Dünyanın Omurgası-R.A Salvatore.
Sonsuz Macera Günleri-Jim Zub.

İnsanlığımı Yitirirken - Osamu Dazai

Sonsuzluğun Sonu - Isaac Asimov

Gönül- Natsume Soseki

Dune: Tanrı İmparatoru - Frank Herbert
(Solucan adam yeter artık)

Devlet-Platon
Hem okuldan hem de ilgimden kaynaklı okuyorum.

Yerdeniz Büyücüsü
Çok güzeldi.

Altın damla / michel tournier

Jason Schreier - Kan Ter ve Pikseller

Bundan birkaç sene Türkçe olarak basılmasına rağmen uzun bir süre bu kitabı okuyan kitlenin bir parçası olmak istemedim. Ama kitabın popüleritesinin iyice azaldığı şu günlerde bu kitaba niyahet bir şans verebildim. Jason Schreier zaten az çok oyun haberleri takip eden herkesin kesinlikle tanıyacağı bir isim, kendisi oyunları yapan kişilerle legal veya illegal görüşmeler yaparak bu zamana kadar hiç gün yüzüne çıkmamış hikayeleri ve bilgileri ortaya çıkaran bir gazeteci. Şu an sektörde bi oyunla ilgili bir bilgi verdiğinde, söylediklerinin doğruluğu sorgulanmayacak nadir insanlardan. Bu kitabında da Pillars of Eternity, Uncharted 4, Stardew Valley, Diablo III, Halo Wars, Dragon Age: Inquisition, Shovel Knight, Destiny, The Witcher 3, Star Wars 1313 gibi yapımların hikâyelerini derlemiş.

Bi oyunu oynadığımızda beğenmediğimiz bir kısımı çok kolay bir şekilde dile getirebiliyoruz. Ama aslında orda günlerce, haftalarca ve hatta belki aylarca üzerine uğraşılmış bir özelliğe, haritaya, moddeyemeye laf etmiş oluyoruz. Eleştirmenin yanlış bir şey olduğunu söylemiyorum ama bir şeyi eleştirirken "Neden böyle yapılmış?" sorusuna da cevap aranması gerektiğini düşünüyorum. Böyle durumlarda böyle kitaplar veya YouTube yapılmış belgeseller oldukça iş görüyor.

Onun haricinde oyunlarla ilginiz yoksa, bazı terimleri anlamak konusunda sıkıntı çekseniz bile grupça yapılan bir işte projenin başındaki insanın ne kadar kritik bir konumda olduğun, projeleri finanse eder yatırımcıların projeden nasıl bihaber olduğunu, proje güzel bir şekilde sonlandığında insanların sevinçleri veya kötü sonla bittiğinde insanların üzüntüleri çok güzel bir şekilde anlatılmış. Sırf bunun için bile okunabilecek bir kitap bence.

Kitapın giriş cümlesinde geçen ve aşırı beğendiğim iki kısımı buraya yazmak istiyorum.

Bir keresinde, kısa süre önce yeni oyununu yayımlamış bir yapımcıyla bir şeyler içmiştim. Yorgunluktan bitip tükenmiş gibi görünüyordu. Dediğine göre oyunu tamamlamaya yaklaştıkları sırada ekipçe bir aydınlanma anı yaşamışlar: Oyunun en büyük özelliklerinden biri aslında hiç eğlenceli değilmiş. Sonraki bir ay boyunca "crunch" yapmaya, yani haftada seksen ila yüz saat arası çalışıp o özelliği kaldırmaya ve o noktaya dek tasarladıkları her şeyi elden geçirmeye başlamışlar. Bazıları ofiste uyumaya baş­lamış ki işe gidip gelmekle vakit kaybetmesinler çünkü arabada geçirdikleri her saat, oyundaki hataları ayıklamadan geçirdikleri bir süre anlamına geliyormuş. Son teslim tarihine kadar oyunu yayımlayabileceklerinden bile emin değillermiş.
"Kulağa bu oyunun yapılmış olması bile bir mucizeymiş gibi geliyor;' dedim.
"Ah, Jason;' dedi. "Bütün oyunların yapılmış olması bir mu­cizedir:'

Bir oyun geliştiricisinin canını sıkmak isterseniz tek yap­manız gereken hangi meslekte çalıştığını öğrenir öğrenmez ona bütün gün oyun oynamanın nasıl bir şey olduğunu sormaktır.