gün zindanda bekletmek zorunda kaldık. Neyse ki beklediğimizden erken konuştu da rahatlama geldi bize de...
Kendini gezgin diye tanıtan bu adam daha sonradan çok iyi bir arkadaşım oldu. Ancak bir gerçek var ki bu kasaba normal değil...
Ben Trevor, "Cassadia" soyunun son temsilcisi... Vampirlerle savaşmışız yıllarca ama çok şükür halen devam etmekte soyumuz.
Neyse ben daha fazla bölmeden hikayeme geçeyim: Bir çölden geçmeye çalışırken onu görmemizle başladı bu 7 günlük süreç...

Uzuuuunca süredir bekleyen arkadaşlardan özür dileyerekten ilk bölümden başlıyorum. Haydin hayırlısı...

14 yaşlarımdaydım o zamanlar... Babam "Trevor haydi ama oğlum, kız kardeşinle ilgilenmen gerekiyor." dediği anda o an içinde ne yapıyorsam anında bırakır ve direk olarak kız kardeşimin odasına yönelirdim.

Kozu henüz 3 yaşında ailemize evlatlık olarak gelmiş, o zamandan beri de abisi olarak gördüğü beni bayağı bir sevmişti. Öyle tatlı gülümesemesi vardı ki; hiçbir mevsimde solmayan bir çiçeğin yaprakları gibiydi. Ve solmaması için de elimden geleni yapıyordum.

O zamanlar 7 yaşındaydı dün gibi aklımdadır hâlâ. Elimden tutup; "Trevor, niye köyün daha da derinlerinde yaşamıyoruz?" şeklinde bir soru sorduğunda vereceğim cevap şu olurdu "Kozu, paramız yok."

Aslında paramız vardı, Gezgin adlı babamın çok yakın bir dostu dünyayı dolaşıp herkese masallar, anılar ve bunlara benzer şeyler anlatarak para kazanırdı. Ün yapmıştı kendine. Ancak henüz genç görünüyordu. Saçlarına bir tel bile ak düşmemiş; yalnızca bıyıkları grileşmiş biriydi. Kazandığı parayı hep ve aksatmadan demirci olan babama getirir; bir miktarını kesede ona bıraktıktan sonra diğer bir miktar parayla da ona demirden sopalar, hatta daha da ileri giderek Uzak Doğu'dayken gördüğü katanalardan yaptırırdı. Tamamlanınca anında gelir ve teşekkürlerini ilettikten sonra sopasını ya da katanasını alır, babamla biraz konuştuktan sonra yeni maceralara atılırdı.

Kız kardeşim Kozu ve ben de köyün sakinleri gibi Gezgin'in macerasından dönmesini bekler ve hikayelerini zevkle dinlerdik.

Bir gün Gezgin'i o kadar telaşlı gördüm ki başına bir şey geldiğini sandım ama Kozu'yla birlikte gizlice-biraz utanarak da olsa-babamla konuşmalarını dinledik. Var olmayan bir türden ve hatta onların efendilerinden bahsediyorlardı: Ejderhalar ve her ülkenin Kralları olarak anılan Eurasieler.

Kozu'yla kütüphane'ye koştuktan sonra-söylemeyi unuttum ama aşağı yukarı aramızda 5 yaş vardı; bu durumda ben 16 o da 11 oluyor yani-Euresiler hakkında ne varsa aramaya koyulduk ama ne yazık ki ya kasten ya da bilmeyerek kütüphanenin o bölümü yok olmuştu. Uzun uğraşlar sonucu bulduğumuz "Ejderhalar: Yanıcı mı Yakıcı mı?" kitabının içinde az da olsa şöyle bir paragrafa rastladık:

"...Ejderhalar orta çağdan günümüze kadar gelmiş; soyları tükenmeye yüz tutmuştur. M.Ö. 3000 yıllarında yaşadıkları sanılan Dinozorların bir gelişmiş türü veya nesli olarak adlandırabileceğimiz bu hayvanlar genelde Cassadia aileleri tarafından güvenli yerlerde saklanmıştır ancak ne yazık ki Euresieler Cassadia ailesinin Ejderha dostu olarak bilinen son üyesi Marcus "Ejder-Sever" i kullanarak 300'den fazla Ejderhayı öldürerek büyük bir katliam gerçekleştirmişlerdir. Euresieler Ejderha düşmanı olarak bilinen bir gruptan çok, güçlerini bir araya getirmiş Krallardır."

Kozu hemencecik sormuştu, "Euresieler kötü mü Trevor?". Verdiğim cevap beni bile etkilemişti; "Cassadia olarak ailemiz yüzyıllar boyunca Ejderhaları koruyarak güvenini kazanmış, Kozu. Ancak ne yazık ki birileri buna dayanamamış..."

Hikayem işte tam da burada başladı. Yaşım 16 henüz cesur ve kız kardeşim Kozu'ya çok bağlıyken. Daha sonra bu ilişkimiz tanrılar tarafından test edilecekti. Ancak o gün beraber olarak köyden ayrılıp Gezgin'le beraber-izin vermese bile ki onsuz daha iyi olacaktık-köyün sonuna kadar gidip oradaki en büyük Kütüphane'ye sahip ülkeye giriş yapacaktık. Euresielerden nefret etmeye çoktan başlamıştım bile...

Not: Feci derecede Tolkien havaları alabilirsiniz ancak çok beğendiğimden kendisinin yarattığı evreni ben de bir şeyler katayım dedim. Yakında konsept çizimleri niteliğinde bir şeyler koyacağım. Gelelim en iyi kısmına; beğendiniz mi?