ELFİAN DREAM

1.BÖLÜM


O sabah uyandığımda diğerleri gibi olduğumu düşünmüştüm.Tıpkı sınıf arkadaşlarım gibi.Ama ben onlardan biri değilmişim meğer.Küçükken,gece olduğunda yatmak istmezmişim annem gelir bana elf efsaneleri anlatırmış.Bende hepsini usulca dinler,sonra da kitabın resimlerine bakıp uykuya dalarmışım.Fakat günün birinde bir elf olduğumu öğrendim. Evet,yanlış duymadınız ya da bu bir şaka değil.Bir elf ha!Bunu ben bile düşünmezdim.
O sabah uyandım tıpkı başlangıçta söylediğim gibi.Okul üniformamı giydim.Tamam buraya kadar herşey gayet normal.Ama ya bundan sonra?İşte her şey aynaya bakıp saçıma yapmak istememle başladı.Bana doğduğumda kulaklarımda bir sorun olduğunu ve bu yüzden kulakrımın üst kısmının bandajlı durması gerektiğini söylemişlerdi.Ama bu sabah bandajlar düşmüştü.15 yıl hiç düşmeyen bandajlar birden yok olmuştu.Kulaklarıma bakmak istedim.Kulaklarım tıpkı elflerinkine benziyordu.Buna şaşırdım ve kulaklarımı incelemeye başladım.Bir an aklıma bir elf böceğinin radyasyon altında kalıp beni ısırma olasılığı geldi.Bu düşünceye gülüp geçtim.Sabah kahvaltısı için aşağıya indim.Nedense ne kadar yesem de kilo almayan bir yapım vardı.Anneme gülümsedim.Mutfak masasının üzerinde garip bir dille birine not yazıyordu.Birden bana selam vermek için başını kaldırdığında kulaklarımı farketti.
“Lillian kulaklarında ki bandajı çıkarmamalıydın!” diye beni azarladı.Ben ise:”İyi de sabah kalktığımda kulaklarımda bandajlardan eser yoktu!”diyerek kendimi savundum.Annem bunun üzerine telefonu eline alarak ışık hızında bir numara çevirdi.Telefondan çıkan sese:”Selam!Sandığımızdan dayanıklı çıktı.Herkese 18 yaşında olurdu.Çünkü ancak o zaman o kadar dayanıklı olabilirlerdi.Bu yaşta..Sence ne yapmalıyız?Hmm,tamam o zaman...”diye cevap verdi.Bu sırada merakından kuduran bana bir şey açıklamak aklına bile gelmedi.Sonra annem bana döndü ve ellerimi iki elinin arasına aldı.Sanki biri ölmüştü ve o bu üzücü haberi açıklamak zorundaydı.Sözlerine:”Neden bu kadar güzel olduğunu düşündün mü?Veya yaşıtlarından daha zarif yapılı?”diye başladı.Bu kelimeleri:”Çünkü sen bir elfsin tatlım.Evet,yanlış duymadın bir elf.Aslında sana yarı elf dememiz doğru olur.Biliyor musun bende bir elftim.Biz elfler tanrısal güzelliğe sahibizdir.Şaçlarımız her zaman ipek gibidir.Tenimizin rengi ve dokusu yüzünden herkes bizi kıskanır.Tüm varlıklar sonu gelmeyen yeşil renkli zümrüt gözlerimizde kaybolmaya mahkumdur adeta.Ben genç bir elfken bir insana aşık oldum.O senin babandı.Elfken bir insanla aşk yaşayamazsın.Bende beni insana çevirmelerini istedim fakat onlar buna karşı çıktılar.Elf tarihinde sadece vatanhainleri ve ben elflikten çıkmışımdır.Ben ise kararımı vermiştim.Bir akşam bu planımı gerçekleştirdim ve tüm elf halkından gizli olarak elf olmaktan çıktım.Herkes beni ortadan kayboldum sandı.Fakat ben seni doğurmuş mutlu bir hayat sürüyordum.Sen 3 yaşındayken ben ormandayken bir elf beni gördü.Bunun üzerine elf halkı beni güzelliğimden mahrum bıraktı”diyerek devam ettirdi fakat ben:”Ama sen hala çok güzelsin” diyecektim ki.Bana:”Biliyorum tatlım ben hala güzelim ama bu insanlara özgün bir güzellik.Elfler tanrısal bir güzelliğe sahiptir demiştim sana hatırladın mı?İşte sen elflerin en güzeli olacaksın muhtemelen.Elf halkı o gün beni öldürmedi çünkü seni bir elf olarak yani tam bir elf olarak görmek istiyorlardı.Yarı elfler 18 yaşına geldiklerinde onlar eğitilmeye başlar.Kulaklarında bandajlar vardır o yaşa kadar.En önemlisi ise sen ilk yarı elf kızsın.Bugüne kadar doğan tüm yarı elf bebekler erkek doğdu.O yüzden sen çok merak ediliyorsun.Bugünden sonra elf halkının yanında ormanda yaşamalısın ve onların verdiği eğitimi almalısın.Yarın hemen gitmelisin”dedi ve bana baktı.Gözümden yaşlar süzülüyordu.Ben bir elftim ve hayatımı ormanda elflerin arasında geçirecektim!Bu..,bu imkansız olmalıydı...