Öhmm, ciddi bi açıklama olsun istemiyorum, o yüzden hepinize merhaba diyerek başlıyorum arkadaşlar...

Malumunuz herkes biliyor; uzun bir süre ödevlerdi, sınavlardı, okuldu, şuydu, buydu... Bahane üstüne bahane, bırakın foruma girmeyi, bilgisayarımın yüzünü göremedim. Bu demek değil ki, ben yazmaktan vazgeçtim, ki asla! Öldürseler yine bırakmam! Tempom yoğun olabilirdi ki öyleydi, dersler ve sınavlar üzerime gelebilirdi ve psikolojim zaten bunlarla meşgul olmakla yorulmuştu. Ama şunu bilmenizi istiyorum ki; BEN ASLA VE ASLA YAZMAYI BIRAKMADIM. Asla da bırakmaya niyetli değilim. Yoğun tempom önemli değil, ben molalarımı yazmakla geçirdim. Öğlen aralarımda kütüphanelere kapandım, arkadaşlarımın olumsuz tepkilerine rağmen boş derslerim ve teneffüslerim kalemimle baş başa geçti.Ve ben kalemimle baş başayken ve sizlerden uzaktayken, başımdan yazma konusunda türlü türlü olaylar geçti...
Yokluğumda yeni okuyanlar, bölüm bekleyenler ve özelden halimin hatırımın arasında yeni bölüm soranlar oldu. Hepinize öncelikle teşekkür ediyorum. İlginiz ve desteğiniz ve yazma gücümü daha bir hırslandırdığınız için... Sizler olmasanız ve yalnız olmadığımı bilmeseydim; bu kadar direnir miydim, bilemiyorum... Ama sizlerden uzak da olsam, yazmayı bırakmadığım o yoğun tempomda kendimi bu konuda geliştirdiğime inanıyorum.
Ve asıl önemli olan... Ben yazarlığın hayatımdaki önemini daha iyi kavradım.Yazma sanatının hayatımın vazgeçilmezi olduğunu ve varoluş sebeplerim arasında yer aldığını anladım. O andan sonra, yazmak benim için nefes almak gibi oldu; belki kolay, basit, istemsiz ama yaşamam için kesinlikle önemli bir gereksinim. Boş vakitlerim yazmakla geçti çünkü ruhum nefes almadan, yazmadan yaşayamazdı.
Hiç bir zaman güzel yazdığıma, bu konuda yetenekli olduğuma, ya da yeterliliğime inanmadım. Asla da inanmam. Yolun başındayım, yeterli değilim. Ve sırf bu yüzden her gün çalışıyorum. Yetenekli olmam, güzel yazmam önemli değil. Ki öyle olmadığına da inanıyorum, ama bu benim yamayı aksatmamdaki bahanem olamaz. Kendimi beğenmiyorum diye pes etmem ben. Sırf bu yüzden çalışmak zorundayım.
Sizleri asla üzmek, kırmak, incitmek istemem. Bana gösterdiğiniz saygıya ve sevgiye öyle müteşekkirim ki; sırf sizler için yazmaya başladım ben. Ve Güldestem... Bunu fark etmemi sağlayan ilk etmendi. Hayatımdaki önemi tartışılamaz derecede büyük. Ben Birgül'le beraber keşfettim kendimi. Ama son zamanlardaki incinmelerimden dolayı, ne yazık ki senaryom zarar gördü.
Ama dediğim gibi; yeterli değilim ve güzel yazdığıma inanmıyorum. Ve eğer bu hikayeye devam edersem, hayatımın önemini etkileyen bu esere zarar vereceğim. Senaryom zedelendi, ve şu an için onaramıyorum. Yazmayı asla bırakmayacağım ama, şimdilik bu hikayeyle devam etmeyeceğim. Şimdilik… İnanın, ben de sizler kadar üzgünüm şu anda. Ama devam edersem, beğeninizi kazanabilmiş olan ve benim için çok değerli olan bu şeyi inciteceğim. Devam edersem layıkıyla ilerlemeyecek.
Yine de söz veriyorum; onarmaya çalışacağım. Şimdi değil, ama ben bunu yarım bırakmam. Burada değil belki, ama bir şekilde sürdüreceğim bu yazıyı. Ve sizlerle paylaşacak kadar iyileştiğini düşündüğümde, tekrar beğeninize sunacağım. O zaman kabul eder misiniz bilemem. Ama şimdi devam edersem, benim için değerli olan bu gülü öldürmekten korkuyorum. Lütfen beni anlayın...

Sen yapmaktan mutlu olduğun bu işi bırakma ve kendini üzme bu yeter prenses... Güzel ve yazarının bir dahaki okumalarında "bunu ben mi yazmışım ne kadar güzel olmuş." diyebileceği bir hikaye yazmak çok da kolay olmasa gerek... İlk başta ilhamlar üst üste gelir, sayfalar sayfaları kovalar... Herşeyi hayal gücüne ve edebiyatının güçlülüğüne bırakmışsındır... Akıl-mantık noktasından uzakta durup duyguyla yoğunlaşır insan... Ama güzel bir yazı sadece duygulara ve hislere değil, akla ve mantığa da hitap etmelidir... Yazının devamını yazmaya başladıkça yaşav yavaş duygudan, bir anda gelen ilhamla dökülen cümlelerden sakınılır... Artık yazar gelişmelerin nasıl olacağına, nasıl bir son konduracağına kafa yormaya başlar... İşte bunu başarabilmek çok önemlidir... Gerçek bir yazar hikayesinde öyle hesaplamalar yapar ki yazının hiçbir yerinde zaman-mekan kayması, olayların gelişme sırasında aksaklık, ya da unutulan karakterlere rastlanmaz...

Sana gelince ay_prensesi_usagi...
Ben sende tüm bu bütünlüğü oluşturabilecek bütünlüğü görebiliyorum... Yazarlar yazılarına karşı hassas olurlar... Varsın şimdilik bu hikaye devam etmeyiversin... Ama yukarıda anlattığım gibi bir hikayeyi senden okuyacağıma inanıyorum... Okuyamasam da yazacağına.... Varsın ben okumayım... Sen kendini geliştir ve yaz yeter... Okuyucu her zaman bulunur ama gerçek bir yazar kolay bulunmaz...

Sevgilerimle...

üzüldüüüm beeende çünkü okuyordum ve de ilerleyişe göre bir kaç küçük
yorumcuk aralarasıkıştırmayı planlıyordum ammmma.... her neyse pusudayım bekliyor olacagım....

bende fanıydım.hep beklicem

Evettt bu ff yarıda kaldı ama sana güvenimiz sonsuzz başaracaksınn bir günn o kadar iyi bir hale geleceksin ki insanlar yazılarından anlayacak yüreğini bence fazla kafana takmamalısın.Senin yazılarını sevenler bu durumu olgunlukla karşilicaklardır.Bende dahil yeni ff lerini merakla bekliyoruzz

güzel bir hikaye olmuş, kıza üzüldüm ama