labirent gibi bir apartmandaydım. çok acayip bi yaratıktan kaçıyordum. merdivenlerden hızlı hızlı iniyordum, hızlı ne kelime hatta koşuyordum hemde nasıl. sonunda tam çıkışa gelmiştim döndüm tam arkamdaydı. ben çıkabildim apartmandan oda 'yarın görüşücez' dedi orda uyandım. valla öyle dedi, tamda orda uyandım. etkisindeyim hala

valla bugüne kadarki en korkutucu kabusunu gördüm. rüyamda okuluma geldim. çok farklı bi okulda. hatta rüyayı gördüğüm gün "anne bizim evin önünde bi sürü büst var" diye sayıklıyomuşum. neyse rüyaya dönelim. okulun önünde bir büst var. kırmızı bir okul. merdivenlerden çıkıyorum. sınıfa geliyorum. sınıfta telefon serbest. laboratuvar gibi. sınıf arkadaşlarım oturup önlerindeki dişleri temizliyolar. bi sürü diş var. matematikçide etrafa bakıyo. sınıfta 12ler felanda var. birde bir koltuk var. labaratuvarın bi tarafı karanlık. sonra pencereden bakıyoruz ve birden bire etrafı alçak ve kahverengi bulutlar sarıyor.(coğrafya dersinde bulutları-kümülüs,stratüs felan işlemiştik. ordan bilinç altıma geçmiş herhalde.) sonra yağmur yağıyor. yağan yağmur dışarıda görünen asfaltı bile eritiyor. sonra tvyi açıyo hoca. "dünyanın sonu geldi "felan diyolar tvde. sonra birden hava kararıyo. elektrikler kesiliyo. telefon ışıklarıyla görüyoruz etrafı. 12lerden biri telimi alıyo. ben bağırıyorum. telefonum koltuğun üstüne düşüyo. matematikçi"kızın telefonunu ver" diyo. bende hemen koltuğun üzerinden telefonu alıyorum. ben bi şeye bakmaya gidiyorum. geri döndüğümde sınıfta kimse yok. okulda her tarafa bakıyorum. koridorda bi duvara yaşlanmış yaşlı,zayıf ve kısa boylu kırmızı giyimli bi adam görüyorum. "nerdeler? napıyolar? ne oldu?" vs bi sürü soru soruyorum adama. adam sanırım güvenlik görevlisi. bana "sığınaklara gittiler" diyo. "ama beni almadılar"diyorum. adam konuşmuyo. hemen okuldan dışarı çıkıyorum.merdivenlerden aşağı inerken coğrafyacıyı elinde çantayla görüyorum. "onada sığınaklara gittiler mi?" diye bi sürü soru soruyorum. sonra hızla mavi bir otobüs hızla geçiyor. otobüse "DUR" diye bağrıyorum. ama otobüs son hızla devam ediyo. sonra coğrafyacıda ortadan kayboluyo. "napıcam ben diyorum? sığınağa nası gidicem..yalnız kaldım." diye söylenmeye başlıyorum. tam ağladım ağlıycam bir dürtmeyele uyanıyorum.

Bana çok korkunç gelmedi doğrusu ama o durumda olsam korkardım tabi.Ben nedense çok nadir kabus görüyorum.En son ne zaman kabus gördüğümü bile hatırlamıyorum.Ama anlamlı rüyalar da görmüyorum,bu da bana göre kötü.Çok anlamsız şeyler görsem de sadece bir kere rüyadayken rüyada olduğumu fark ettim.

..

Geçenlerde edebiyat hocamı iki eliyle tahtaya bi şeyler yazarken gördüm . En korkutucu kabusum bu heralde xD

Valla o kadar çok varki ... ama en kötülerinden bir tanesii ;
Böyle odamda yatağımda yatıyorum evde de birisi var ben koşarak annemin olduğu odaya koşuyorum tam annemin yanına geliyorum bi bakıyorum tekrar yatağımdayım ve o kişi ayakta (yalnız suratı gözükmüyor çünkü yatağım ranza alt kattayım o yüzden göremiyorum :S ) ve bana parmağını sallıyor (çık çık çık yapıyor yani )
Bende yatamda kımıldayamıyorum bağıramıyorumda en sonunda bi uyandım... ohh bee iyiki rüyaymış dedim

Abimi saat kulesinde yelkovan olarak görmüştüm. Açıkcası korkutucu bir rüyaydı fakat şimdilerde aklıma geldikçe kahkahalarla gülüyorum.

başlığın adı biraz garip olmuş, kabuslar zaten korkutucudur.

rüyamda Tayyip bey ve Kemal beyi baş başa vermiş şekilde rakı sofrasında rüyamda görmüştüm.Dertleşiyorlardı.Tabi konustukları konular kabusumun asıl konusuydu.Seçim yaklaştıkça rüyalarım böyle seyir etmeye başladı.Sanki ülkeyi ben kurtarıcam..
Ah Allahım.

gerçekten çok güldüm.

ama o korkutucu kabuslar içinden en çok etkileyenini soruyorum.