İkinizede teşekkür ederim.

@misaL

Metalci takılmak eskilerde kaldı hatta bayağı eskilerde- lise yılları ve üni.nin ilk yıllarında. Herkesin o yaşlarda kanalize olabileceği alanlar oluyor. Ama geriye dönüp baktığımda zamanımı daha iyi uğraşlar edinmeye, hobilere harcayarak geçirmeyi, daha çok insanla tanışıp, iletişime geçmeyi yeğlerdim. Yani hayata biraz daha gözümü açardım. Benden daha genç olanlara da bunu öneririm. Özellikle çok yönlü ve çok uğraşlı olmak için çabalardım. (bkz. http://www.anime.gen.tr/yazi.php?id=267. ) Ama onun yerine gereksiz şekilde küçük arkadaş grupları ile barlarda sert müzik eşliğinde-konuşulan şeyi bile duymadığın ortamlarda-sesi kısılmış monitörde belgesel ya da akıllı tv izlemek gibi bolcana gereksizlerde bulundum. Tavsiye etmem. Onun yerine dediğim gibi on tane uğraşla vaktimi doldurup hayatımın uzun yılları boyunca ruhumu doyuracak etkinliklerde bulunmayı yeğlerdim. Böylelikle günahta çıkarmış oldum. Şimdilerde ise daha çok uğraşım olsun diye çabalıyorum. Kendim olmaya çalışıyorum ve geçmişte yapamadığım ya da erteleyip durduğum hep aklımda olan şeyleri eyleme dökmeye kasınıp duruyorum. Bunalımlarım var mı halen? Evet var ama farkettim ki bunalımlar insanı özel yapmıyor. Keşke daha erken farketseydim bunları ama zararın neresinden dönersen kardır derler

@ Kyo Kusanagi

Hayatımda ilk defa taş gibi yakıştırılmasında bulunuldu. Hep dişilerin arkasından söylenen bir laf olarak duyduğum için ve erk olunca insan biraz garip karşılıyor.