Bu benim buraya yolladığım ilk hikayem.... iyi yada kötü eleştirilerinizi bekliyorum.Umarım başarılı olmuştur ve umarım hoşunuza gider....

1. Bölüm

Elimdeki kitabı yavaşça kapattım. Tanrım, başkarakter gerçekten çok şanslıydı. Vampirler, büyücüler, uçan atlarla dolu bir dünyada yaşıyordu. Üstüne üstelik çift ballı bir insan olarak hikayenin ana kahramanıydı. Onun, yaşlandığında, şömine başında otururken torunlarına böbürlene böbürlene anlatacağı müthiş hikâyeleri vardı. Hikayenin diğer kahramanları gibi ezik ezik nasıl ana kahramanın elini sıktığını değil, nasıl kahraman olduğunu anlatacaktı…

Gerçi bu ezik yan kahramanların bile benimkinden daha ilginç hayatları vardı. Onların uçan süpürgeleri, ocak yanınca çığlık atan tencereleri vardı. Benimse rahatsız ettiğimde Uzakdoğu savunma sanatları ustalarını bile kıskandıracak çığlıklar atan bir kedim. Gerçi kedime saygım sonsuzdu. Patisini kaldırıp tırmıklamak için fazla tembel olduğundan olsa gerek müthiş çığlık teknikleri geliştirmiş ve sadece ağzını oynatarak düşmanlarını kendinden hızla ulaştırma tekniğinin kurucusu olmuştu. Tek ve yegâne öğrencisinin ben olması ve tek düşmanlarının ben ve aile üyelerinin olması onun saygı değer bir usta olduğu gerçeğini değiştirmezdi.

Yanlış anlaşılmak istemem. Hayatımdan memnundum. İyi bir aile, fena olmayan maddi durum, okuma imkânı, eğer çalışırsam önümde olması muhtemel parlak bir gelecek… Milyonlarca insandan daha şanslıydım, bunun farkındaydım ve tanrıya binlerce şükür ediyordum. Ama, hadi ama, kim oturup ineklemek ve tamamen normal arkadaşlarla takılmak yerine maceradan maceraya koşmak, birbirinden ilginç, savaşçılarla, büyücülerle takılmak istemez ki?

Kıskançlıktan olsa gerek kahramanının inek tezeği yemesini dileyerek tam 5 saattir kıpırdamayan kedimi hala yaşadığına emin olmak için dürttüm. Şöyle bir gözünü açıp kapadı. Hala yaşadığının sevincinden olsa gerek içimdeki sevgi kelebekleri kıpraştı ve büyük bir gaflete kapılıp hayvanı elime almak istedim. O anda ölü gibi yatan hayvan bir anda, bütün geceyi dans ederek geçirmek için birkaç enerji içeceğini birden mideye indiren çılgın bir genç kızı bile kıskandıracak bir enerjiyle yerinden fırladı ve garip sesler çıkararak beni odanın dışına kadar kovaladı. Odamı ele geçirdiğinden emin olduktan sonra, yeni kraliyetinde keyif çatmak için odanın ucunda olan tahtına yani yatağıma yerleşti.

Biraz laflamak için kardeşimin odasına gittim ancak telefonda henüz sadece bir saat konuşmuştu. Ve daha tamamlaması gereken 1.5 saat olduğu için sinirli sinirli odasından çıkmamı işaret etti.

Dışlanmış bir yaratık olan ben de, o çok sevdiğim geceyi izlemek için balkona çıktım. Bu gece mükemmeldi. Ay kıpkırmızıydı. Ve biraz uzağında gizemli bulutlar dolaşıyordu. Hafif bir meltem ağaç yapraklarını hışırdatıyordu. Tam gözlerimi kapatıp geceyle bütünleşme moduna girecektim ki bir çift sokak kedisi özel hayatlarını bütün mahalleyle paylaşma gereği duydular ve bütün modu mahvettiler. Ancak ben pozitif bir insandım ve zorlada olsa yüzümdeki gülümsemeyi koruyarak sanki etrafta hiçbir rahatsız edici etken yokmuş gibi ( bu arada kedi seslerine birkaç sarhoş şarkısı da eklenmişti ) gözlerimi kapattım ve konuştum. “ Gecenin efendisi, gel.”
- Sen nasıl istersen tatlım!

------------------------------------------------