Luminor...//Luminor'du bu...Eminim...//Epsiode 2 Sayfaya git: 1, 2, Sonraki |
|
Yazar
Mesaj
Bölüm 1: Ayışığı
Luminor biraz ileride çimlerin üstüne uzanmış dün ona hediye ettiğim kitabı okuyordu Uzaktan onu seyrettiğim farkında bile değildi. Aklıma eski günler gelmişti... o günler bizim için en zor dönemlerden biriydi. Ne kadar zor olursa olsun Luminor'la tanışmam bile mucizeydi... O benim abim gibiydi... Küçükken bir abi istemiştim... Ama daha sonradan bir canavar olunca bu isteğim bitmişti... Diğer insanlardan farklı olmayı herkes seviyor ama ben sevmiyordum. Beklide böyle düşünmelerinin cezasını onların kanını içerek ödüyordum...
**
Ellerim ve ağız kenarım kanlar içindeydi.Okul kıyafetlerime kan sıçramıştı. Bunu her yapışımdı... İnsanların her kanını içişimde canım acıyordu. Bu acıyı kendim bile hafifletememiştim. Hafifletmenin tersine her gün daha da çoğalıyordu. Donuk gözlerle defterle baktım. Çizdiğim her şey kanlanmıştı... Onlar daha fazla kirletemezdim. Kanlı ellerimden hafifçe bıraktım. Yere düştüler... Hayallerimi hep kendim kirletiyordum.. Ama bunun olması benim elimde değildi. Ama olsaydı hayallerimin peşinden gitmek isterdim. Cebimden mendil çıkardım. Kanlı ellerimi ne kadar silsem de onlar hep üstümde kalacaktı.
Ellerimi silerken birisinin omzuna dokunduğu hissettim. Hızla başımı çevirdim. Göğsüne kadar gelen siyah saçlarıyla hiç de korkutucu olmayan kırmızı gözleriyle bir oğlandı...
“İyi misin?” dedi sakince.
Suratı...asıktı... Vampir olduğunu anlamıştım. Gözleri normal haline dönünce ayışığında parlayan gözleri...çok güzeldi... Ayışığı sanki onun yüreğini yansıtır gibiydi...
“İyiyim teşekkürler” dedim.
Buna kendimi çok kaptırmamam gerekti... Ailem beni bekliyordu. Mendilimi kanlar içinde olan okul kıyafetimin cebine koydum. Çizimleri yerden aldım. Arkamı dönerek vampire gülümsedim. Bana gülümsemesini beklemiyordum zaten...
“Nereye genç kız?” dedi umursamaz tavırla.
Bana genç kız demesine sinir olmuştum. Alt tarafı 14 yaşındaydım.
“Evime” dedim gülümsemeyi kesip.
“Eşlik etmemi ister misin?”.
Bir an düşündüm... Bana eşlik etmesinin ne sakıncası olabilirdi ki?
“Olur.”
Evimize giden yolun kaldırımları yapılıyordu. Bu yüzden yol taşlıydı. Ne kadar vampir olsam da gitmekten zorlanıyordum. Bu yüzden çoğu kez ayağımı kanatmıştım. Yanımda birisi varken dikkatli yürümeliydim. Gerçekten bu kişi kimdi?
“Adın ne Ayışığı?”
“Ayışığı mı?”
“Evet.” Dedim ve gülümsedim.
Ona Ayışığı diye hitap etmek hoş oluyordu.
“Luminor...”
“Luminor..?Bende Melodie tanıştığımıza sevindim.”
“Ne zamandır vampirsin?”
Bu soruyla birlikte durdum. Ben ne zamandır vampirdim? Ne zamandan beri bunları çekiyordum? Biliyor muydum?
“Bilmem. Buraya kadar.” Dedim ve önüne geçip onu durdurdum.
“Anlamadım.”
“Bundan sonrasını kendim giderim.”
Cevap vermesine bile izin vermeden arkama bakmadan gittim. İstemesem de ağlıyordum. Ben bir canavardım!Canavar!Hep böyle kalacaktım!Hiçbir zaman değişmeyecektim!..
Neden peki?...
**
Genç kızın arkasına bakmadan gitmesinden sonra bir süre yerimde durdum. Ay’a baktım. Bugün gerçektende güzel görünüyordu... Yada ben güzelliğini yeni keşfetmiştim.
Ayışığı...
Luminor biraz ileride çimlerin üstüne uzanmış dün ona hediye ettiğim kitabı okuyordu Uzaktan onu seyrettiğim farkında bile değildi. Aklıma eski günler gelmişti... o günler bizim için en zor dönemlerden biriydi. Ne kadar zor olursa olsun Luminor'la tanışmam bile mucizeydi... O benim abim gibiydi... Küçükken bir abi istemiştim... Ama daha sonradan bir canavar olunca bu isteğim bitmişti... Diğer insanlardan farklı olmayı herkes seviyor ama ben sevmiyordum. Beklide böyle düşünmelerinin cezasını onların kanını içerek ödüyordum...
**
Ellerim ve ağız kenarım kanlar içindeydi.Okul kıyafetlerime kan sıçramıştı. Bunu her yapışımdı... İnsanların her kanını içişimde canım acıyordu. Bu acıyı kendim bile hafifletememiştim. Hafifletmenin tersine her gün daha da çoğalıyordu. Donuk gözlerle defterle baktım. Çizdiğim her şey kanlanmıştı... Onlar daha fazla kirletemezdim. Kanlı ellerimden hafifçe bıraktım. Yere düştüler... Hayallerimi hep kendim kirletiyordum.. Ama bunun olması benim elimde değildi. Ama olsaydı hayallerimin peşinden gitmek isterdim. Cebimden mendil çıkardım. Kanlı ellerimi ne kadar silsem de onlar hep üstümde kalacaktı.
