Yazarın Notu: Selamlar öncelikle ben eski yerime geri döndüm aslında, zaten lantis^^ olarak 2 sene önce buralarda oldukça aktiftim, fanfic yazmayı severim, özellikle bleachle alakalı...bunu bir arkadaşımın isteği üzerine 14 şubat özel bir şeyler olsun dedi diye yazıyorum.Okursanız,yorumlarınızı bekliyorum...

A Valentine's Day...

Her 14 şubatta olduğu gibi Japonya'da kadınlar günler öncesinden çikolata dükkanlarını doldurmuştu, kimi el yapımı kimi hazır çikolataların peşindeydi.

Okuldan Tatsuki ile çıkan Orihime yürürken yollarının üstündeki bu tıka basa her yaştan kadınla dolu çikolata satan dükkanları merakla izledi.

"Aaa...sanırım benim de ev yapımı çikolata için hazırlık yapmamın zamanı geldi."
"Inoue, en azından bu sene hazır alsan?"
"ano...neden böyle bir şey söyledin tatsuki-chan?"
"geçen sene okul müdürü verdiğin çikolatayı yedikten sonra, yüzünün aldığı renk...ımmm pek iyi değildi sanki..."
"oh, doğru söylüyorsun tatsuki-chan turşuya alerjisi vardı heralde, bu sene onu koymamaya dikkat edeceğim, sağol hatırlattığın için."
"turşu ??! (gözleri faltaşı gibi açıldı, sonra daha fazla bir şey dememeye karar verdi) .....ımm, bir şey değil inoue, hadi gidelim..."
Tatsuki hiçbir zaman en yakın arkadaşının bu gibi konularda üstüne gitmezdi, çünkü onun en çok bu günlerde kendini yalnız hissedeceğini biliyordu.

Evlerine doğru yolları ayrılırken, tatsuki "inoue akşam yemeğe gelmek istemediğine emin misin?"
Orihime Eve doğru hızla yürüyerek "Evet, bu akşam bir sürü çikolata yapmak için hazırlanmam lazım, 14'üne 2 günüm kaldı, acele etmeliyim"
"Peki, ja nee..."

Orihime eve girdi, hızla üstünü değiştirip eksikleri var mı diye buzdolabını açtı.
"aaa fesleğen yokkkk....!!!!" cüzdanını alıp koşarak markete girdi, fesleğeni aldı ve gözü o sırada bir reklam afişinin yazısına ilişti;
"O'na kendini özel hissetmesi için honmei-choko verin, sizce bunu haketmiyor mu?"
"aghhh..."
özür dilemek için eğildi...yazıyı okurken birine çarpmıştı.
"aaa inoue, sen de mi alışverişe geldin?"
"a kurosaki-kun, kuchiki-san, evet ben de çikolatama koymak için fesleğen almaya geldim"
ichigo'nun yüzü değişti; "fesleğen...çikolata için...?"
"neyse, (dedi ve konuşmaya devam etti) biz de rukia'ya yeni bir çizim defteri alacağız, kendisi picasso olduğu için resim defteri olmadan çalışamıyor, bu gezdiğimiz 5. yer ve hala bulamadık."
"kapa çeneni ichigo sen sanattan ne anlarsın.."
"off fazla konuşma da yürü hadi, olmazsa bir de karşı caddeye bakalım, ja nee inoue..."
Orihime yanından uzaklaşan ikiliyi izledi bir süre, her zaman olduğu gibi kavga ediyorlardı, sonra dönüp afişe baktı tekrar, kendini özel hissetmesi için herkesin gerçekten çikolataya ihtiyacı var mı diye düşündü...alışverişini yapıp eve doğru yola çıktı.

Eve geldikten sonra çikolata yapma kitabını açtı ve deli gibi çalıştı, herkese yetecek kadar çikolata yapmıştı, chad, ishida, uruhara-san, okul müdürü ve öğretmenleri, giri-chocoların hepsi tamamdı, soğuması için kenarda duruyorlardı, teki hariç...

Sabah erkenden kalktı ve soğumuş çikolatalarını özenle paketledi, her birine isim yazdı ve okula gitti her gün yaptığı gibi...

O okuldayken evinde beklenmedik bir şey oldu, açılan penceresinin arasından siyah tırnaklı beyaz bir el perdeyi araladı ve içeri girdi. Anlamsız bakışları odayı süzüyordu. Aizen-sama kendisine bu kızı izleme görevini vermişti, ilerde onunla ilgili planları vardı, o da görevini yerine getiriyordu.
Yavaşça küçük evin içinde dolaştı. Sadece bir an için duraksadı, büyük kahverengi bir nesne, tezgahın üstünde duruyordu, yandaki kitaptaki resme gözleri kaydı, ona benziyordu. Ne olduğunu anlamadığı için kitabın üstündeki yazıyı okumaya karar verdi;
"O özel insana, kendini en özel hissettirecek honmei-choco tarifi..."
Elini honmei-choco denilen nesneye götürüp "Özel nedir? Sonucunda hepsi insan işte, biri diğerinden farklı değil... beyinsiz yaratıklar her şeye saçma anlamlar yüklemeye çalışıyor..." dedi ve dokunmasıyla parçalandı.

Gözleri nesneye daha da odaklandı, eline bir parçasını aldı bununla ne yapması gerektiğini anlamaya çalıştı, sonra dışardan gelen sesleri duydu, dışarı baktı, okul dağılmış ve o kız eve doğru yürüyordu, honmei-choco'nun elindeki parçasını cebine attı ve dışarda gizlenerek eve girmesini beklemeye başladı.

Kız eve girdi ve hemen o parçalanmış nesneyi gördü, gözlerinden suya benzeyen bir sıvı akmaya başladı, bazı insanlarda bunu görmüştü genelde korktukları zaman oluyordu...
neden korkmuştu, birinin geldiğini mi anlamıştı acaba...?
sonra kızın sesini duydu:
"kurosaki-kun...sanırım bunu ne kadar istesem de yapamayacağım..."

Ulquiorra kurosaki ismini ilk defa duymuyordu, kurosaki ichigo'dan bahsediyordu anlaşılan, konunun ne olduğunu anlamasa bile Aizen-sama'ya bu kızın Kurosaki Ichigo ile yakın bir ilişkisi olduğu dışında aktarmaya değer bir şey yoktu...

Bir kaç zaman sonra onu Hueco Mundo'ya götürmek için emir aldığında ve tek bir kişiyi görme izni verdiğinde nereye gideceğini adı gibi biliyordu...
İnsanlar anlamadığı bir şekilde böyleydi, hep bağlanacak birilerini arıyorlardı.
Onu kurosaki ichigo denen insanın evinde yine gözlerinden yaşlar dökülürken izlediğinde, cebinde araştırmalarından çikolata diye bir yiyecek olduğunu öğrendiği parçayı çıkarttı, bu çocukla arasındaki bağlantıyı anlamaya çalışıyordu ki istemsizce bir parça ısırdı.

Neden yaptığını kendi de anlamamıştı, ağzındaki acayip tadla son derece şaşkın bir biçimde bir süre kalakaldı. Bir süre sonra hiçbir şeyin değişmediğini farkederek hızla kızın evinin oraya gitmeye karar verdi. Kağıda sardığı parçayı kızın penceresinin kenarındaki saksının içine bırakıp Hueco Mundo'ya geri döndü.

1. Bölümün Sonu