güzeldi dewamı cabuk gelır umarım

Woo-hoo! Ouff bayıldım. Sadece hikayenin background unu vermiş olsan da bu bile beni heyecanlandırmaya yetti! Lütfen ff ni bitirene kadar banlanma. Latince, Bilimkurgu ve politik kurgu... güzele benziyor. Hmm, cyberpunk ta olcak mı? Bi de yaşını merak ettim. )

@Balera Silence,
Okuduğunuz için teşkkürler, beğenmenize sevindim. Şehri cyberpunk tadında hayal ettim ben. Genel olarak da distopik takılalım beri dedim Şu sıralar on altı yaş civarlarında sürünmekteyim.

@DeNNiS-SaMa,
Okuduğunuz için teşekkürler.

1.Bölüm: Kapılar


Genel Nakil Ve Eğitim, kısaca GNE binasının en üst katına yükselen asansörün içerisindeki heyecan elle tutulabilir nitelikteydi. Asansörün mekanik sistemlerini harekete geçiren enerji, aynı zamanda bu seksen katlı gökdelenin dış cephesini aydınlatan spot ışıklarını da beslediği için, bisiklet tekerliği benzeri kentin ortasında yükselen bu heybetli yapı, Cumhuriyetin yani Magna Regionem’in diğer şehirlerden de rahatlıkla görülebilen demir, çelik ve kablolardan oluşmuş bir efsanesiydi.

Cumhuriyetin kalbi olan Cordis her zaman bu yapıyla gurur duyardı. Zaten Cordis’i metropol yapan da elbette ki nakil binasının namıydı. Ve şimdi de nakil binasının tepesine tırmanan asansörün içindeki dört kişiden üçü birbirlerine belli etmeseler bile aynı şeyi düşünüyorlardı; Yeterlilik Sınavı.

Biri ise diğerlerine aldırış etmeye tenezzül bile etmeden, kafasını asansörün bütün şehri ayaklarının altına seren camdan kenarlarına dayamış dalgınca gri bulutları izliyordu. Aslında Veesna dışarıdan bakıldığında sıradan bir genç kız gibi görünebilirdi.
Sarıya kaçan perçemli saçları, çilleri, standartlara uygun vücudu ve giydiği sade giysilerle sıradan görünmeye özellikle dikkat ediyormuş gibi bir havası vardı. Fakat bu sanrıya kapılmak gerçekleri sonradan öğrenenler için kendilerini oldukça aptal hissettirebilirdi.

Fakat Veesna’nın yanında endişeli bir surat ifadesiyle dudaklarını kemiren genç adam “gerçekten” sıradanın oldukça dışında bir görüntüye sahipti. Molere morumsu siyah kıvırcık saçları, içlerinde kendini beğenmişlik okunan büyük ve uzun kirpikli gözleri ve yaşıtlarına göre biraz daha yapılı vücuduyla sayesinde başını her türlü beladan kurtarabilecek yeryüzüne inmiş bir meleğin saflığını temsil eden bir heykele benziyordu. Giydiği altın işlemeli siyah takım da iddialı davranışlarıyla paralel bir uyum içerisindeydi.

Asansörün sonuncu kata vardığını bildiren metalik unisex ses, Veesna’nın başını camdan kaldırıp ifadesiz bir yüzle kapıya doğru yönelmesine neden oldu. Sırtında eğitmeninin gözlerini hissedebiliyordu. On yılını harcadığı, uğruna bütün hayallerinden vazgeçtiği ve yıllarca eğitimini aldığı bu iş, bugün söyleyeceği tek bir yanlış sözcükle sona erebilirdi. Böyle bir şey olması durumunda ne yapacağını hayal bile edemiyordu Veesna. Yıllarca koşullandırıldığı tek şey buydu. Bir Prefect olmak.

En sonunda herkes asansörü boşalttığında, kapılar usulca kapandı. Ancak Veesna dikkatini arkasında kapanan değil, önünde yükselen kapıya yöneltmişti. Neredeyse her konutta bulabileceğiz türden hidroelektrikle çalışan buhar basınçlı kapılardandı bu kapı da. Ancak boyutu ve içine açıldığı yer bakımından kainatta eşine benzerine rastlanmayan bilgilerle donatılmıştı.

Bir yüzyılda sabitlenmiş insan ömrünün yüz katı daha yaşlıydı bu kapının ardındakiler. Ve her yüzyılda bu kapılardan geçebilmek sadece iki ölümlüye nasip olurdu. Bu iki ölümlü hayatlarını değiştirecek tek adımı atarken, aynı zamanda yüce bir ulusun, birleşmiş insanlığın tüm tarihsel yükünü de omuzlarına alırlardı. Bu bir ayrıcalıktı, aynı zamanda da bir lanet. En azından Veesna böyle düşünüyordu.

