Tam uyumaya hazırlanıyordum ki birden ilham geldi. Bende yazdım. Ama çok çirkin oldu. Ya ben ne zaman duygusal ve heyecanlı yazmayaı öğrenecem sanki. Her neyse ilham gelince bende hemen oturdum yazdım gerç bu mkadar aradan sonra okunur mu bilmem ama Çirkin bir bölüm oldu. Olaylar çok yavaş ilerliyor ama ne yapalım. Yaza yaza düzelticem




Zairf, simsiyah, lanet olasıca bir ejderhanın üzerinde , iliklerimize kadar donarak yolculuk ediyorduk. O hayvan kötüydü. Kötü niyetlerini-duygularını yüreğimde hissediyordum. Araneae ise şükürler olsun ki ejdrehanın boynunda kibirli bir şekilde oturuyordu.

Yaşlı gözlerimi Jin' e çevirdim. Sırtını oturağa yaslamış, omuzundan geride bıraktığımı toprakları hüzünle izliyordu.

Ona yaklaştım. Beni umursamamasında faydalanarak ani bir hareketle ona sarıldım. Kusursuz ince vücudunun, kollarımın arasında kasıldığını-düzenli nefea alışlarının sıklaştığını hiseedebiliyordum. Kıpırdamıyordu. Kafamı göğsüne yasladım.
-Jin.
Diye fısıldadım. Kendimi geriye çektim. Gözlerinin içine baktım. Soğuktular.
-Ben seni sev-
Yüzü öfkeyle kasılmıştı. Bir an bana vuracağını sandım. Ama o sadece eliyle ağzımı kapattı.
-Kes sesini. Ve sakın ama sakın o kelimlere hakaret etme1 Anladın mı beni?
O kadar sertti ki. Öyle bir tıslamıştı ki. Jin miydi bu?
Beni ittirmişti.
Ağlamak istiyordum. Benden nefret ediyordu. Ama ağlayamadım; Benden nefret ediyorsa, benim için üzülmezdi de.



Bu arada ejderha severler kızmasın diye söylüyem; ejderhalar hayvan değil biliyorum. ama Kibirli Niara her zamanki gibi herşeyi küçümsüyor