BÖLÜM 21 - UMUT KANATLANINCA

Çikolata damlalı kurabiye kokusu... Sıcak kahvenin, burnunun ucunda tüten dumanı... Neler oluyor böyle evde? Neden bacaklarından bir ağrı geliyor? Tatlı bir telaş ve hüzün seziliyor ama neden?
Yatakta yattığını farketmeden önce, doğrulmaya çalıştı. Bacakları nasıl da ağrıyordu. Karşısında uyuklayan Noda'yı görünce, irkildi. Neler olmuştu? Boyt kalpleri kapanmış mıydı? Gözüne, baş ucunda duran Jabarandum çarptı. Sayfaları yerindeydi, kalemi değildi. Daha boyut kalpleri kapanmamıştı demek. Birden Noda'nın tıslayışı ile gözlerini, kaplanın patilerine dikti. Sargılıydı iki ön patisi.
- Noda, iyi misin ?Neden patilerin-
- Soruma cevap ver.
- Ne sorusu?
- Az önce sorduğum.
- Ben duymadım.
- Dedim ki, bacaklarını iyi hissediyor musun?
- Evet. Neden kalkıp yürümeme izin vermiyorsun?
- Yürüyemezsin.
Lavie, çok korkmuştu. Neden yürüyemezdi. Noda'nın gölgelenen yüzüne baktı. Yoksa....
Anında Lotus, neşeli bir sesle odaya daldı ve konu da kapandı. Lavie, ne kadar mutlu olsa da, Lotus'un gözlerindeki hüzünü görebiliyordu.
- Naber kuzen? Bak neler oluyor dışarıda.
- Kalkamam ki. Noda öyle söyledi.
Lotus bir an sustu ama sonra yine konuşmaya devam etti.
- Şu tekerlekli sandalyeye alışman için, ilk denemeyi hemen yapabiliriz istersen. Hem dışarıda çok büyük bir gösteri var.
- Demek artık shinobi olamayacağım. Artık Hokage olmak istesem de, birkaç gün sonra yapılacak olan Chuunin sınavlarına bile katılamayacağım. en azından zilemeye götüreceksiniz beni, değil mi Lotus? Bana gerçeği söyle!
Lotus ürkmüştü. Lavie'nin ani isyanı ile gözyaşlarına boğuluşu, onun bir duygu seline kapılmasına neden olmuştu.
- Evet. Artık bir shinobi olamayacaksın. Asla...
Lavie başını eğdi. İçindeki küçük umut parçası bile kanatlanıp gitmişti. Sessizce ağlıyordu. Gözyaşları, küçük umut taneleri veya neşe tohumları gibi gözlerinden akıyor ve göğsünün üzerinden, bir daha dönmemek üzere yere düşüyorlardı.
- Dışarıda ne oluyorsa olsun. Artık beni ilgilendirmez.
- İlgilendirir. Sayende Mitaraki açıldı. Onun yardımcıları olarak anılan ''Şeytanın Müridleri Geçidi'' de aılacaktı fakat sadece HaruShizen açılmadığı için geçit kapalı kaldı. Bunları da ancak Jas kapatabilir ve o da ortalıkta değil!
Lavie, şok olmuştu ve bunun etkisiyle Lotus'un vurduğu aynayı kırdığını fark etmedi.
- Sen benim şu anda neler hissettiğimi bilmiyorsun! Aynen annen gibisin! Uğraşlarım seni hiç bir zaman mutlu edemedi! Seni güçlü bir kız yapmaya çalıştım, niyetim hayatın sen ezmemesini sağlamaktı ama sen.... Sen sadece beni gebertmeye çalıştın! Zaten Kintada 4 saattir Mitaraki'yi kapatmaya çalışıyor! Ve başaramadığı zaman suçu bana atıyor!
- Lotus ben... Tamam, dışarıya çıkalım. Seni bu kadar üzdüğümü bilmiyordum.
Lotus, bir fırtına gibi dindi. Başını eğdi, gülümsedi ve arkasında duran tekerlekli sandalyeyi yatağa yaklaştırdı.
Onlar hararetli hararetli tartışırlarken ormanın derinliklerinde bir grup kişi, hesap yapıyordu.
- Hani onları 2 gece önce boyut kalplerine tıkacaktın. Sen ne kadar sorumsuz bir aptalsın Jas!
- Benim suçum değildi! o aptal Lavie çıkmasaydı şu anda benim gibi tüm Kumo'lar dışarıda, özgürlüklerine kavuşmuş olacaktı! O aptal kızda bir sihir var!
- Bu, senin kabahatin olmasını değiştirmez küçük idiyot. Sen artık bir hiçsin ve Gölge'ler senin gibi bir akşam yemeğini çok seveceklerdir.
- Lütfen Kana-
- Sus keriz kafalı! Artık senin gibi bir salağa ihtiyacımız yok. Bizim için fazla safsın ve hiç bir işe yaramıyorsun. Hepsini bozuyor ve planlarımızı altüst ediyorsun! Lavie'de bir sihir yok çünkü onu tanıyorum. Senin kafanda birkaç tahta eksik sadece.
- Kanami Usta lütfen! Bir şans daha tanıyın!
- Hayır! Çocuklar, Onu, -parmaklarının hepsinin kırıldığına emin olana dek işkenceye boğun.
- Lütfen, bir şans daha! Bu sefer onları geberteceğim! Lütfen, hayıııırrr.....
Jas'ın zavallı imdat çağrısı, ormanın derinliklerinde kayboldu. Ardından yedi yaşındaki bir çocuğun çığlıkları ve 20 yaşındaki bir kadının kahkahaları yankılandı ormanda. Kanami yine yapacağını yapmıştı.
- Altın sarısı saçların da çok işime yarayacak! Janjitan'a iyi para getireceğine eminim.
Naruto, o sabah bir farklı uyandı. E, ne de olsa Chuunin Sınavları'nın maçları bugündü ve dövüşeceği kişi Neji idi. Koşa koşa oraya gitti ve konohamaru onu yavaşlatsa bile erkenden varmayı başardı. İno'nun onlara tezahürat yapan sesleri kesilip, yerine Sakura'nın bir çığlık koymasıyla seyircilerin bölümüne baktı. Anında da şoke oldu.
Siyah saçlı, zümrüt gözlü bir kız... Ama tekerlekli sandalyede. İnanamamıştı. Lavie tekerlekli sandalyedeydi. İçi burkuldu. Oysaki o kadar çok istemişti ki Lavie çünin olmayı. Eleme turlarını da geçmişti üstelik. Şimdi ise... Lavie'nin sesini duyabiliyordu. Hala neşe doluydu.
- Lotus beni aşağıya indir. Naruto'yu yakından görmek istiyorum.
Lotus ona çok acıyordu. Yine çocuksu olmuştu. Herkesin Lavie,'ye acımayla baktığını görebiliyordu. Lavie ise, az önce Hokage'den kendi elleriyle aldığı Konoha saçbandıı gururla takıyordu...

Pırpır eden bir neşe ile umutlanmıştı yine...

(Artık gelecek bölüm yazmayacağım. Çok uzun sürüyor.)

Umarım beğenmişsinizdir.
Sevgiler...
Yazarınız Uchiha....