Molere’in suratında ise kibrin notaları yankılanıyor, gözlerinden sonsuz bir kendine güven okunuyordu. Veesna bu konuda bir yorum yapmadı. Molere’in bu hallerine alışıktı. İkisi de beş yaşından itibaren yan yana ve aynı koşullarda büyütülmüştü. Ancak ikisinin de birbirlerinden bu kadar zıt karakterli oluşları ilk bakışta dikkat çekerdi. Bakıcıları bile bu duruma şaşırmışlardı.

Veesna hep iddiasız bir çocuktu. Sessiz fakat müthiş bir gözlem yeteneğine sahipti. Bir Prefect olarak eğitilmek üzere seçilmesinin tek nedeni olması gerektiği gibi sınırlarını zorlayan bir IQ seviyesine sahip olması değil, aynı zamanda bastırılmış hırslarla dolu ve kafasına koyduğunu uygulamaktan çekinmeyen bir çocuk olmasından kaynaklanıyordu. Veesna çevresine hep siyah bir dumanla kaplıymışçasına bilinmezlik sinyalleri yayardı. Zekanın ve umursamazlığın okunduğu güçlü gözleri, insanların kendisine bakmaktan korkmasına neden olurdu. Bu yüzden yalnız ve anlaşılmaz bir genç kadına dönüşmüştü.

Molere ise Veesna’nın zıttı, istediği şeyleri elde edebilmek için cazibesini kullanmak konusunda uzman, şımartılmayı seven ve özgüveni çoğu zaman sağduyusunu bastıran bir çocuktu küçükken. Onda şeytan tüyü vardı. Bakıcıların göz bebeği, şirin ve zeki Molere’di o. Şimdi ise Molere bunun çok ötesinde, güçlü ve karşı konulamazdı. Onun IQ seviyesi Veesna’dan sadece bir puan düşük ya da çevresi kendisine hayran kişilerle dolu olsa da Molere yanında duran genç kadını her zaman kıskanmıştı.


Şimdi bu iki karşıt çırak gerçek rütbelerini almak için yan yana geldikleri bu kapının önünde tüm düşüncelerden soyutlanmış halde kabullerini bekliyorlardı. Eğitmenleri artık yanlarında değildi. İçeridekiler onların rütbelerini aşan bir gizliliğe sahipti.

Molere yavaşça kıpırdanıp dayanamayarak sessizliği bozdu. “O ihtiyar bunaklar bize neler soracaklar acaba?”
Veesna cevap vermedi. Yanıtını bilmediği soruları cevaplamak ona göre de değildi zaten. Molere onun bu huyuna alışık olduğundan cevap vermemesine aldırmayarak tekrar konuştu.

“İddiaya varım bunu senden önce bitireceğim.” Bunu söylerken bir yandan da ona bir çocuk ifadesi katan çarpık gülümsemesi belirmişti yüzünde.

Veesna da alayla gülümsedi. “On yıldır her gün aynı şeyi söylüyorsun ve bugüne kadar da sözlerden öteye gidemedin Molere.”

Genç adam gülümseyişini bozmadan cevapladı. “Her şeyin bir ilki vardır.”
Bu küçük konuşmaları ise önlerindeki kapının mekanik bir ses çıkararak hareket etmeye başlamasıyla yarıda kesildi. Kapını ardından göz alıcı bir ışık süzmesi dışarıya sızıyordu.

“Bu ışığı gördün mü işin içinde bir iş var demektir zaten.” diye söylendi Molere kendi kendine.

Sonrasında ise kulaklarına dolan ses adeta vücutlarında dolaşıp, içlerine işledi. “Her şeyin başladığı ve son bulacağı yere hoş geldiniz Prefect adayları.”

Oha 16. yaşına göre çok iyi. ben de yazarım ama be kadar iyi olduğu tartışılır. Cinsiyet? İsim?

Ayriyetten, devamını 44 gözle bekliyorumm. )Cyberpunk a bayılırım.

okudum cok ıyı gıdıyorsn ancak molere nın sonda bu ısın icinde bla bla cumlesı hıc hosuma gıtmedı resmen anımelerde turkce cevırılerdekı sacmalıklar geldı aklıma alınmada daha cool bı sey seceblrdn bıraz alaturka cumle gıbı

Kurguya ve anlatış tarzına bayıldım. Takip edeceğim, eline sağlık.

Müthiş olmuş, ellerine sağlık. Konuya bayıldım. Takip edeceğim.

ilk bölüm çok güzeldi. umarım devamı da böyle olur. devamını yazarsan takip ederim ^^

wwwoooowww!!! çok beğendim kurgun çok iyi yaratıcısın harikasın takipçinim