selam arkadaşlar. Malumunuz çoğumuz her gün bir sürü anime izlediği için doğal olarak bir uzakdoğu kültürüyle yoğuruluyoruz, hatta bazılarımız çoktan telefonu ''moşi mooş'' diye açıp, milleti ''ohayoo'' diye selamlamaya başlamışsınızdır. İşte benim bu gün değineceğim bu japon olma özentisinin hiç de iyi birşey olmadığıdır. Bunu bizzat edindiğim acı tecrübe ile birazdan anlatacağım. Bilirsiniz bu animelerde karakterler oldukça fazla yemek yerler, bilmem hiç dikkatinizi çekti mi? En az her bölümde bir kere sofraya otururlar ve animede nedense çok lezzetli gözüken ve yine nedense bizde hiç olmayan yemekleri yiyip dururlar. E biraz da benim gibi midesine düşkün bir insansanız, ağzınızın suları klavyenizi ıslatabilir. Neyse efendim ben bu animedeki yemekleri göre göre bir gün karar verdim, 'bende bu yemekleri yiyeceğim' diye. Arkadaşlar, hayatımda 3 büyük hatam vardır (bakmayın 3 dediğime aslında milyonlarca da genelde hep böyle anlatırlarken 2 3 gibi rakamlar verirler.) Bunlardan 1. si 7 yaşımda maç yapan arkadaşlarımı izlemek için 2. katın balkon duvarına oturmam, (akabininde aşağıya kafa üstü düşüş ve beyin kanaması çok şükür iyiyim şimdilik) 2. si ramazanda oruçluyken ''ne kadar pahalı olabilirki abi'' mantığıyla lüks bir lokantaya girmem, işte 3. süde animelerden özenip uzakdoğu yemeği yemem. Neyse, ben daha başıma geleceklerden habersizken, nerde ''japon yemeği yiyebilirim'' dedim ve bir alışveriş merkezinde açık büfe bir çin lokantası bulduk arkadaşla. Zaten yemekleri hemen hemen benzer oldukları için çok da farketmez dedik ve girdik içeri. İçerisi tıpkı hayal ettiğimiz gibi daha önce hiç görmediğimiz, hiç duymadığımız yemeklerle dolu. Ve hepside çok lezzetli görünüyordu, işte boşuna dememiş atalarımız 'görünüş aldatıcıdır' diye, neyse biz paramızı ödeyip tabaklarımızı tepeleme doldurduktan sonra masamıza oturduk ve o meşhur çubukları alıp 'itadakimasu' diye daldık yemeklere. Ama ikimizde 5'er dakka uğraşmamıza rağmen bir lokma bile yiyemeyince utana sıkıla garsondan çatal kaşık istedik. (asıl onlar utansın 20. yüzyılda iki tane sopa ile yemek yiyenler de neyse.) Efendim, çatal kaşıklarımızın gelmesi ile yemeklere daldık. İlk olarak karidesli böreği yiyim dediim ve ağzıma attım. İki kere zor çiğnedim hemen yuttum ''şansa bak, ilk attığım lokma en kötü yiyicek çıktı ama neyse diğerleri ağzımın tadını düzeltir şimdi...'' diye soya soslu tavuktan deniyim dedim, hep merak etmişimdir zaten soya sosunu ve gene o güzelim atalarımızın sözü olan 'insanın başına ya meraktan...' sözünü hatırlatıyorum arkadaşlar, yani yemin ederim evdeki öksürük şurubunu döksem daha güzel olurdu. O faciayıda atlattıktan sonra çin mantısına daldım. Hayır benim bildiğim mantının içinde et olur. İster çin mantısı olsun, ister arap mantısı olsun, isterse afrikadaki mokoko kabilesinin mantısı olsun genede içinde et olmasını bekler insan halbuki ben bu çin mantısının içine ne koyduklarını hala merak ediyorum ama bilmek istemiyorum çünkü tadından yola çıkarsak herşeyi koymuş olabilirler. O faciayıda atlattıktan sonra çin böreği denilen kitle imha silahına elimi uzattım. Artık temkinliyim ufak ufak ısırıyorum ama böreği çok seven bir insan olarak ve 'böreğin içine ne kadar saçma birşey koyabilirler ki diyerek onu ısırmam mı... Size şunu sorarım hangi insan evladı böreğin içine beyaz lahana, karnıbahar gibi sebzeleri koyar, insan düşmanına yapamaz ya hayatımın 2 senesini aldı o ısırık eminim. Neyse ben orda yiyeceklerimden korkmaya başlarken arkadaşıma baktım göz ucuyla, o da bana bakıyo tabi ama itiraf edemiyoruz birbirimize giderken çok gaza gelmişiz çünkü yediremiyoruz kendimize, mecbur çaresiz kafamı tabağıma eğdim ama bir yandan da düşünüyorum, o börekten sonra burda ondan daha kötü bir şey olamaz diye. Ama duruun en güzelini en sona sakladım. Arkadaşlar bir baktım tabağımda o korkunç yiyeceklerimin arasından ufak yuvarlak şirin bir şey bakıyor bana. Dedim ''Bu güzeldir. Bunu ağzıma atıp kalkarım bu masadan'' diye. Hani derler ya en masum biber en acıdır diye işte aynen öyle birşey arkadaşlar. O masum yiyeceğin adı meğersem SUŞİ değilmiymiş, nası bir sapıklıktır çiğ balık yemek kardeşim ben pişmiş balık yemeyen adamım suşi neyine senin. O noktadan sonra gözümden bir damla yaş, içimde bir sızı kaldım öyle aynı animelerdeki gibi soldum kurudum. Arkadaşım görmüş olcakki ''Abi hangisiydi o, lütfen söyle bak yemek istemiyorum onu'' diye ısrar ediyor, bense ağzımı açamıyorum çünkü açsam midedekiler çıkcak geri dışarı. Bitkin bir halde parmağımla suşiyi gösterdim ve hemen ordan pılımızı pırtımızı toplayıp kaçtık. Bir daha da türk yemeklerinden başka ağzına yemek koyan bizden değildir deyip evlerimizin yolunu tuttuk.


işte arkadaşlar olurda bir gün başka kültürlere özenirseniz, canınız iskenderden, dürümden, çiğ köfteden başka yemek çeker ise gelin bana itinayla kafanıza vurup aklınızı başınıza getiririm hiç merak etmeyin şimdilik bu kadar, başka bir gün başka bir faciayla karşınıza çıkabilirim, malum hayat daha çok çelme takıcak, birbirimize ibret olalım.