wahuuuww gerçi zaten bn normal bir tip beklemiodum sürpriz olmadı ama şu jin yok mu aaaah ah hizanın hikayesinde ki kaende öle gerçi bn onu erkek sanıodum deilmiş ama öle tiplere hastayım
peki neden hastasın psico
bana benzio ondan olabilir ama bnm saçlarım açık kahve xD
başkaaaa
ilk aşkııııımm aynen jin'e benziodu aaaaaaaaaaaa söylettiniz banaaaaa hatırladım bak şimdi onunda burnu çok güzeldi aaaahhh aaaaaaaa ( bu böyle gider en iisi burda kesiim )

Amanıııınnnn!
Psico itirafta bulundu iyi mi? Valla bu başlıktaki kadar etkiliyici bir hikaye yoktur herhalde forumda. En azından ben öyle düşünüyorum

ewt itiraf ediyorum siyah saçlı mermer tenli yeşil gözlü çocuklara zaafım var ondan

héhé Psico ve itiraflar
bende çok severim öylelerini

bu arada yukiko teşekkür ederim böyle düşünmene sevindim.

Varnira hakkında biraz aydınlanmış olduk süper de oldu.kısa ve öz budur işte XD
Varnira çok güsel kızmış bu arada

Nate Fc , Niara Fc ... diye artık başlıklar da açarız bu hızla
Şahsen Nate'inkini ben açabilirim xD
Neyse yeni bölüm bekliyoruz

Hizashi çok teşekkür ederim. Evet bencede Varnira çok güzel bir kız

Yukiko, beni çok mutlu ediyorsun. teşekkür ederim.

ve de yeni bölüm. çok çabuk geldi biliyorum. ama bir önceki kısaydı


7


Nate’ in soğuk boynunu öpüyordum. Kendimi geriye çektim. Dudaklarında çocuksu bir gülümseme vardı. Gözlerine baktım; bir kez daha üzülerek anladım insanlarım duygu körü olduğunu. Ben onu aşk ve şehvetle öpüyor, o öpücüklerimin Mary Anne nın kilerden farkı olmadığını düşünüyordu.



Delilercesine koşuyorduk el ele, açık ovada. O aptal bir köpek yavrusu gibi umursamaz ve korkusuzdu, ancak ben biz yokuşa doğru koşarken bizi fark eden sireni görmüştüm, korkuyordum. Benim planım suya düşmüştü. Planım yoktu ki.
En başından beri biliyordum, Nate ile kuzey kıyısına kadar kaçmanın, hidraları kontrol ederek buralardan uzaklaşmanın imkânsız olduğunu. Peki, niye bile bile kendi sonumu getirmek istemiştim.
Çınar tohumları ve Nate. Lanet olsun! Âşıktım ben! Daha önce tatmadığım duyguları yaşıyordum

Sadece kendimi avutup Nate ile muhteşem üç buçuk ay geçirmiştim. Bütün hayatımı üç buçuk aya satmış, zaten benim yardımımla hayatta kalmış Nate i yalanlarımla avutmuş onu da kendimle beraber bilinçaltında yaşayacağıma inandırmıştım. Arkamızdan geliyorlardı.

Aptal mıydım? Belki evet.

Pişman mıydım? Kesinlikle hayır.

O da bende istiyorduk ölümü. Ben belki de farkında değildim ölümü sevdiğimin… Periler için “Hayat ölümle danstır” sözü hiç bir şey ifade etmezken, bu kelimeler beni özetliyordu. Yaşamak için ölmek…

Bencilce biliyorum. Sevenlerim olduğunu bile bile…

Kendimden gizli gizli hep nefret etmiştim, ama…
Jin’ i düşündüm. Gülümseyişini, ağlayışını...
Jin’ i ağlarken görmektense ölmeyi yeğlerdim. Zaten yeğlemiştim ki ben ölmeyi.

Varnira, benim tabirimle buz prensesi, o ne yapardı. Üzülmezdi. Benden utanırdı. Bir hain olarak öldüğüm için. Benden nefret eder, yokluğuma sevinirdi.

Asbarla…
Onları düşünmek içimde kırık bir burukluğa sebebp oldu. Onları üzemezdim. Pişmansam onlar için pişmandım.
Nate’ i durdurup arkamdakilere teslim etmek, onunla hiç tanışmamış olmayı diledim bir an.
Nasıl olurda bir insanın aklımı başımdan almasına izin verirdim.
Kendimden bir kez daha nefret ettim. Suçlu o muydu?

Şelalelere bakan tepeye vardığımızda bütün bu düşüncelerden kafamı kaldırdım.
—Burası!
Nerdeyse bağırmıştım.
Yere çömeldik. Tıpkı hayvanlar gibi ellerimle toprağı eşeledim. Ayak seslerini duyabiliyordum.
Titreyen elleriyle tohumları toprağa döktü; toprağı kapattı. Dişlerimle baş parmağımı kanattım. Kutsal kanımla toprağı suladım.

Nate o kadar tatlı, o kadar mutlu gülümsüyordu ki, içimdeki pişmanlık hissi yok oldu. Nate’ in yüzündeki ifade, gözlerindeki bakış bir anda dondu. Endişeyle ona baktım. Kafası kucağıma düştü. Kafasına bir ok saplanmıştı. Onu düz çevirdim. Üzerine kapaklandım.
Kan içindeki dudaklarından hafif bir teşekkür döküldü.

O bu kadar mutluyken ben nasıl onun için ağlayabilirdim ki? Bencillik olurdu.


O kadar mutlu gözüküyordu ki bir kahkaha atmaktan kendimi alamadım. Anyası ve Mary nin ona sarıldığı o kadar belliydi ki. Mutluydum; mutluydu. Anya mutluydu, Mary mutluydu. Nate kaybettiği hayatını bulmuştu öldüğünde.


Tutuklanıp sorgulanmak üzere saraya giderken bile gülümsüyordum.

Nate öldü mü şimdi... ..
Vaayyy... Asıl olaylar şimdi başlıyor desene..
Bakalım Jin ile Varnira ne yapacaklar?...