güzel fantastic yazın aşk yazmayın aferin

aşkta olucak fantastikte

yorumlarınız için teşekkür ederim ...

önemli değil ya... devamı gelsin yeter

haftaya kadar yeni bölüm koyamayacağım malesef. bu hafta sonu bütünlemelerim var..... ama kısmetse haftaya yeni bölümü koymaya çalışırım....

güzel hikaye.ama isimlerde biraz benzerlik mi var? Naruka , Niraka
Tatouyo, Kamouyo ... gibi ...

bildiğim kadarıyla japon isimleri uzun halleri ile birbirine benzer. ama genelde kısa isimlerle hitap ederler...

yorum için teşekkürler....

uzun bir aradan sonra işte yeni bölüm. sizi bu kadar beklettiğim için gerçekten üzgünüm...

BÖLÜM : 6

“ YENİ SAVAŞÇI DOĞDU! GÜL MÜ? ”

- Sende kimsin? Naruka ağlamayı bırakmıştı. Ama sesi hâlâ ağlayan birinin sesiydi.

- Şuan benim kim olduğumun önemi yok. Madalyonu açmak zorundasın. Ve bunu sadece sen yapabilirsin... Tam giderken arkasını döndü ve Naruka'ya doğru;
- Şunu da unutma ki neyi kullanırsan kullan, çiçeğine eşlik etmeli...

Neyi kullanırsam mı? Çiçek mi? Eşlik mi etmeli? Bunlarda ne oluyordu? Naruka çocuğa baktı. Siluet şeklindeydi. İlerleyince arkasında sadece ışıltılı bir toz kaldı.

Ekon bir güç dalgası gönderdi. Naruka son anda fark edince yuvarlandı. Bu nasıl bir şeydi ki Naruka kolunu tutuyordu. Ekon bir daha saldırdı. Naruka bu sefer erken fark etmişti. Seiji'ye doğru koştu.

- Hey Seiji! Uyan! Hadi uyanmalısın.... Naruka Seiji'yi sarsmayı denedi ama olmadı. Seiji uyanmadı.
- Aaah!... Ekon bir kez daha saldırmıştı. Naruka Seiji'yi sürüklemeye çalışırken Ekon'un saldırısı onlara çarpmıştı. İkisi de toprakta yarım metre kadar sürüklendiler.
Ekon Naruka'ya doğru gülerek ilerliyordu.
- Hâlâ madalyonu vermeyi düşünmüyor musun?

Naruka güçlükle ellerini toprağa dayayarak kafasını kaldırdı. Gözleri Seiji'yi aradı. Orada, iki adım ötesinde yatıyordu. Ekon'a baktı, sinirlenmişti. Güçlükle ayağa kalktı. Onun karşısında güçlü olmalıydı. Ama bu çok zordu. Sanki her an yere düşebilirdi.
- Vermeyeceğimi zaten söylemiştim.

Ekon kızdı ve bağırdı;
- O zaman, bunu sen istedin. Oyun bitti artık.... Ekon Seiji'nin önündeydi şimdi. Elini kaldırmasıyla Seiji'nin ayağa kalkması bir oldu.
- Aaaah!... Seiji'nin boğazını sıkıyordu. Seiji ise bağırıyordu ya da artık elinden geldiğince bağırmaya çalışıyordu.
- Hıh!... Seiji! Naruka tükenmişti. Yere dizlerinin üstüne düştü. Kim bu kadar vicdansız olabilirdi. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Ekon ise gülüyordu.
- Ver onu bana. Ekon diğer elini uzattı.

Sadece ağlama sesi geliyordu. Naruka'nın kafası öne eğilmişti. Elini cebine soktu ve madalyonu çıkartıp, ona uzattı. Onun için hiçbir şey bir insanın canından önemli değildi.

Ekon tam elini uzatmışken, Naruka kafasını kaldırdı. Ona yaşlı ve kızgın gözlerle baktı. Ekon bir an irkildi. Korkmuştu ama kendini toparladı. Naruka içinden yalvarırcasına; “ bu hiç adil değil. Onunla savaşamam. Çok güçlü. Benimde gücüm olsaydı.... ” Bir an madalyon parladı. Ekon şaşırmıştı. Elini çekti, madalyonun ışığı elini acıtmıştı.

