kara kedi konustuu:)

tabii ki çok mutlu olurdum, zaten dünyayı kurtarmak istiyorum hem de konuşan bir kedim oluyor her zaman benim için orada olacak olan. daha ne isteyeyim ^^

hayal düyam baya fantastik, her an doğaüstü bir olayla karşılaşabileceğim ihtimaliyle yaşadığım için şaşırmazdım heralde direk detayları konuşmaya başlardık

sakin davranır bir daha anlatmasını söylerim.

EVETTT diye çığlık atarak mutluluk dansı yapmaya başlardınız.

Gerçek dünyada yaşıyoruz tabii ama o kadar film ve animenin üstüne bana
sen Sailor Moonsun deseler inanırdım doğrusu XD

aslında iki cevabım var. daha önce benzer bi tuhaf hadise başıma geldiği için

ilk okuduğumda, aklıma ilk izlediğim gün geldi hehehhehhe usagi altına yapcaktı nerdeyse, canım benim ya.. biraz saf ama, gene de en sevdiğim sailormoon hatunlarından biri sonuçta, çocukluğumu yedi bu çizgi film (bana göre hala anime değil, çizgi film. ne yapayım öyle demeye alışmışım..)

neyse, ben olsam herhalde önce delirdiğimi düşünürdüm. sonra da "nasıl olsa delirdim, daha kötü ne olabilir?" diye düşünür, sakin sakin konuşurdum (bu arada benim de kedim var, sık sık bizimle konuşur, tabi ne diyor anlamayız ama ben de ona miyavlayınca, genelde cevap veriyor zaten sokaktaki hangi kediye miyavlasam dumur oluyor, çünkü kedi gibi miyavlayabilirim.. uzun zamandır kedilerler içiçe olduğum için olabilir.

ha, tuhaf hadise demişken. üniversite yılları, vize ya da final zamanı.. vize olsa gerek, emin değilim, mevsim kış ama. neyse, ders çalışmaktan kafayı yemiş bir bünye olarak, masadan kalkıp boş boş buzdolabına bakmak ve belki de bir sigara içmek üzere yollandım.. bir kaç saat önce bitirdiğim kutu kola, aynen mutfak masasının üstünde duruyordu, ki kendisi orijinal, oymalı moymalı, yemek odası takımı masasıdır aslında. haliyle yüzeyi çok güzel cilalanmıştır. neyse, ben buzdolabına bakıp, doğal olarak herhangi bir şey göremeyince (bkz: öğrenci evi), nedense arkamı döndüm bir an, ve salak salak kola kutusuna bakmaya başladım. insan zihni kesinlikle düşünmeden duramaz, bunu biliyorsunuz (gerçi ev arkadaşlarımdan biri enteresan biçimde düşünmüyordu ) ben ise o sırada hiç bir şey düşünmediğime eminim, veyahut da bir kaç saniye sonra olacak olayın şokundan dolayı, şu anda hatırlamıyorum neler düşündüğümü.. neyse, ben fena halde mal mal kola kutusuna bakmaya devam ederken, kola kutusu, gayet hiç bir kuvvetin etkisi altında olmadan, uslu uslu, acele etmeden masada hareket etmeye başladı.. ben de sakin sakin bakmaya devam ediyorum.. sonradan farkettim ilerlediğini.. neyse kutu hareketini bitirince, önce mantıklı açıklamalar üretmeye başladı beynim, 1 sn içerisinde aklımdan geçen şunlar: "kutunun hareket etmesine ne sebep olabilir? 1. hava akımı (ki yok, çünkü hava soğuk ve pencereler kapalı, evin herhangi bir yerinden hava gelmiyor. 2. masa ve/veya kutunun altı ıslak, adhezyon-kohezyon kuvvetleri nedeniyle kaydı (ki kontrol ettim korka korka da olsa , ne masa ne kutunun altı ıslak..) 3. masanın ayakları gözün algılayamayacağı kadar eğik ya da ev eğik (ki sakarya'da olması olası..) ama olsa şimdiye kadar tüm boş kola, bira vs. kutusu kayardı. 4. deprem oldu (ama hissetmedik, en azından o kola kutusunu oynatacak kadar bir depremi hissederdim sanıyorum, zaten giriş katta oturuyoruz, üst katlar kadar sallanması mümkün değil..) 5. beyin gücümle bir kaç dakikadır mal mal bakmakta olduğum kola kutusunu hareket ettirdim.. ama bu düşünce de kendi içinde çelişkili, zaten mal mal bakıyorum, o şekilde nasıl hareket ettirebilirim ki?! :twsited: düşünün ki sınavlardan beynimde hal kalmamış, nerde kalmış kutu kola oynatmak?! (sanki bizans askeriyim de, dansöz oynatıyorum, neyse..) eeeee, ben böyle "mantığa davet edici" tüm seçenekleri de, gene aynı akılcı yolla eleyince, kaldı geriye tek mantıklı sebep: kafayı yedim.. "hmmm, çok da tuhaf bir şey değilmiş ya? peki neden bir saniye öncekinden farklı hissetmiyorum? yoksa hep deli miydim ne yeni mi fark ettim? hmmm.." tabi şuncacık kola kutusu, benim üzerimde yaratttığı bu etkinin farkında mıydı, bilemiyorum, lakin ben "sınav stresi" herhalde, diyip, gittim ve ders çalışmaya devam ettim..

bu da böyle bir anımdır..

hani gün gelir de, luna benimle konuşursa, muhabbet ederiz yani, iki tavla atarız icabında..

KARA KEDİ KONUŞTUUUUU diyerek Usagi gibi hatır patır eve koşarsınız.

Dostum ne kadar bencılsın bıraz hayal dunyasında yasa.

ben zaten kadileri çok sempatik bulurum hatta 7 tane kedim var evde (aslında 8 di biri öldü) bende ankete yorum yapmaya geldim kendimi anlatıyorum sevinirdim ve çığlıklar içinde mutluluk dansı yapmaya başlardım çünkü hayatımda dersler dışında bir heyecan belirmesi hoşuma giderdi