not: hikayenin içeriğinde fantastik öğeler yok. Ahyola Centre olayların başladığı yer olarak gösterilebilir. Sonradan daha güzelleşeceğini umuyorum. Bir de ben yazarken kişilerin katılımına önem veriyorum. Eğer isterseniz karakter oluşturup hikayeye katılabilirsiniz. Çok iddialı değilim o yüzden hikaye tutmassa kaldırılabilir



*******
“Çok sıkıldım. Neden bu kadar beceriksiz olmak zorundayım. Bilmiyorum. Her şeyin değişmesini beklemek doğru bir şey mi yoksa yanlış mı. Fakat ne kadar çabalasam da değişen bir şey olmuyor.. öyleyse beklemek en iyisi olsa gerek.”

İlya odasında kendi kendine konuşuyordu. Sürekli yaptığı bir davranıştı.

O sırada bir kaç sokak ötedeki bir evde Dolya yatağına yatmaya hazırlanmak üzereydi.

“Ah, sonunda sınavları da atlattım, yarın çok zevkli bir gün beni bekliyor.”
Dolya uykuya dalmıştı bile.

..

Ertesi gün başlamak üzereydi. Güneş parıltılarını İlya'nın odasına yöneltmişti bile. Zaten pek iyi bir uyku çekmemiş olan İlya Güneşin parıltılarıyla hemen uyanıverdi.

“Yeni bir gün.. Ne kadar çekilmez..”

“Hayır.. Çekilmez olan benim. Neden böyleyim ki. Ah, her ne haltsa. Yaşa gitsin, bir gün öleceksin zaten.”

..

Dolya çoktan uyanmıştı ve dışarıya çıkmaya hazırlanıyordu. Dolya cep telefonuna uzandı ve hemen arkadaşını aradı:

“Ah Salu nasılsın? Bugün her zamanki yerde buluşalım mı?... Tamam o zaman anlaştık.”

Dolya motorsikletine atladı ve yola koyuldu. Fakat şans ondan yana gitmiyor gibiydi. Çok trafik vardı, Dolya sıkılmıştı. Aralardaki boşluklardan geçe geçe gitmeye çalıştı.

Tam o sıralarda sinirli bir sürücü Dolyaya çıkıştı.

“Ne yaptığını sanıyorsun sen... Sizin gibiler yüzünden başımız belaya giriyor, arabanın önüne atlıyorsun, neredeyse kaza yapacaktım.”

Dolya olayı tatlıya bağlamaya çalışırken, onun gibi bir motorsiklet sürücüsü ve bir araba yanında kaza yaptı ve ona da çarptılar. Dolayısıyla trafik iyice durdu. Kaza yerinde beklemek zorunda kaldı Dolya. İyice canı sıkılmıştı.

O sırada Salu Dolyayı aradı ve neden geç kaldığını sordu

“Sorma Salu, bir kazaya karıştım. Hafif bir şey ama yine de polisleri beklemek zorundayız. Ben biraz gecikeceğim..”

Fakat Salunun başka bir işi çıkmıştı o yüzden buluşma iptal edildi

Dolya tutanağı doldurduktan sonra kaza yerinden ayrıldı.

“Şimdi ne yapsam acaba..”

Derken büyük bir alışveriş merkezine gitmeye karar verdi.

“Biraz dolanırım, hem buz pisti filan da var orada kayarım sonra da bir kahve filan içerim. Ne yapalım artık, bugün de böyle geçsin.”

...

İlya evde geçirdiği sıkıcı 5 günün ardından artık bugün bir şekilde dışarı çıkmaya kararlıydı.

“Sanırım gidebilecek en uğraşsız ve eğlenceli yer bir alışveriş merkezi olur.. Ama yalnız da hiç çekilmez ki, ne yapabilirim orada..”

Bu düşüncelerle yine caymak üzereydi ki uzun süredir görüşmediği bir arkadaşını aradı.

“Ah Çeli, nasılsın? Uzun zamandır konuşmamışız.. Hmm.. demek öyle. Neyse ben bugün bir yerlere gitsem mi diye düşünüyordum iyisi mi beraber gidelim? Harika tamam o zaman 20 dakika sonra Ahyola alış veriş merkezinin önünde buluşuruz.”

..

İlya çoktan alışveriş merkezine gelmişti ama Çeli ortalarda gözükmüyordu.

O sırada Dolyada aynı alışveriş merkezindeydi. Fakat bulundukları yerler çok farklıydı. İlya alışveriş merkezinin dışında soğuk havada Çeli yi beklemeye devam ederken Dolya sıkılmış bir halde dükkandan dükkana giriyordu.

“Uff amma sıkıcıymış. Eve gitseydim bari, neyse şu buz pistini de deneyeyim bari.”

O sırada İlya Çeli'yi gördü ve birbirlerine doğru yürüdüler.

“Çeli.. Boyun biraz uzamış mı ne”

“Sen de biraz kilo almışsın sanki İlya”

“Nee, kilo mu, aşk olsun bu kadar uzun zaman görüşmedik ilk söylediğin şeye bak -.-“

“Hehe, kusura bakma. Neyse hadi içeri girelim. Önce ne yapmak istersin?”

“Bilmem ki kahve filan içsek iyi olur, hemde konuşmuş oluruz.”

“Evet iyi bir fikir.”

....

Dolya buz pistine giriş almıştı. Ayağına geçirdiği patenlerle kendini rahat hissettiğinden emin olduğunda kaymaya başladı.

“İşte bu harika bir duygu. Burada bir kaç saat bile geçirebilirim..”

..

İlya ve Çeli kahvelerini içerken sohbet ediyorlardı, fakat o sırada Çeli nin telefonu çaldı, arayan teyzesiydi. Onu bir yerden almasını istiyordu.

“İlya, senle zaman geçirmek çok güzeldi. Keşke biraz daha kalabilseydim ama teyzemi almam gerekiyor. Umarım yine görüşürüz.”

“Evet Çeli umarım. En azından o bunaltıcı evden çıkmama vesile olduğun için teşekkür ederim. ^_^ Ben de dükkanları filan dolaşırım artık. Bir de burada buz pisti var, oraya gitmeyi planlıyorum.”

“Harika, görüşürüz o zaman. Hoşçakal!”

“Hoşçakal Çeli.”