Merhabalar. Bugün yaşadığım bir deneyimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Aslında öyle büyük bir olay değil ama yine de anlatmak geldi içimden.

Bugün babamın dükkanına gitmiştim çünkü babam yurtdışına çıkmıştı. Değerli taş üzerine bir dükkan olduğu için pek sevmem bizim dükkanı. Bir kolye satmak için bir sürü takla, bir sürü pazarlık gerekir. Ben de ne takla atarım ne de pazarlık yaparım. "Fiyat bu; alacaksan al, almayacaksan git." tarzında bir yapım var.

Neyse öyle boş boş beklerken 2 uzakdoğulu genç kız girdi içeri. Uzakdoğulu diyorum çünkü Koreli de, Çinli de, Japon da hatta Özbek falan filan da birbirine benziyor. Öyle bileziklere bakarken biri bir bileziği eline aldı ve "Kawai" dedi, öbürü de "So desu ka" deyince kafamda uçuşan Naruto, Hajime No Ippo,... repliklerinden Japon olduklarını anladım.

Zaman kaybetmeden yanlarına gittim bildiğim diğer replikleri sıralamaya başladım, "yoroshiku, hajimemashite" falan filan. Önce şaşırdılar tabi noluyo lan diye. Sonra gülümsediler bir şeyler söylediler. Anlamadım tabi. Anlamadığımı anlatmaya çalıştım İngilizce. Neyse ki İngilizceleri vardı da iletişim kurabildik.

Japonca bilip bilmediğimi sordular. Animelerden öğrendiğim 10-15 kelime biliyorum sadece dedim. Yine böyle şaşırma efektleri yaptılar. Hangi animeleri izlediğimi sordular. Liste olarak söylemedim tabi. Sevdiklerimden 5 tane sıraladım(Hajime No Ippo, GTO, Naruto, Bleach, Ouran). Bir tanesi Ouran'ı kendisinin de izlediğini söyledi. Şaşırmadım nedense Heyecandan onların ne izlediğini sormayı unuttum.

Neyse sonra bileziklere baktılar 5 tane seçtiler. Bu sırada üniversite okuyup okumadıklarını sordum. Tokyo University'de Tıp okuyorlarmış. Baya şaşırdım çünkü pek tıp tipleri yoktu. Ben de diş hekimliği okuduğumu söyledim hemen. Kaçırmadım fırsatı. "Oo ne güzel" falan filan evresinden sonra sıra can alıcı ana geldi ve 5 bileziğin fiyatını sordular.

Normalde 110 TL tutuyordu ama yuvarlak 100 dedim. İndirim istediler. 85e olsun dediler. 80e kadar pazarlık payı koyduğumuzu bilmeme rağmen mesajın en başında belirttiğim inadım tuttu. Olmaz dedim. Biri önce "Please" dedi sonra da "Onegai!" diye yalvardı. O suratı görünce kıyamadım resmen ve 85e evet dedim. Baya sevindiler, teşekkür ettiler.

Tam giderlerken arkalarında koşup resim çektirmeyi düşündüm ama utandım açıkçası. Böylece hoş bir anımı ölümsüzleştirmekten mahrum bıraktım kendimi.

Ayrıca araştırdım buldum, işte Tokyo Medical University:
[Bağlantı]

Bu da Faculty Of Dentistry:
[Bağlantı]

Değişme programıyla gitsem mi naapsam? Keşke maillarını falan filan isteseydim. Neyse işte böyle. ^^