Madalyonun zincirinin bir tarafı açıldı. Şimdi zincirin bir ucunda madalyon vardı; diğer ucu ise Naruka'nın etrafında gökyüzüne doğru uzuyor da uzuyordu. Madalyonun kapağı açılmıştı. İçinden çıkan gül yaprakları zincirle beraber gökyüzüne yükseliyordu. Ekon geriledi. Manzara karşısında gözleri büyümüştü. Kız değişiyordu. Şimdi bir savaşçı duruyordu karşısında. Elinde boyunca asa vardı. Asanın ucunda bir çember, çemberin içindeyse bir gül vardı. Asa baştan sona, üstündeki gül simgesine kadar bronzdandı. Kızın ayaklarının altında bronz rengi bir ayakkabı tabanı vardı ve aynı renkte şeritler dizlerine kadar çapraz bağlarla çıkıyordu. Üstündeki giysiler beyazdı. Sağ kolunda; dirseği ve omzu arasında bronz dönen bir halka vardı. Etrafa tuhaf bir güç yayılıyordu.

Naruka havadan yavaşça yere indi ve gözlerini açtı. Madalyon elinde duruyordu. Diğer elinde ise üstünde gül olan uzun bir asa! Birden kolundakini fark etti. Ve sonra da kıyafetlerini...

Tatlı bir rüzgâr saçlarını hareket ettirdi.
- Hıh!... Sanki rüzgâr Naruka'nın kulağına bir şey fısıldamıştı. Gülümsedi. Ekon'un gözlerine bakıyordu. Bu gözlerde meydan okuma vardı.
Asasını kaldırdı ve bağırdı;
- RÜZGÂR GÜLE EŞLİK ET!.... Asayı yere vurdu.
Asadan havaya bir sürü gül saçıldı ama hepsi öylece yere doğru iniyordu. Ekon önce korktu ama sonra;
- Hıh!... Bende Bir şey sandım.... Şimdi gülümsüyordu, rahatlamıştı.

“ HIŞIRT ” Bu da neydi? Ağaçlardaki yapraklar ufak ufak sallanmaya başladı. Ekon çevresine baktı. Rüzgâr çıkıyordu ve gittikçe şiddetleniyordu. Bir anda gözleri açıldı. Büyük bir rüzgâr girdabı gül yapraklarını içine alarak döne döne ona doğru geliyordu. Aldığı darbe Ekon'u çok ileriye sürükledi.

Ekon şaşkındı. Ayağa kalktı. Naruka'ya baktı. Naruka'da tüm ciddiyetini koruyarak ona bakıyordu. Ekon gözlerini kapadı ve ortadan kayboldu.

Onun gitmesi ile naruka bir anda rahatladı. Rüzgâr yerini dinginliğe bıraktı. Naruka çevresine baktı. Etraf savaşın izlerini olduğu gibi taşıyordu. Taşlar yolun ortasında darmadağınıktı. Taşlar yerinde olmayınca topraklar yola doğru dökülmüştü. Toprakta sürtünme izleri duruyordu ve Seiji hâlâ yerde yatıyordu.

- Seiji!... Naruka koştu ve yere dizlerinin üstüne oturdu.
- Seiji! Seiji! Seiji uyan!

Seiji kendine geliyordu. Ama uyanmasıyla tüm vücuduna ağrılar girdi. Elini boğazına götürdü. Canı acıyordu. Kısık bir sesle;
- Ne oldu bana?... O an gözü Naruka'ya takıldı. Bu kıyafetlerde nesiydi? Madalyon boynunda asılıydı. Ve o ıslak gözler ona bakıyordu. Yavaşça kalktı ve yere oturdu.
- Off!... Seiji! Çok korktum...