Ellerimi silerken birisinin omzuna dokunduğu hissettim. Hızla başımı çevirdim. Göğsüne kadar gelen siyah saçlarıyla hiç de korkutucu olmayan kırmızı gözleriyle bir oğlandı...
“İyi misin?” dedi sakince.
Suratı...asıktı... Vampir olduğunu anlamıştım. Gözleri normal haline dönünce ayışığında parlayan gözleri...çok güzeldi... Ayışığı sanki onun yüreğini yansıtır gibiydi...
“İyiyim teşekkürler” dedim.
Buna kendimi çok kaptırmamam gerekti... Ailem beni bekliyordu. Mendilimi kanlar içinde olan okul kıyafetimin cebine koydum. Çizimleri yerden aldım. Arkamı dönerek vampire gülümsedim. Bana gülümsemesini beklemiyordum zaten...
“Nereye genç kız?” dedi umursamaz tavırla.
Bana genç kız demesine sinir olmuştum. Alt tarafı 14 yaşındaydım.
“Evime” dedim gülümsemeyi kesip.
“Eşlik etmemi ister misin?”.
Bir an düşündüm... Bana eşlik etmesinin ne sakıncası olabilirdi ki?
“Olur.”
Evimize giden yolun kaldırımları yapılıyordu. Bu yüzden yol taşlıydı. Ne kadar vampir olsam da gitmekten zorlanıyordum. Bu yüzden çoğu kez ayağımı kanatmıştım. Yanımda birisi varken dikkatli yürümeliydim. Gerçekten bu kişi kimdi?
“Adın ne Ayışığı?”
“Ayışığı mı?”
“Evet.” Dedim ve gülümsedim.
Ona Ayışığı diye hitap etmek hoş oluyordu.
“Luminor...”
“Luminor..?Bende Melodie tanıştığımıza sevindim.”
“Ne zamandır vampirsin?”
Bu soruyla birlikte durdum. Ben ne zamandır vampirdim? Ne zamandan beri bunları çekiyordum? Biliyor muydum?
“Bilmem. Buraya kadar.” Dedim ve önüne geçip onu durdurdum.
“Anlamadım.”
“Bundan sonrasını kendim giderim.”
Cevap vermesine bile izin vermeden arkama bakmadan gittim. İstemesem de ağlıyordum. Ben bir canavardım!Canavar!Hep böyle kalacaktım!Hiçbir zaman değişmeyecektim!..
Neden peki?...
**
Genç kızın arkasına bakmadan gitmesinden sonra bir süre yerimde durdum. Ay’a baktım. Bugün gerçektende güzel görünüyordu... Yada ben güzelliğini yeni keşfetmiştim.
Ayışığı...
Ben yeni gördüm (özür dilerim ), ama gerçekten güzel. Kara kedi saolsun alıştırdı beni bu vampir meselelerine. Şu Melodie...Hakkında pek bişey bilmesekte (yani şu an için) içim ısındı kıza. Ne biliyim, böyle kendini herzaman suçlayan, yaptıklarının hiçbirini isteyerek yapmayan, ve özünde iyi yürekli bi kız sanki.Hani elinde olmadan, farklılıklarının bedelini çekenlerden.Bazılarının elde etmek istediğini doğuştan elde etmiş, fakat bundan kurtulmak istiyor gibi.Luminor hakkında şu an için birşey diyemem.Ama diyecek ikicik lafım var:HARİKASIN ve DEWAMINI BEKLİYORUM. Takipçi listene beni de ekle.
13 Oca 2009 23:09
emiLy* yazmış:
Biliyorum Pınarım sana sözüm yok Zaten benden bıktın oku oku diyom her yeni hikaye yazdığımda
ay_prensesi_usagi yazmış:
Evet biraz Melodie öyledir Kendime benzettim onu bu hikaye...ama neyse... Daha öncekileri oku diycem ama o da olmaz. Zamanla nasıl olduğunu görürsün. Luminor hakkında zaten bilmeyenler onun hakkında bir şey demiyor. Görcez bakarım. Sağol. Ekledim merak etme
İncOgnitO yazmış:
Çünkü okunmuyunca insanın çok kötü morali bozuluyor
Ve ben bunun hıncını hikayelerimin bölümlerinden çıkartırım
Kısa çünkü yarım kaldı son anda değişikler yaptım. Birde tam olarak ne yazcağıma karar verememiştim.
Aslına bakarsan ben senin diğer hikayelerini de takip ettim. Şu Lanetli İnsanları çok sewmiştim. (Gizli hayranınım yane.Yeni itiraf ediyorum )Ama yorumlarım yarım kaldı nedense. Bi kaç bölümü de kaçırmıştım maalesef. Öyle kaldı.Ama merak etme, aklımdasın.Okul nedeniyle çok bölümlü fanlara bakamıyorum.Hepsini baştan okumam, ödewlere fln engel oluyordu.Ama planım var.15 tatilde full okucam onu da en başından.Sözz.Bi kaç tane daha fan var tabe.Yeni yeni fanlara bu şekilde başlarım artık.
1. sayfa (Toplam 2 sayfa) [ 20 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |