Başlarda -kanaatimce- hobi olarak, boş vaktimiz var haydi dolduralım diyerek müzik yapmaya başlamış bir gruptu bunlar. Sharon den Adel'in hiç vokal dersi almadan sahnelere atlamasının sebebi budur diye düşünüyorum. Mother Earth albümü ile epey ses getirdiklerinden olsa gerek The Silent Force'da ciddi ciddi müzik yapmaya başladılar(başlamışlar). Evet, The Silent Force eski albümlere nazaran biraz daha yumuşak mı denir, ticari kaygı ile yapılmış mı denir, işte öyle bir albüm olmasına rağmen bence teknik açısından tüm üyelerin (özellikle tanıdığım, bildiğim en iyi frontwomanlardan birisi olan Sharon-sama'nın) biraz daha eli yüzü düzgün müzikler yapmaya başladığı bir albümdür, bu yüzden en başarılı bulduğum albümleridir. Sonrasında gelen The Heart of Everything ise bariz biçimde özenti bir albümdür. Müziğin böylesi popülermiş hadi bunu yapalım denmiştir. (Bazı şarkıları ayrı tutuyorum elbette) Ama ne yazıkki Sharon den Adel aldığı vokal derslerinin hakkını tam anlamıyla bu albümde verir, bu yüzden hiçbir şarkıyı eleştirmek mümkün değildir. Sharon'ın sesi uyuşturur, sarhoş eder insanı. (En azından bende etkisi bu)

Black Symphony başarılı bir derlemedir. Canlı performansı çok çok iyi bence bu grubun. Sharon'ın şarkıları stüdyo kayıtlarından iyi söylemesinin yanında sahne şovları filanda çok hoş oluyor genelde. Birde arkada orkestra olunca tadından yenmez bir albüm olmuş bu.

Lakin ben bu insanlara çok kızgınım, küskünüm bu ara. Mart ayında yeni albümleri çıktı piyasaya. 'The Unforgiving'. Bir heavy metal albümü olarak başarılı bir albüm, şarkılar filan güzel, konsept albümün de hakkını vermişler vs. Neyse arada dinliyoruz fakat benim çözemediğim nokta şu; bu grubu bu kadar meşhur eden şeylerin başında bence Sharon'ın sesi, vokali, headbangleri, abuk subuk ama sevimli el kol hareketleri, kocaman eteklerini savura savura şarkı söylemeye çalışması ve bunun gibi Sharon kaynaklı pek çok şey gelir. Şimdi bu kadar büyük bir tarz değişikliğine gidip Sharon'ın sesini sıradanlaştıracak, kendini her fırsatta melek yapıp mutlu olan güzelim kadını kliplerinizde simsiyah giydirecek şarkılarla dolu bir albüm yapmaya ne gerek vardı. Tamam dediniz ki kendimizi tekrar etmek istemiyoruz bıdı bıdı ama madem değişesiniz vardı biraz daha sert ama yine senfonik öğeler barındıran bir albüm yapamaz mıydınız? Davul ve gitar sesinden başka bir şey duyamadım ben bu albümde. Sharon zaten karanlık olsun sesim diye distortion ın şeyini çıkartmış. Bir tane bol enstrümanlı eskiye benzer şarkı var, A Demon's Fate. Onun dışında Lost var böyle daha ağır oturaklı bir şarkı. Başlayınca diyorsun 'tamam budur. Sharon şimdi şakıyacak ben de ağlayacağım salya sümük' filan fakat bunda bile bağıra çağıra helak olmuş kadıncağız.(Sözler her zamanki gibi çok hoş, ona laf yok.) Neyse kızdım yani. Diğer albümde hemen düzeltsinler bu hatayı eski WT olsunlar, kendilerini tekrar etsinler önemli değil. Zaten Sharon gelmiş 37 yaşına daha kaç sene bu kadar güzel kalır sesi meçhul.

Özetle, 'The Unforgiving' genel anlamda başarılı bir albüm olsa da WT'ye gitmediğini düşünüyorum.

-Mother Earth
-In perfect harmony
-Ice Queen
-Angels
-Never ending story
-Forgiven
-Somewhere (bunun Anneke van Giersbergen ile düet olan hali tavsiye olunur.)
-Jillian
-Our Solemn Hour
-Hand of Sorrow
-See Who I Am
-The Swang Song
-Pale
(Bir tane de yeni albümden yazayım ayıp olmasın.)
-Lost