Seiji yerde oturur konumdaydı ve Naruka ona sarılmıştı. Seiji şaşkınlıkla çevresindeki dağınıklığa baktı. sonra kalktılar ve parktan çıkmak için yürümeye başladılar. Seiji bir anda gülerek Naruka'ya döndü. Naruka şimdi eski hâlindeydi.
- Ben sana, seni korurum demiştim.
Naruka onun omzuna yumruğu indirdi.
- Aaaah! Ne?
- Kim kimi koruyor ha! Kim kimi?... Naruka hâlâ ona yumruklar atıyordu.
- Ben, ben ...
- Şttt! Seiji onu susturdu ve sarıldı.

***

Uzaktan bir çift göz onları izliyordu.
- Bir savaşçı daha... İlginç! Madalyondan ilk defa gül çıktı. Umarım gülün değerini bilirsin... dedi, uzaktan fısıldayarak.
- Ve sende onun dedi... Seiji'ye gülümseyerek... sonra arkasında bir ışıltı bırakarak tekrardan kayboldu.

***

- Naruka hadi kalk! Okula geç kalacaksın.
Naruka yüzüstü yatıyordu. Kafasını kaldırdı. Canı hiç okula gitmek istemiyordu. Arkasını döndü ve uyumaya devam etmek istedi. Kapı açıldı ve kızgın bir ses;
- Küçük hanım, okula gitmek için kalkmak zorundasınız. Dün gece saat sekizde geldiğinden beri yeterince uyumuşsundur. Ayrıca daha hâlâ dün için hesap vermen gerekiyor.
- Dün gece?...

Naruka'nın aklında ışık hızıyla görüntüler belirdi. Bir adam, taşlar, madalyon, Seiji, bir ruh, gül yaprakları, kıyafetler, rüzgâr ve Seiji!
- Olamaz!... Bir anda kalktı ve giyinmeye başladı. Koştu dişini fırçaladı. Çantasını kaptı, annesinin önünde durdu ve;
- Üzgünüm anne, dün okul çıkışı parka gitmiştim. Saatin farkına varamamışım. İnan ki bundan sonra dikkat etmeye çalışırım. Okula geç kalıyorum... dedi ve koşarak merdivenleri indi, kapıyı açtı.
- Bekle! Öğlen yemeğin.
- Olamaz az kalsın unutuyordum... dedi gülümseyerek ve yemeğini aldı. Bayan Hima;
- Unutma bugün geç kalmak yok. Dün meraktan çıldıracaktık.
- TAMAM ANNE! Güldü annesini öptü ve koşarak evden çıktı.
- Deli bu kız. Kime çekti ki anlamıyorum... gülerek kapıyı kapadı.

***

- Günaydın Naruka.
- Günaydın Silana. Naruka şaşırmıştı.
- Sende mi geç kaldın?... Silana gülümsedi ve;
- Uyuyakalmışım.... koşarak sınıfa gittiler.
- Çok özür dileriz efendim. Bir daha olmayacak.
- ... Naruka sınıfa baktı öğretmen gelmemişti. Silana boşa özür diliyordu.
- Özrünüz kabul edildi küçük hanım... dedi arkadan bir ses.
Naruka ve Silana arkalarına döndüler. Uzun boylu, yakışıklı, genç biri onlara gülümsüyordu.
- Hadi ama yerlerinize oturun ki, derse başlayalım değil mi bayanlar...
Bütün sınıfın kızları çocuğa hayran hayran bakıyorlardı; erkeklerin bu durumdan hoşnut oldukları pek söylenemezdi.
- Ben yeni ingilizce öğretmeniniz Sijau Sama....
Sınıftan sesler geliyordu;
- Ayy! İsmi de kendisi de karizmatik...
- Acaba sevgilisi var mı?

Naruka yerine otururken Seiji'yi gördü. Seiji'nin suratı asıktı ve Naruka'ya kafasını çevirdi. Seiji'ye bakan Naruka görmese de şuanda öğretmenin keskin bakışları onun üstündeydi ve gözlerinde haince bir parıltı belirdi.

hiç mi yorum yok beğenmeseniz bile birşey yazın ki nasıl olduğunu bileyim....

ben beğendim .biraz geç yorum yazıyor olabilirim ama okul başladı malum